همه اشعار حافظ

خواجه شمس‌الدین محمد شیرازی متخلص به “حافظ”، غزلسرای بزرگ و از خداوندان شعر و ادب پارسی است. وی حدود سال ۷۲۶ هجری قمری در شیراز متولد شد. علوم و فنون را در محفل درس استادان زمان فراگرفت و در علوم ادبی عصر پایه‌ای رفیع یافت. خاصه در علوم فقهی و الهی تأمل بسیار کرد و قرآن را با چهارده روایت مختلف از بر داشت. “گوته” دانشمند بزرگ و شاعر و سخنور مشهور آلمانی دیوان شرقی خود را به نام او و با کسب الهام از افکار وی تدوین کرد. دیوان اشعار او شامل غزلیات، چند قصیده، چند مثنوی، قطعات و رباعیات است. وی به سال ۷۹۲ هجری قمری در شیراز درگذشت. آرامگاه او در حافظیهٔ شیراز زیارتگاه صاحبنظران و عاشقان شعر و ادب پارسی است. در این مجموعه آثار حافظ شامل غزلیات، قصائد، قطعات، مثنویات و رباعیات به شرح زیر گردآوری شده است:

غزلیات

مثنوی (الا ای آهوی وحشی …)

مثنوی (الا ای آهوی وحشی)

حافظ

الا ای آهوی وحشی کجایی

مرا با توست چندین آشنایی

دو تنها و دو سرگردان دو بی‌کس

دد و دامت کمین از پیش و از پس

بیا تا حال یکدیگر بدانیم

مراد هم بجوییم ار توانیم

که می‌بینم که این دشت مشوش

چراگاهی ندارد خرم و خوش

که خواهد شد بگویید ای رفیقان

رفیق بیکسان یار غریبان

مگر خضر مبارک پی درآید

ز یمن همتش کاری گشاید

مگر وقت وفا پروردن آمد

که فالم لا تذرنی فرداً آمد

چنینم هست یاد از پیر دانا

فراموشم نشد، هرگز همانا

که روزی رهروی در سرزمینی

به لطفش گفت رندی ره‌نشینی

که ای سالک چه در انبانه داری

بیا دامی بنه گر دانه داری

جوابش داد گفتا دام دارم

ولی سیمرغ می‌باید شکارم

بگفتا چون به دست آری نشانش

که از ما بی‌نشان است آشیانش

چو آن سرو روان شد کاروانی

چو شاخ سرو می‌کن دیده‌بانی

مده جام می و پای گل از دست

ولی غافل مباش از دهر سرمست

لب سر چشمه‌ای و طرف جویی

نم اشکی و با خود گفت و گویی

نیاز من چه وزن آرد بدین ساز

که خورشید غنی شد کیسه پرداز

به یاد رفتگان و دوستداران

موافق گرد با ابر بهاران

چنان بیرحم زد تیغ جدایی

که گویی خود نبوده‌ست آشنایی

چو نالان آمدت آب روان پیش

مدد بخشش از آب دیدهٔ خویش

نکرد آن همدم دیرین مدارا

مسلمانان مسلمانان خدا را

مگر خضر مبارک‌پی تواند

که این تنها بدان تنها رساند

تو گوهر بین و از خر مهره بگذر

ز طرزی کآن نگردد شهره بگذر

چو من ماهی کلک آرم به تحریر

تو از نون والقلم می‌پرس تفسیر

روان را با خرد درهم سرشتم

وز آن تخمی که حاصل بود کشتم

فرحبخشی در این ترکیب پیداست

که نغز شعر و مغز جان اجزاست

بیا وز نکهت این طیب امید

مشام جان معطر ساز جاوید

که این نافه ز چین جیب حور است

نه آن آهو که از مردم نفور است

رفیقان قدر یکدیگر بدانید

چو معلوم است شرح از بر مخوانید

مقالات نصیحت گو همین است

که سنگ‌انداز هجران در کمین است

ساقی نامه (مثنوی)

