پروین دولت‌آبادی شاعر کودکان در سال ۱۳۰۳ درخانواده ‌ای اهل فرهنگ که شعر در آن جایگاه ویژه‌ای داشت، در محله ی احمدآباد اصفهان به دنیا آمد. مادرش مدیر مدرسه ی ناموس اصفهان بود.

او به مدرسه ی ناموس رفت. سال‌های نخست دبیرستان را در مدرسه “نور و صداقت” که آموزگاران انگلیسی داشت گذراند و سال‌های بعد را در مدرسه ی امریکایی نوربخش درس خواند.

پس از پایان دوره ی دبیرستان، رشته نقاشی و مجسمه‌سازی در دانشکده ی هنرهای زیبا را برگزید و چند بار هم در کلاس ها شرکت کرد، اما بازدید از یک پرورشگاه تصمیم او را تغییر داد و بر آن شد که به کار سرپرستی و تربیت کودکان پرورشگاه بپردازد.

در سال ۱۳۳۹ با همکاری پرویز ناتل خانلری، زهرا خانلری و همسرش اسماعیل سالمی، شرکت انتشاراتی «سخن» را پایه گذاری کرد و به ثبت رساند. از همان آغاز انتشار نشریه‌ ی “پیک” با این نشریه همکاری داشت و در دو سال اول انتشار آن تنها شاعر این نشریه بود.

بسیاری از شعرهای این شاعر در کتاب های درسی چاپ شده است.

دولت آبادی بیش از۵۰ اثر برای کودکان دارد، از جمله:

• «ح‍روف‌ ال‍ف‍ب‍ای‌ زب‍ان‌ ف‍ارس‍ی‌ ب‍ا ن‍ق‍ش‌ ح‍ی‍وان‍ات، ت‍ه‍ی‍ه‌ و ت‍ن‍ظی‍م‌ از اب‍راه‍ی‍م‌ دادپ‍ی‌ با ش‍ع‍ر پ‍روی‍ن‌ دول‍ت‌آب‍ادی»،‌
• «خ‍ان‍ه‌ی‌ م‍ق‍وای‍ی»،
• «گ‍ل‌ را ب‍ش‍ن‍اس‌ ک‍ودک‌ م‍ن»،
• «م‍رغ‌ س‍رخ‌ پ‍ا ک‍وت‍اه»،
• «گ‍ل‌ ب‍ادام‌»،
• «گ‍ل‌ آم‍د و گ‍ل‌ آم‍د، ن‍وش‍ت‍ه‌ ه‍ان‍س‌ ک‍ری‍س‍ت‍ی‍ن‌ ان‍درس‍ن‌؛ ت‍رج‍م‍ه‌ ب‍ه ‌ن‍ظم‌ پ‍روی‍ن‌ دول‍ت‌آب‍ادی»،
• «ب‍ر ق‍ای‍ق‌ اب‍ره‍ا‌» و
• «ه‍لال‌ ن‍ق‍ره‌ای».‌

کتاب «شعر گل بادام» او جایزه ی شعر برتر شورای کتاب کودک (۱۳۶۶) را از آن خود کرد.‌

از آثار دولت آبادی برای بزرگسالان می توان

• «ش‍ه‍ر س‍ن‍گ‍ی»،
• «ش‍ع‍ر ن‍و»،
• «آت‍ش‌ و آب» را نام برد.

پروین دولت آبادی ۲۷ فروردین سال ۱۳۸۷در سن ۸۴ سالگی بر اثر سکته قلبی در تهران درگذشت.