بقعه امامزاده اباذر در 40 کيلومتری جنوب بهبهان در بخش زيدون سردشت واقع گرديده است که با توجه به نقاشيها و مشبک‏کاريها و گچبري‏های به کار رفته در آن به کار استادکاران شيرازی به روزگار زند واوايل دوره قاجار شباهت دارد، از معدود بناهای اين دوره است که به طور کامل تخريب و بازسازی نشده است. اين بنا که به صورت يک ايوان ساخته شده، در گذشته دو غرفه در طرفين ايوان سرتاسری داشته که دو گوشواره با روکاری آيينه کاری داشت. بر هر طرف ايوان پايه مناره و گلويی مناره با کاشيکاری و نقش يامحمد، ياعلي، يافاطمه، ياحسن و ياحسين باقی مانده است. ايوان ورودی با گچبري‏ها و طاقچه نماها و کاشي‏های سبز و سياه و سفيد و زرد که کاشيکاری دوره قاجاری است، تزيين شده بود که در چند سال اخير تخريب و بازسازی شده است. درون بقعه که زير گنبد شلجمی ‏قرار دارد مقرنس‏کاری و آيينه‏کاری نفيسی از دوره قاجار دارد. تفريحگاه احداث شده در محوطه امامزاده اباذر شامل فضای سبز ودرياچه مي‏باشد که محل مناسبی جهت استراحت و تفريح زائران محسوب مي‏گردد.

یمی ترین نرگس زار ایران متعلق به شهرستان بهبهان است که قدمت آن به دوران قبل از میلاد مسیح بازگشته و در حال حاضر برای حفظ بقای خود به توجه ویژه مسئولان نیاز دارد. این گل در جشنواره گل هلند(سال 1992 میلادی) رتبه نخست را به خود اختصاص داده..

در ایران به علت نبود آگاهی و معرفی کافی و عدم تبلیغ درباره آن و شناسانده نشدنش تاکنون از خاستگاه آن ( دشت های بهبهان ) اطلاعات کافی منتشر نشده است. گل دهی نرگس همه ساله از نیمه دوم سال آغاز و تا پایان بهمن و گاهی نیز نیمه اول اسفند در بهبهان ادامه دارد. در اصل هر وقت گل نرگس وجود دارد سرما (ی مطبوعی )هم در کنار آن ادامه دارد. در نرگس زارهای بهبهان چهار نوع گل نرگس شناسایی شده است که نرگس شهلا وسعت بیشتری را در این مناطق به خود اختصاص داده است. از انواع دیگر گل نرگس هم می توان به پُر پر یا شصت پر، پنجه گربه ای و مسکین اشاره کرد .

منطقه شکار ممنوع کوه بدیل در موقعیت جغرافیایی N3045 E5017 در استان کهگیلویه و بویراحمد و خوزستان واقع است. رشته کوه بدیل که از ارتفاعات مشرف به سد مارون و روستای پشگر شروع و تا ارتفاعات پیرآباد تشان و در نهایت به حیات آباد خلیفه و مجیدی ختم می شود به عنوان منطقه شکار ممنوع بدیل شناخته می شود.منطقه مذکور از نظر پوشش گیاهی و جانوری متنوع و با اهمیت بوده و دارای گونه های جانوری همچون کل، بز، کفتار، انواع گربه ها، تشی، روباه، خفاش، خرگوش و پلنگ بوده که هر کدام به سهم خود در زنجیره غذایی طبیعت بسیار موثر هستند و نقش کنترل کننده بیولوژیک دارند.منطقه مذکور همچنین از نظر پوشش گیاهی دارای درخت یا درختچه های خنجوک، بادام، انجیر کوهی، بنه، رملیک، کنار و گیاهان بوته و علفی که در موسم فصل بهار طراوت و زیبایی خاصی را به لحاظ ایجاد مناظر زیبا به این منطقه می بخشند هستند.

حیات وحش

این منطقه توسط محیط بانان اداره حفاظت محیط زیست شهرستان با گشتهای مستمر و متعدد مورد حفاظت قرار گرفته اما برای حفاظت بهتر از منطقه شکار ممنوع بدیل و ترقی آن به سطح بالاتر نیاز به همکاری و همراهی مردم روستاهای اطراف این منطقه وجود دارد. گونه های جانوری تحت حمایت منطقه سارگپه پابلند، سارگپه معمولی، کرکس، دلیجه، شاه بوف، مرغ حق جنوبی، جغد کوچک، کاراکال، گربه وحشی، گربه پالاس، روباه شنی، آهو، جبیر، قوچ و میش، کل و بز هستند.

موقعیت منطقه

در مشرق تا شمال روستای اسدآباد کوه هایی وجود دارد که ادامه ی رشته کوه های زاگرس می باشد و در بین مردم روستا و منطقه به کوه های « بدیل » معروف هستند . این کوه ها به دو قسمت بدیل کوچک و بدیل بزرگ تقسیم می شوند که در فاصله ی کمی از هم قرار دارند. مساحت این کوه که در حدود 5 کیلومتر مربع می‌باشد، محل اقامت زمستانی دامداران روستاهای حومه بهبهان و ایلات طیبی می‌باشد. درختان جنگلی آن بادام، بن و کلخونگ می‌باشند و چند چشمه کوچک جهت استفاده احشام و حیوانات این ناحیه دارد. این کوهها در شش کیلومتری شمال روستای قالند واقع شده اند.

پل بکان مربوط به دوره ساسانیان است و در شهرستان بهبهان، بخش مرکزی، دهستان حومه، روستای امام رضا (ع)، روی رودخانه مارون واقع شده و این اثر در تاریخ ۱ مرداد ۱۳۸۶ با شمارهٔ ثبت ۱۹۲۶۰ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

قسمت بیشتر این پل که در محل قدیمی شهر ارجان قرار دارد زیر آب رفته است و فقط قسمت کمی از آن مشخص است و متاسفانه در حال تخریب است. این پل که از جمله اولین آثاری است که در شهرستان بهبهان به ثبت رسیده در حال حاضر ستون‌هایی برجا مانده است.