ساقی نامه

قطعات

ب

قطعه شماره ۱: چرا بایدت دیگری محتسب

ت

قطعه شماره ۲: چه سود چون دل دانا و چشم بینا نیست

قطعه شماره ۳: که در این مزرعه جز دانهٔ خیرات نکشت

قطعه شماره ۴: امام سنت و شیخ جماعت

قطعه شماره ۵: متنفر شده از بنده گریزان میرفت

قطعه شماره ۶: دید آن چنان کز او عمل الخیر لایفوت

د

قطعه شماره ۷: به پنج شخص عجب ملک فارس بود آباد

قطعه شماره ۸: ساحت کون ومکان عرصهٔ میدان تو باد

قطعه شماره ۹: دشمن دل سیاه تو غرقه به خون چو لاله باد

قطعه شماره ۱۰: بر قبهٔ طارم زبرجد

قطعه شماره ۱۱: به خلوتی که در او اجنبی صبا باشد

قطعه شماره ۱۲: این حکایتها که از فرهاد و شیرین کرده‌اند

قطعه شماره ۱۳: از بهر خاکبوس نمودی فلک سجود

قطعه شماره ۱۴: زانکه از وی کس وفاداری ندید

قطعه شماره ۱۵: بشنوید ای ساکنان کوی رندی بشنوید

ش

قطعه شماره ۱۶: پس از پنجاه و نه سال از حیاتش

قطعه شماره ۱۷: آیتی در وفا و در بخشش

غ

قطعه شماره ۱۸: هر کاو بخورد یک جو بر سیخ زند سی مرغ

ق

قطعه شماره ۱۹: که زدی کلک زبان آورش از شرع نطق

ل

قطعه شماره ۲۰: هست تاریخ وفات شه مشکین کاکل

م

قطعه شماره ۲۱: بادت اندر شهریاری برقرار و بر دوام

ن

قطعه شماره ۲۲: صاحب صاحبقران خواجه قوام الدین حسن

قطعه شماره ۲۳: چه دید اندر خم این طاق رنگین

و

قطعه شماره ۲۴: گهی انگشت بر دندان گهی سر بر سر زانو

قطعه شماره ۲۵: وی مبرا ذات میمون اخترت از زرق و ریو

ه

قطعه شماره ۲۶: آرزو می‌بخشد و اسرار می‌دارد نگاه

قطعه شماره ۲۷: ز حضرت احدی لا اله الا الله

قطعه شماره ۲۸: به سال هفتصد و شصت از جهان بشد ناگاه

ی

قطعه شماره ۲۹: که ای نتیجهٔ کلکت سواد بینایی

قطعه شماره ۳۰: بر آب نقطهٔ شرمش مدار بایستی

قطعه شماره ۳۱: در دل چرا نکشتی از دست چون بهشتی

قطعه شماره ۳۲: ای جلال تو به انواع هنر ارزانی

قطعه شماره ۳۳: تا تن خاکی من عین بقا گردانی

قطعه شماره ۳۴: خیز اگر بر عزم تسخیر جهان ره می‌کنی

رباعیات

ا

رباعی شماره ۱: جز نقش تو در نظر نیامد ما را

رباعی شماره ۲: بر گیر شراب طرب‌انگیز و بیا

ت

رباعی شماره ۳: گفتم که لبت، گفت لبم آب حیات

رباعی شماره ۴: ماهی که قدش به سرو می‌ماند راست

رباعی شماره ۵: من باکمر تو در میان کردم دست

رباعی شماره ۶: تو بدری و خورشید تو را بنده شده‌ست

رباعی شماره ۷: هر روز دلم به زیر باری دگر است

رباعی شماره ۸: ماهم که رخش روشنی خور بگرفت

رباعی شماره ۹: امشب ز غمت میان خون خواهم خفت

رباعی شماره ۱۰: نی قصهٔ آن شمع چگل بتوان گفت

د

رباعی شماره ۱۱: اول به وفا می وصالم درداد

رباعی شماره ۱۲: نی دولت دنیا به ستم می‌ارزد

رباعی شماره ۱۳: هر دوست که دم زد ز وفا دشمن شد

رباعی شماره ۱۴: چون غنچهٔ گل قرابه‌پرداز شود

رباعی شماره ۱۵: با می به کنار جوی می‌باید بود

رباعی شماره ۱۶: این گل ز بر همنفسی می‌آید

رباعی شماره ۱۷: از چرخ به هر گونه همی‌دار امید

ر

رباعی شماره ۱۸: ایام شباب است شراب اولیتر

رباعی شماره ۱۹: خوبان جهان صید توان کرد به زر

رباعی شماره ۲۰: سیلاب گرفت گرد ویرانهٔ عمر

رباعی شماره ۲۱: عشق رخ یار بر من زار مگیر

ز

رباعی شماره ۲۲: در سنبلش آویختم از روی نیاز

س

رباعی شماره ۲۳: مردی ز کنندهٔ در خیبر پرس

ش

رباعی شماره ۲۴: چشم تو که سحر بابل است استادش

رباعی شماره ۲۵: ای دوست دل از جفای دشمن درکش

ل

رباعی شماره ۲۶: ماهی که نظیر خود ندارد به جمال

رباعی شماره ۲۷: در باغ چو شد باد صبا دایهٔ گل

م

رباعی شماره ۲۸: لب باز مگیر یک زمان از لب جام

رباعی شماره ۲۹: در آرزوی بوس و کنارت مردم

رباعی شماره ۳۰: عمری ز پی مراد ضایع دارم

رباعی شماره ۳۱: من حاصل عمر خود ندارم جز غم

ن

رباعی شماره ۳۲: چون باده ز غم چه بایدت جوشیدن

و

رباعی شماره ۳۳: ای شرمزده غنچهٔ مستور از تو

رباعی شماره ۳۴: چشمت که فسون و رنگ می‌بازد از او

رباعی شماره ۳۵: ای باد حدیث من نهانش می‌گو

ه

رباعی شماره ۳۶: ای سایهٔ سنبلت سمن پرورده

رباعی شماره ۳۷: گفتی که تو را شوم مدار اندیشه

رباعی شماره ۳۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه

ی

رباعی شماره ۳۹: با شاهد شوخ شنگ و با بربط و نی

رباعی شماره ۴۰: قسام بهشت و دوزخ آن عقده گشای

رباعی شماره ۴۱: ای کاش که بخت سازگاری کردی

رباعی شماره ۴۲: گر همچو من افتادهٔ این دام شوی

قصاید

فهرست برخی اشعار دیگر منتسب به حافظ -که در تصحیح قزوینی/غنی نیامده‌اند- در این صفحه جمع‌آوری شده است:

اشعار منتسب

ا

شمارهٔ ۱: ما برفتیم و تو دانی و دل غم خور ما

ب

شمارهٔ ۲: صبح دولت می‌دمد کو جام همچون آفتاب

ت

شمارهٔ ۳: اگر به لطف بخوانی مزید الطاف است

شمارهٔ ۴: غمش تا در دلم مأوا گرفته‌ست

ح

شمارهٔ ۲۳: ببین هلال محرم بخواه ساغر راح

د

شمارهٔ ۲۲: گر زلف پریشانت در دست صبا افتد

شمارهٔ ۵: هوس باد بهارم به سوی صحرا برد

شمارهٔ ۶: صراحی دگر بارم از دست برد

شمارهٔ ۷: من و صلاح و سلامت کس این گمان نبرد

شمارهٔ ۸: کارم ز دور چرخ به سامان نمی‌رسد

شمارهٔ ۹: در هر هوا که جز برق اندر طلب نباشد

شمارهٔ ۱۰: صورت خوبت نگارا خوش به آیین بسته‌اند

شمارهٔ ۱۱: مژده ای دل که مسیحا نفسی می‌آید

ر

شمارهٔ ۱۲: دلا چندم بریزی خون ز دیده شرم دار آخر

ز

شمارهٔ ۱۳: صبا به مقدم گل راح روح بخشد باز

س

شمارهٔ ۱۴: جانا تو را که گفت که احوال ما مپرس

ش

شمارهٔ ۱۵: به جد و جهد چو کاری نمی‌رود از پیش

ک

شمارهٔ ۲۰: من دوش پنهان می‌شدم تا قصر جانان سنگنک

ل

شمارهٔ ۱۶: رهروان را عشق بس باشد دلیل

م

شمارهٔ ۱۷: روز عید است و من امروز در آن تدبیرم

و

شمارهٔ ۱۸: دارد سخن حافظ طرز غزل خواجو

شمارهٔ ۲۱: مطرب خوش نوا بگو تازه به تازه نو به نو

ه

شمارهٔ ۱۹: ای از فروغ رویت روشن چراغ دیده

دیگر صفحات مربوط به حافظ در این پایگاه:

اوزان دیوان حافظ

استقبالهای حافظ از سعدی

استقبالهای حافظ از سعدی

در بخش اول شعرهایی را فهرست کرده‌ایم که در آنها حافظ مصرع یا بیتی از سعدی را عیناً نقل قول کرده است:

1. ۱.
   

   حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴ :: سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۲۹۰

   حافظ (بیت هفتم): جز این قدر نتوان گفت در جمال تو عیب – که وضع مهر و وفا نیست روی زیبا را

   سعدی (بیت سوم): جز این قدر نتوان گفت بر جمال تو عیب – که مهربانی از آن طبع و خو نمی‌آید

2. ۲.
   

   حافظ » غزلیات » غزل شماره ۶۹ :: سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۲۱۸

   حافظ (بیت دوم): چون چشم تو دل می‌برد از گوشه نشینان – همراه تو بودن گنه از جانب ما نیست

   سعدی (بیت سوم): دنبال تو بودن گنه از جانب ما نیست – با غمزه بگو تا دل مردم نستاند

3. ۳.
   

   حافظ » غزلیات » غزل شماره ۷۰ :: سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۱۱۵

   حافظ (بیت آخر): سر پیوند تو تنها نه دل حافظ راست – کیست آن کش سر پیوند تو در خاطر نیست

   سعدی (بیت آغازین): کیست آن کش سر پیوند تو در خاطر نیست – یا نظر با تو ندارد مگرش ناظر نیست

4. ۴.
   

   حافظ » غزلیات » غزل شماره ۷۳ :: سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۵۰۳

   حافظ (بیت آخر): غیر از این نکته که حافظ ز تو ناخشنود است – در سراپای وجودت هنری نیست که نیست

   سعدی (بیت چهارم): در سراپای وجودت هنری نیست که نیست – عیبت آن است که بر بنده نمی‌بخشایی

5. ۵.
   

   حافظ » غزلیات » غزل شماره ۱۲۲ :: سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۳۸۶

   حافظ (بیت دوم): حدیث دوست نگویم مگر به حضرت دوست – که آشنا سخن آشنا نگه دارد

   سعدی (بیت آخر): حدیث دوست نگویم مگر به حضرت دوست – یکی تمام بود مطلع بر اسرارم

6. ۶.
   

   حافظ » غزلیات » غزل شماره ۱۹۶ :: سعدی » مواعظ » غزلیات » غزل ۵۱

   حافظ (بیت هشتم): می خور که صد گناه ز اغیار در حجاب – بهتر ز طاعتی که به روی و ریا کنند

   سعدی (بیت سوم): هفتاد زلت از نظر خلق در حجاب – بهتر ز طاعتی که به روی و ریا کنیم

7. ۷.
   

   حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳۱۵ :: سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۳۶۵

   حافظ (بیت دوم): اگر چه خرمن عمرم غم تو داد به باد – به خاک پای عزیزت که عهد نشکستم

   سعدی (بیت آغازین): به خاک پای عزیزت که عهد نشکستم – ز من بریدی و با هیچ کس نپیوستم

8. ۸.
   

   حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳۱۶ :: سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۳۷۱

   حافظ (بیت آخر): حافظ از جور تو حاشا که بگرداند روی – من از آن روز که دربند توام آزادم

   سعدی (بیت آغازین): من از آن روز که دربند توام آزادم – پادشاهم که به دست تو اسیر افتادم

9. ۹.
   

   حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳۲۳ :: سعدی » مواعظ » مثنویات » شماره ۳۲

   حافظ (بیت ششم): من از بازوی خود دارم بسی شکر – که زور مردم آزاری ندارم

   سعدی (بیت آخر): کجا خود شکر این نعمت گزارم – که زور مردم آزاری ندارم

10. ۱۰.
    

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۵۱ :: سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۵۴۳

    حافظ (بیت سوم): در کوی عشق شوکت شاهی نمی‌خرند – اقرار بندگی کن و اظهار چاکری

    سعدی (بیت آخر): سعدی تو کیستی که دم دوستی زنی – دعوی بندگی کن و اقرار چاکری

11. ۱۱.
    

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۷۶ :: سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۶۱۵

    حافظ (بیت پنجم): خیال تیغ تو با ما حدیث تشنه و آب است – اسیر خویش گرفتی بکش چنان که تو دانی

    سعدی (بیت آخر): سر از کمند تو سعدی به هیچ روی نتابد – اسیر خویش گرفتی بکش چنان که تو دانی

12. ۱۲.
    

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۸۴ :: سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۱۱۱

    حافظ (بیت ششم): صبر بر جور رقیبت چه کنم گر نکنم – عاشقان را نبود چاره بجز مسکینی

    سعدی (بیت پنجم): صبر بر جور رقیبت چه کنم گر نکنم – همه دانند که در صحبت گل خاری هست

در بخش دوم مجموعه شعرهایی از دو شاعر را که توأماً هموزن و همقافیه هستند در گروههای مجزا فهرست کرده‌ایم:

1. ۱.
   

   ---

   سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۴ : اگر تو فارغی از حال دوستان یارا – فراغت از تو میسر نمی‌شود ما را

   سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۵ : شب فراق نخواهم دواج دیبا را – که شب دراز بود خوابگاه تنها را

   سعدی » مواعظ » قطعات » شماره ۳ : سپاس دار خدای لطیف دانا را – که لطف کرد و به هم برگماشت اعدا را

   سعدی » مواعظ » قطعات » شماره ۴ – ظاهرا در ستایش صاحب دیوان است : سخن به ذکر تو آراستن مراد آنست – که پیش اهل هنر منصبی بود ما را

   حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴ : صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را – که سر به کوه و بیابان تو داده‌ای ما را

2. ۲.
   

   ---

   سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۷ : مشتاقی و صبوری از حد گذشت یارا – گر تو شکیب داری طاقت نماند ما را

   حافظ » غزلیات » غزل شماره ۵ : دل می‌رود ز دستم صاحب دلان خدا را – دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا

3. ۳.
   

   ---

   سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۱۷ : چه کند بنده که گردن ننهد فرمان را – چه کند گوی که عاجز نشود چوگان را

   سعدی » مواعظ » غزلیات » غزل ۳ : ای که انکار کنی عالم درویشان را – تو ندانی که چه سودا و سرست ایشان را

   حافظ » غزلیات » غزل شماره ۹ : رونق عهد شباب است دگر بستان را – می‌رسد مژده گل بلبل خوش الحان را

4. ۴.
   

   ---

   سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۳۱ : چه فتنه بود که حسن تو در جهان انداخت – که یک دم از تو نظر بر نمی‌توان انداخت

   حافظ » غزلیات » غزل شماره ۱۶ : خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت – به قصد جان من زار ناتوان انداخت

5. ۵.
   

   ---

   سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۴۰ : چنان به موی تو آشفته‌ام به بوی تو مست – که نیستم خبر از هر چه در دو عالم هست

   سعدی » مواعظ » مراثی » ذکر وفات امیرفخرالدین ابی‌بکر طاب ثراه : وجود عاریتی دل درو نشاید بست – همانکه مرهم جان بود دل به نیش بخست

   سعدی » مواعظ » قطعات » شماره ۱۲ : چنین که هست نماند قرار دولت و ملک – که هر شبی را بی‌اختلاف روزی هست

   سعدی » مواعظ » قطعات » شماره ۱۳ : علاج واقعه پیش از وقوع باید کرد – دریغ سود ندارد چو رفت کار از دست

   حافظ » غزلیات » غزل شماره ۲۵ : شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست – صلای سرخوشی ای صوفیان باده پرست

   حافظ » غزلیات » غزل شماره ۲۸ : به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست – که مونس دم صبحم دعای دولت توست

6. ۶.
   

   ---

   سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۴۳ : اگر مراد تو ای دوست بی مرادی ماست – مراد خویش دگرباره من نخواهم خواست

   حافظ » غزلیات » غزل شماره ۲۲ : چو بشنوی سخن اهل دل مگو که خطاست – سخن شناس نه‌ای جان من خطا این جاست

7. ۷.
   

   ---

   سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۵۰ : عشق ورزیدم و عقلم به ملامت برخاست – کان که عاشق شد از او حکم سلامت برخاست

   حافظ » غزلیات » غزل شماره ۲۱ : دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست – گفت با ما منشین کز تو سلامت برخاست

8. ۸.
   

   ---

   سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۸۹ : بتا هلاک شود دوست در محبت دوست – که زندگانی او در هلاک بودن اوست

   سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۹۱ : سفر دراز نباشد به پای طالب دوست – که زنده ابدست آدمی که کشته اوست

   حافظ » غزلیات » غزل شماره ۵۸ : سر ارادت ما و آستان حضرت دوست – که هر چه بر سر ما می‌رود ارادت اوست

9. ۹.
   

   ---

   سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۱۱۵ : کیست آن کش سر پیوند تو در خاطر نیست – یا نظر با تو ندارد مگرش ناظر نیست

   حافظ » غزلیات » غزل شماره ۷۰ : مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست – دل سرگشته ما غیر تو را ذاکر نیست

10. ۱۰.
    

    ---

    سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۱۵۵ : زان گه که بر آن صورت خوبم نظر افتاد – از صورت بی طاقتیم پرده برافتاد

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۱۱۰ : پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد – وان راز که در دل بنهفتم به درافتاد

11. ۱۱.
    

    ---

    سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۱۶۸ : کس این کند که دل از یار خویش بردارد – مگر کسی که دل از سنگ سختتر دارد

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۱۱۶ : کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد – محقق است که او حاصل بصر دارد

12. ۱۲.
    

    ---

    سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۱۷۰ : غلام آن سبک روحم که با من سر گران دارد – جوابش تلخ و پنداری شکر زیر زبان دارد

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۱۲۰ : بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه بان دارد – بهار عارضش خطی به خون ارغوان دارد

13. ۱۳.
    

    ---

    سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۱۷۴ : آن شکرخنده که پرنوش دهانی دارد – نه دل من که دل خلق جهانی دارد

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۱۲۵ : شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد – بنده طلعت آن باش که آنی دارد

14. ۱۴.
    

    ---

    سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۲۵۵ : تو را سماع نباشد که سوز عشق نبود – گمان مبر که برآید ز خام هرگز دود

    سعدی » مواعظ » غزلیات » غزل ۲۵ : اگر خدای نباشد ز بنده‌ای خشنود – شفاعت همه پیغمبران ندارد سود

    سعدی » مواعظ » قطعات » شماره ۱۰۵ : امیر ما عسل از دست خلق می‌نخورد – که زهر در قدح انگبین تواند بود

    سعدی » مواعظ » قطعات » شماره ۱۰۶ : چه گنجها بنهادند و دیگری برداشت – چه رنجها بکشیدند و دیگری آسود

    سعدی » مواعظ » قطعات » شماره ۱۱۰ : هزار سال به امید تو توانم بود – اگر مراد برآید هنوز باشد زود

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۲۱۹ : کنون که در چمن آمد گل از عدم به وجود – بنفشه در قدم او نهاد سر به سجود

15. ۱۵.
    

    ---

    سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۲۵۶ : نفسی وقت بهارم هوس صحرا بود – با رفیقی دو که دایم نتوان تنها بود

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۲۰۳ : سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود – رونق میکده از درس و دعای ما بود

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۲۰۴ : یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود – رقم مهر تو بر چهره ما پیدا بود

16. ۱۶.
    

    ---

    سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۲۶۱ : یا رب شب دوشین چه مبارک سحری بود – کو را به سر کشته هجران گذری بود

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۲۱۶ : آن یار کز او خانه ما جای پری بود – سر تا قدمش چون پری از عیب بری بود

17. ۱۷.
    

    ---

    سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۲۶۲ : عیبی نباشد از تو که بر ما جفا رود – مجنون از آستانه لیلی کجا رود

    سعدی » مواعظ » غزلیات » غزل ۲۷ : بسیار سالها به سر خاک ما رود – کاین آب چشمه آید و باد صبا رود

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۲۲۰ : از دیده خون دل همه بر روی ما رود – بر روی ما ز دیده چه گویم چه‌ها رود

18. ۱۸.
    

    ---

    سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۲۶۵ : هر که را باغچه‌ای هست به بستان نرود – هر که مجموع نشستست پریشان نرود

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۲۲۳ : هرگزم نقش تو از لوح دل و جان نرود – هرگز از یاد من آن سرو خرامان نرود

19. ۱۹.
    

    ---

    سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۲۷۶ : به حسن دلبر من هیچ در نمی‌باید – جز این دقیقه که با دوستان نمی‌پاید

    سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۲۷۹ : فراق را دلی از سنگ سختتر باید – مرا دلیست که با شوق بر نمی‌آید

    سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۲۸۰ : مرو به خواب که خوابت ز چشم برباید – گرت مشاهده خویش در خیال آید

    سعدی » مواعظ » قطعات » شماره ۱۲۰ : حقیقتیست که دانا سرای عاریتی – ز بهر هشتن و پرداختن نفرماید

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۲۳۰ : اگر به باده مشکین دلم کشد شاید – که بوی خیر ز زهد ریا نمی‌آید

20. ۲۰.
    

    ---

    سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۳۲۹ : خوشست درد که باشد امید درمانش – دراز نیست بیابان که هست پایانش

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۲۸۰ : چو برشکست صبا زلف عنبرافشانش – به هر شکسته که پیوست تازه شد جانش

21. ۲۱.
    

    ---

    سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۳۳۳ : خطا کردی به قول دشمنان گوش – که عهد دوستان کردی فراموش

    سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۳۳۴ : قیامت باشد آن قامت در آغوش – شراب سلسبیل از چشمه نوش

    سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۳۳۵ : یکی را دست حسرت بر بناگوش – یکی با آن که می‌خواهد در آغوش

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۲۸۲ : ببرد از من قرار و طاقت و هوش – بت سنگین دل سیمین بناگوش

22. ۲۲.
    

    ---

    سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۳۳۷ : گر یکی از عشق برآرد خروش – بر سر آتش نه غریبست جوش

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۲۸۴ : هاتفی از گوشه میخانه دوش – گفت ببخشند گنه می بنوش

23. ۲۳.
    

    ---

    سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۳۳۸ : دلی که دید که غایب شدست از این درویش – گرفته از سر مستی و عاشقی سر خویش

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۲۹۰ : دلم رمیده شد و غافلم من درویش – که آن شکاری سرگشته را چه آمد پیش

    حافظ » اشعار منتسب » شماره ۱۵ : به جد و جهد چو کاری نمی‌رود از پیش – به کردگار رها کرده به مصالح خویش

24. ۲۴.
    

    ---

    سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۳۴۳ : به عمر خویش ندیدم شبی که مرغ دلم – نخواند بر گل رویت چه جای بلبل باغ

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۲۹۵ : سحر به بوی گلستان دمی شدم در باغ – که تا چو بلبل بی‌دل کنم علاج دماغ

25. ۲۵.
    

    ---

    سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۳۴۷ : جزای آن که نگفتیم شکر روز وصال – شب فراق نخفتیم لاجرم ز خیال

    سعدی » مواعظ » قطعات » شماره ۱۵۸ : چنانکه مشرق و مغرب به هم نپیوندند – میان عالم و جاهل تألفست محال

    سعدی » مواعظ » قطعات » شماره ۱۶۰ : کسان که تلخی حاجت نیازمودستند – ترش کنند و بتابند روی از اهل سؤال

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳۰۳ : شممت روح وداد و شمت برق وصال – بیا که بوی تو را میرم ای نسیم شمال

26. ۲۶.
    

    ---

    سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۳۵۰ : من ایستاده‌ام اینک به خدمتت مشغول – مرا از آن چه که خدمت قبول یا نه قبول

    سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۳۵۱ : نشسته بودم و خاطر به خویشتن مشغول – در سرای به هم کرده از خروج و دخول

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳۰۶ : اگر به کوی تو باشد مرا مجال وصول – رسد به دولت وصل تو کار من به اصول

27. ۲۷.
    

    ---

    سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۳۶۵ : به خاک پای عزیزت که عهد نشکستم – ز من بریدی و با هیچ کس نپیوستم

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳۱۵ : به غیر از آن که بشد دین و دانش از دستم – بیا بگو که ز عشقت چه طرف بربستم

28. ۲۸.
    

    ---

    سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۳۶۷ : من خود ای ساقی از این شوق که دارم مستم – تو به یک جرعه دیگر ببری از دستم

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳۱۴ : دوش بیماری چشم تو ببرد از دستم – لیکن از لطف لبت صورت جان می‌بستم

29. ۲۹.
    

    ---

    سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۳۷۱ : من از آن روز که دربند توام آزادم – پادشاهم که به دست تو اسیر افتادم

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳۱۶ : زلف بر باد مده تا ندهی بر بادم – ناز بنیاد مکن تا نکنی بنیادم

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳۱۷ : فاش می‌گویم و از گفته خود دلشادم – بنده عشقم و از هر دو جهان آزادم

30. ۳۰.
    

    ---

    سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۳۸۳ : می‌روم وز سر حسرت به قفا می‌نگرم – خبر از پای ندارم که زمین می‌سپرم

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳۲۸ : من که باشم که بر آن خاطر عاطر گذرم – لطف‌ها می‌کنی ای خاک درت تاج سرم

31. ۳۱.
    

    ---

    سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۳۸۴ : نرفت تا تو برفتی خیالت از نظرم – برفت در همه عالم به بی دلی خبرم

    سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۳۸۵ : یک امشبی که در آغوش شاهد شکرم – گرم چو عود بر آتش نهند غم نخورم

    سعدی » دیوان اشعار » قطعات » قطعه شماره ۱۳ : مرا به صورت شاهد نظر حلال بود – که هرچه می‌نگرم شاهدست در نظرم

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳۳۰ : تو همچو صبحی و من شمع خلوت سحرم – تبسمی کن و جان بین که چون همی‌سپرم

32. ۳۲.
    

    ---

    سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۳۹۷ : از تو با مصلحت خویش نمی‌پردازم – همچو پروانه که می‌سوزم و در پروازم

    سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۳۹۸ : نظر از مدعیان بر تو نمی‌اندازم – تا نگویند که من با تو نظر می‌بازم

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳۳۵ : در خرابات مغان گر گذر افتد بازم – حاصل خرقه و سجاده روان دربازم

33. ۳۳.
    

    ---

    سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۴۱۱ : گر تیغ برکشد که محبان همی‌زنم – اول کسی که لاف محبت زند منم

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳۴۳ : چل سال بیش رفت که من لاف می‌زنم – کز چاکران پیر مغان کمترین منم

34. ۳۴.
    

    ---

    سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۴۲۳ : ز دستم بر نمی‌خیزد که یک دم بی تو بنشینم – بجز رویت نمی‌خواهم که روی هیچ کس بینم

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳۵۴ : به مژگان سیه کردی هزاران رخنه در دینم – بیا کز چشم بیمارت هزاران درد برچینم

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳۵۶ : گرم از دست برخیزد که با دلدار بنشینم – ز جام وصل می‌نوشم ز باغ عیش گل چینم

35. ۳۵.
    

    ---

    سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۴۳۱ : امشب آن نیست که در خواب رود چشم ندیم – خواب در روضه رضوان نکند اهل نعیم

    سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۴۳۲ : ما دگر کس نگرفتیم به جای تو ندیم – الله الله تو فراموش مکن عهد قدیم

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳۶۷ : فتوی پیر مغان دارم و قولیست قدیم – که حرام است می آن جا که نه یار است ندیم

36. ۳۶.
    

    ---

    سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۴۳۷ : بگذار تا مقابل روی تو بگذریم – دزدیده در شمایل خوب تو بنگریم

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳۷۲ : بگذار تا ز شارع میخانه بگذریم – کز بهر جرعه‌ای همه محتاج این دریم

37. ۳۷.
    

    ---

    سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۴۴۳ : بکن چندان که خواهی جور بر من – که دستت بر نمی‌دارم ز دامن

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳۸۹ : چو گل هر دم به بویت جامه در تن – کنم چاک از گریبان تا به دامن

38. ۳۸.
    

    ---

    سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۴۶۵ : میان باغ حرامست بی تو گردیدن – که خار با تو مرا به که بی تو گل چیدن

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳۹۳ : منم که شهره شهرم به عشق ورزیدن – منم که دیده نیالوده‌ام به بد دیدن

39. ۳۹.
    

    ---

    سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۴۸۳ : راستی گویم به سروی ماند این بالای تو – در عبارت می‌نیاید چهره زیبای تو

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۱۰ : ای قبای پادشاهی راست بر بالای تو – زینت تاج و نگین از گوهر والای تو

40. ۴۰.
    

    ---

    سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۵۰۳ : تو پری زاده ندانم ز کجا می‌آیی – کادمیزاده نباشد به چنین زیبایی

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۹۰ : در همه دیر مغان نیست چو من شیدایی – خرقه جایی گرو باده و دفتر جایی

41. ۴۱.
    

    ---

    سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۵۰۶ : دریچه‌ای ز بهشتش به روی بگشایی – که بامداد پگاهش تو روی بنمایی

    سعدی » مواعظ » قصاید » قصیده شماره ۶۰ – تنبیه و موعظت : دریغ روز جوانی و عهد برنایی – نشاط کودکی و عیش خویشتن رایی

    سعدی » مواعظ » قصاید » قصیده شماره ۶۱ – تغزل و ستایش صاحب دیوان : شبی و شمعی و گوینده‌ای و زیبایی – ندارم از همه عالم دگر تمنایی

    سعدی » مواعظ » قطعات » شماره ۱۹۲ : امید عافیت آنگه بود موافق عقل – که نبض را به طبیعت شناس بنمایی

    سعدی » مواعظ » قطعات » شماره ۱۹۵ : ضمیر مصلحت اندیش هر چه پیش آید – به تجربت بزند بر محک دانایی

    حافظ » قطعات » قطعه شماره ۲۹ : به من سلام فرستاد دوستی امروز – که ای نتیجهٔ کلکت سواد بینایی

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۹۱ : به چشم کرده‌ام ابروی ماه سیمایی – خیال سبزخطی نقش بسته‌ام جایی

42. ۴۲.
    

    ---

    سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۵۱۱ : هر کس به تماشایی رفتند به صحرایی – ما را که تو منظوری خاطر نرود جایی

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۹۳ : ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی – دل بی تو به جان آمد وقت است که بازآیی

43. ۴۳.
    

    ---

    سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۵۲۷ : ای باد که بر خاک در دوست گذشتی – پندارمت از روضه بستان بهشتی

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۳۶ : آن غالیه خط گر سوی ما نامه نوشتی – گردون ورق هستی ما درننوشتی

44. ۴۴.
    

    ---

    سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۵۳۱ : ای از بهشت جزوی و از رحمت آیتی – حق را به روزگار تو با ما عنایتی

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۳۷ : ای قصه بهشت ز کویت حکایتی – شرح جمال حور ز رویت روایتی

45. ۴۵.
    

    ---

    سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۵۳۹ : نگارا وقت آن آمد که دل با مهر پیوندی – که ما را بیش از این طاقت نماندست آرزومندی

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۴۰ : سحر با باد می‌گفتم حدیث آرزومندی – خطاب آمد که واثق شو به الطاف خداوندی

46. ۴۶.
    

    ---

    سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۵۴۳ : ای برق اگر به گوشه آن بام بگذری – آن جا که باد زهره ندارد خبر بری

    سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۵۵۱ : رفتی و همچنان به خیال من اندری – گویی که در برابر چشمم مصوری

    سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۵۵۴ : کس درنیامدست بدین خوبی از دری – دیگر نیاورد چو تو فرزند مادری

    سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۵۵۸ : هر نوبتم که در نظر ای ماه بگذری – بار دوم ز بار نخستین نکوتری

    سعدی » مواعظ » قصاید » قصیده شماره ۵۵ – در پند و اندرز : ای نفس اگر به دیدهٔ تحقیق بنگری – درویشی اختیار کنی بر توانگری

    سعدی » مواعظ » قطعات » شماره ۲۰۲ : غماز را به حضرت سلطان که راه داد؟ – همصحبت تو همچو تو باید هنروری

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۵۱ : خوش کرد یاوری فلکت روز داوری – تا شکر چون کنی و چه شکرانه آوری

47. ۴۷.
    

    ---

    سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۵۵۹ : چون است حال بستان ای باد نوبهاری – کز بلبلان برآمد فریاد بی‌قراری

    سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۵۶۳ : عمری به بوی یاری کردیم انتظاری – زان انتظار ما را نگشود هیچ کاری

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۴۴ : شهریست پرظریفان و از هر طرف نگاری – یاران صلای عشق است گر می‌کنید کاری

48. ۴۸.
    

    ---

    سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۵۶۲ : دو چشم مست تو برداشت رسم هشیاری – و گر نه فتنه ندیدی به خواب بیداری

    سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۵۶۴ : مرا دلیست گرفتار عشق دلداری – سمن بری صنمی گلرخی جفاکاری

    سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۵۶۵ : من از تو روی نپیچم گرم بیازاری – که خوش بود ز عزیزان تحمل خواری

    سعدی » مواعظ » قصاید » قصیده شماره ۵۶ – در پند و ستایش : بزن که قوت بازوی سلطنت داری – که دست همت مردانت می‌دهد یاری

    سعدی » مواعظ » قصاید » قصیده شماره ۵۷ – در ستایش : گرین خیال محقق شود به بیداری – که روی عزم همایون ازین طرف داری

    سعدی » مواعظ » قطعات » شماره ۲۰۳ : اگر ممالک روی زمین به دست آری – وز آسمان بربایی کلاه جباری

    سعدی » مواعظ » قطعات » شماره ۲۰۵ : شنیده‌ام که فقیهی به دشتوانی گفقت – که هیچ خربزه داری رسیده؟ گفت آری

    سعدی » مواعظ » قطعات » شماره ۲۰۶ : گر از خراج رعیت نباشدت باری – تو برگ حاشیت و لشکر از کجا آری؟

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۴۳ : چو سرو اگر بخرامی دمی به گلزاری – خورد ز غیرت روی تو هر گلی خاری

49. ۴۹.
    

    ---

    سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۵۶۹ : حدیث یا شکرست آن که در دهان داری – دوم به لطف نگویم که در جهان داری

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۴۵ : تو را که هر چه مراد است در جهان داری – چه غم ز حال ضعیفان ناتوان داری

50. ۵۰.
    

    ---

    سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۵۸۰ : گر درون سوخته‌ای با تو برآرد نفسی – چه تفاوت کند اندر شکرستان مگسی

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۵۵ : عمر بگذشت به بی‌حاصلی و بوالهوسی – ای پسر جام می‌ام ده که به پیری برسی

51. ۵۱.
    

    ---

    سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۵۹۴ : ترحم ذلتی یا ذا المعالی – و واصلنی اذا شوشت حالی

    سعدی » مواعظ » قطعات » شماره ۲۱۵ : نظر کردم به چشم رای و تدبیر – ندیدم به ز خاموشی خصالی

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۶۳ : سلام الله ما کر اللیالی – و جاوبت المثانی و المثالی

52. ۵۲.
    

    ---

    سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۵۹۵ : هرگز حسد نبردم بر منصبی و مالی – الا بر آن که دارد با دلبری وصالی

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۶۲ : یا مبسما یحاکی درجا من اللالی – یا رب چه درخور آمد گردش خط هلالی

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۶۴ : بگرفت کار حسنت چون عشق من کمالی – خوش باش زان که نبود این هر دو را زوالی

53. ۵۳.
    

    ---

    سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۵۹۶ : مرا تو جان عزیزی و یار محترمی – به هر چه حکم کنی بر وجود من حکمی

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۷۱ : ز دلبرم که رساند نوازش قلمی – کجاست پیک صبا گر همی‌کند کرمی

54. ۵۴.
    

    ---

    سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۶۰۲ : آسوده خاطرم که تو در خاطر منی – گر تاج می‌فرستی و گر تیغ می‌زنی

    سعدی » مواعظ » غزلیات » غزل ۶۱ : پاکیزه روی را که بود پاکدامنی – تاریکی از وجود بشوید به روشنی

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۷۹ : صبح است و ژاله می‌چکد از ابر بهمنی – برگ صبوح ساز و بده جام یک منی

55. ۵۵.
    

    ---

    سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۶۰۳ : اگر تو میل محبت کنی و گر نکنی – من از تو روی نپیچم که مستحب منی

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۷۷ : دو یار زیرک و از باده کهن دومنی – فراغتی و کتابی و گوشه چمنی

56. ۵۶.
    

    ---

    سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۶۰۹ : بر آنم گر تو بازآیی که در پایت کنم جانی – و زین کمتر نشاید کرد در پای تو قربانی

    سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۶۱۱ : بهار آمد که هر ساعت رود خاطر به بستانی – به غلغل در سماع آیند هر مرغی به دستانی

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۷۴ : هواخواه توام جانا و می‌دانم که می‌دانی – که هم نادیده می‌بینی و هم ننوشته می‌خوانی

57. ۵۷.
    

    ---

    سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۶۱۴ : کبر یک سو نه اگر شاهد درویشانی – دیو خوش طبع به از حور گره پیشانی

    حافظ » قطعات » قطعه شماره ۳۲ : خسروا دادگرا شیردلا بحرکفا – ای جلال تو به انواع هنر ارزانی

    حافظ » قطعات » قطعه شماره ۳۳ : ساقیا باده که اکسیر حیات است بیار – تا تن خاکی من عین بقا گردانی

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۷۲ : احمد الله علی معدله السلطان – احمد شیخ اویس حسن ایلخانی

58. ۵۸.
    

    ---

    سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۶۱۶ : نگویم آب و گلست آن وجود روحانی – بدین کمال نباشد جمال انسانی

    سعدی » مواعظ » قطعات » شماره ۲۲۰ : مقابلت نکند با حجر به پیشانی – مگر کسی که تهور کند به نادانی

    حافظ » قصاید » قصیده شماره ۲ – قصیده در مدح قوام الدین محمد صاحب عیار وزیر شاه شجاع : ز دلبری نتوان لاف زد به آسانی – هزار نکته در این کار هست تا دانی

59. ۵۹.
    

    ---

    سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شماره ۸ : آن یار که عهد دوستاری بشکست – می‌رفت و منش گرفته دامان در دست

    سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شماره ۹ : شبها گذرد که دیده نتوانم بست – مردم همه از خواب و من از فکر تو مست

    سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شماره ۱۰ : هشیار سری بود ز سودای تو مست – خوش آنکه ز روی تودلش رفت ز دست

    سعدی » مواعظ » رباعیات » رباعی شماره ۱ : آن کیست که دل نهاد و فارغ بنشست – پنداشت که مهلتی و تأخیری هست

    سعدی » مواعظ » رباعیات » رباعی شماره ۲ : تدبیر صواب از دل خوش باید جست – سرمایهٔ عافیت کفافست نخست

    حافظ » رباعیات » رباعی شماره ۵ : من باکمر تو در میان کردم دست – پنداشتمش که در میان چیزی هست

60. ۶۰.
    

    ---

    سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شماره ۸۱ : تا سر نکنم در سرت ای مایهٔ ناز – کوته نکنم ز دامنت دست نیاز

    سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شماره ۸۲ : نامردم اگر زنم سر از مهر تو باز – خواهی بکشم به هجر و خواهی بنواز

    حافظ » رباعیات » رباعی شماره ۲۲ : در سنبلش آویختم از روی نیاز – گفتم من سودازده را کار بساز

61. ۶۱.
    

    ---

    سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شماره ۹۳ : گر دست دهد دولت ایام وصال – ور سر برود در سر سودای محال

    حافظ » رباعیات » رباعی شماره ۲۶ : ماهی که نظیر خود ندارد به جمال – چون جامه ز تن برکشد آن مشکین خال

62. ۶۲.
    

    ---

    سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شماره ۱۳۲ : گیرم که به فتوای خردمندی و رای – از دایرهٔ عقل برون ننهم پای

    حافظ » رباعیات » رباعی شماره ۴۰ : قسام بهشت و دوزخ آن عقده گشای – ما را نگذارد که درآییم ز پای

63. ۶۳.
    

    ---

    سعدی » مواعظ » غزلیات » غزل ۶۰ : هر روز باد می‌برد از بوستان گلی – مجروح می‌کند دل مسکین بلبلی

    سعدی » مواعظ » قصاید » قصیده شماره ۵۹ – در ستایش امیر انکیانو : دنیا نیرزد آنکه پریشان کنی دلی – زنهار بد مکن که نکردست عاقلی

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۶۵ : رفتم به باغ صبحدمی تا چنم گلی – آمد به گوش ناگهم آواز بلبلی

64. ۶۴.
    

    ---

    سعدی » مواعظ » غزلیات » غزل ۶۳ – این غزل در تذکرهٔ مرآت الخیال امیر علیخان سودی به نام شیخ سعدی است: : بربود دلم در چمنی سرو روانی – زرین کمری ، سیمبری، موی میانی

    سعدی » مواعظ » قطعات » شماره ۲۱۸ : ای طفل که دفع مگس از خود نتوانی – هر چند که بالغ شدی آخر تو آنی

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۷۵ : گفتند خلایق که تویی یوسف ثانی – چون نیک بدیدم به حقیقت به از آنی

65. ۶۵.
    

    ---

    سعدی » مواعظ » قصاید » قصیده شماره ۶ – موعظه و نصیحت : هران نصیبه که پیش از وجود ننهادست – هر آنکه در طلبش سعی می‌کند بادست

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳۵ : برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست – مرا فتاد دل از ره تو را چه افتادست

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳۷ : بیا که قصر امل سخت سست بنیادست – بیار باده که بنیاد عمر بر بادست

66. ۶۶.
    

    ---

    سعدی » مواعظ » قصاید » قصیده شماره ۱۰ – در نصیحت و ستایش : جهان بر آب نهادست و زندگی بر باد – غلام همت آنم که دل بر او ننهاد

    سعدی » مواعظ » مراثی » در مرثیهٔ اتابک ابوبکر بن سعد زنگی : به اتفاق دگر دل به کس نباید داد – ز خستگی که درین نوبت اتفاق افتاد

    حافظ » قطعات » قطعه شماره ۷ : به عهد سلطنت شاه شیخ ابواسحاق – به پنج شخص عجب ملک فارس بود آباد

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۱۰۱ : شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد – زدیم بر صف رندان و هر چه بادا باد

67. ۶۷.
    

    ---

    سعدی » مواعظ » قصاید » قصیده شماره ۳۱ – در وصف شیراز : خوشا سپیده‌دمی باشد آنکه بینم باز – رسیده بر سر الله اکبر شیراز

    سعدی » مواعظ » قصاید » قصیده شماره ۳۲ – در لیلةالبراة فرموده‌است : شبی چنین در هفت آسمان به رحمت باز – ز خویشتن نفسی ای پسر به حق پرداز

    سعدی » مواعظ » قطعات » شماره ۱۴۳ : جزای نیک و بد خلق با خدای انداز – که دست ظلم نماند چنین که هست دراز

    سعدی » مواعظ » قطعات » شماره ۱۴۴ : گروهی از سر بی‌مغز بیخبر گویند – بریده به سر بدگوی تا نگوید راز

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۲۵۸ : هزار شکر که دیدم به کام خویشت باز – ز روی صدق و صفا گشته با دلم دمساز

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۲۵۹ : منم که دیده به دیدار دوست کردم باز – چه شکر گویمت ای کارساز بنده نواز

    حافظ » اشعار منتسب » شماره ۱۳ : صبا به مقدم گل راح روح بخشد باز – کجاست بلبل خوشگوی؟ گو برآر آواز!

68. ۶۸.
    

    ---

    سعدی » مواعظ » قصاید » قصیده شماره ۴۱ – تغزل و ستایش صاحب دیوان : من آن بدیع صفت را به ترک چون گویم – که دل ببرد به چوگان زلف چون گویم

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳۷۹ : سرم خوش است و به بانگ بلند می‌گویم – که من نسیم حیات از پیاله می‌جویم

69. ۶۹.
    

    ---

    سعدی » مواعظ » قصاید » قصیده شماره ۴۲ – در انتقال دولت از سلغریان به قوم دیگر : این منتی بر اهل زمین بود از آسمان – وین رحمت خدای جهان بود بر جهان

    حافظ » قصاید » قصیده شماره ۱ – در مدح شاه شجاع : شد عرصهٔ زمین چو بساط ارم جوان – از پرتو سعادت شاه جهان ستان

70. ۷۰.
    

    ---

    سعدی » مواعظ » قصاید » قصیده شماره ۵۰ – درستایش اتابک مظفرالدین سلجوقشاه : در بهشت گشادند در جهان ناگاه – خدا به چشم عنایت به خلق کرد نگاه

    حافظ » قطعات » قطعه شماره ۲۷ : به گوش جان رهی منهی ای ندا در داد – ز حضرت احدی لا اله الا الله

    حافظ » قطعات » قطعه شماره ۲۸ : به روز شنبهٔ سادس ز ماه ذی الحجه – به سال هفتصد و شصت از جهان بشد ناگاه

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۱۶ : خنک نسیم معنبر شمامه‌ای دلخواه – که در هوای تو برخاست بامداد پگاه

71. ۷۱.
    

    ---

    سعدی » مواعظ » رباعیات » رباعی شماره ۳۱ : هرکس به نصیب خویش خواهند رسید – هرگز ندهند جای پاکان به پلید

    حافظ » رباعیات » رباعی شماره ۱۷ : از چرخ به هر گونه همی‌دار امید – وز گردش روزگار می‌لرز چو بید

72. ۷۲.
    

    ---

    سعدی » دیوان اشعار » ملحقات و مفردات » تکه ۱ : ز حد بگذشت مشتاقی و صبر اندر غمت یارا – به وصل خود دوایی کن دل دیوانهٔ ما را

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳ : اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را – به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را

73. ۷۳.
    

    ---

    سعدی » دیوان اشعار » ملحقات و مفردات » تکه ۲۰ : دیدی ای دل که دگر باره چه آمد پیشم – چه کنم با که بگویم چه خیال اندیشم؟

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳۴۱ : گر من از سرزنش مدعیان اندیشم – شیوه مستی و رندی نرود از پیشم

74. ۷۴.
    

    ---

    سعدی » دیوان اشعار » ملحقات و مفردات » تکه ۲۴ : چنان خوب رویی بدان دلربایی – دریغت نیاید به هر کس نمایی

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۹۲ : سلامی چو بوی خوش آشنایی – بدان مردم دیده روشنایی

75. ۷۵.
    

    ---

    سعدی » مواعظ » قطعات » شماره ۳۶ : شهی که پاس رعیت نگاه می‌دارد – حلال باد خراجش که مزد چوپانیست

    حافظ » قطعات » قطعه شماره ۲ : سرای مدرسه و بحث علم و طاق و رواق – چه سود چون دل دانا و چشم بینا نیست

76. ۷۶.
    

    ---

    سعدی » مواعظ » قطعات » شماره ۱۱۷ – ظاهرا در مدح صاحب دیوان است : به سمع خواجه رسانید اگر مجال بود – که ای خزانهٔ ارزاق را کف تو کلید

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۲۳۸ : جهان بر ابروی عید از هلال وسمه کشید – هلال عید در ابروی یار باید دید

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۲۳۹ : رسید مژده که آمد بهار و سبزه دمید – وظیفه گر برسد مصرفش گل است و نبید

77. ۷۷.
    

    ---

    سعدی » مواعظ » قطعات » شماره ۱۳۶ : فریاد پیرزن که برآید ز سوز دل – کیفر برد ز حملهٔ مردان کارزار

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۲۴۶ : عید است و آخر گل و یاران در انتظار – ساقی به روی شاه ببین ماه و می بیار

78. ۷۸.
    

    ---

    سعدی » مواعظ » قطعات » شماره ۱۷۴ : گر بدانستی که خواهد مرد ناگه در میان – جامه چندین کی تنیدی پیله گرد خویشتن

    حافظ » قطعات » قطعه شماره ۲۲ : سرور اهل عمایم شمع جمع انجمن – صاحب صاحبقران خواجه قوام الدین حسن

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳۹۰ : افسر سلطان گل پیدا شد از طرف چمن – مقدمش یا رب مبارک باد بر سرو و سمن

79. ۷۹.
    

    ---

    سعدی » مواعظ » قطعات » شماره ۲۲۶ : هر دم زبان مرده همی گوید این سخن – لیکن تو گوش هوش نداری که بشنوی

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۸۶ : بلبل ز شاخ سرو به گلبانگ پهلوی – می‌خواند دوش درس مقامات معنوی

استقبالهای حافظ از سلمان ساوجی

استقبالهای حافظ از سلمان ساوجی

در بخش اول شعرهایی را فهرست کرده‌ایم که در آنها حافظ مصرع یا بیتی از سلمان را عیناً نقل قول کرده است. علاوه بر اینها غزل منتسب به حافظ با مطلع «برو به کار خود ای واعظ این چه فریاد است- مرا فتاد دل از ره تو را چه افتاده‌ست» در مثنوی «جمشید و خورشید» سلمان ساوجی آمده و گویا از آن اوست (اینجا) و رباعیات شمارهٔ ۱، ۵ و ۳۶ منتسب به حافظ در تصحیح علامه قزوینی در دیوان سلمان ساوجی هم آمده‌اند.

1. ۱.
   

   حافظ » غزلیات » غزل شماره ۱۲۴ :: سلمان ساوجی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۱۲۸

   حافظ (بیت آخر): کی کند سوی دل خسته حافظ نظری – چشم مستش که به هر گوشه خرابی دارد

   سلمان ساوجی (بیت اول): دام زلف تو به هر حلقه، طنابی دارد – چشم مست تو به هر گوشه خرابی دارد

2. ۲.
   

   حافظ » غزلیات » غزل شماره ۲۳۰ :: سلمان ساوجی » دیوان اشعار » قصاید » قصیده شماره ۴۱ – در مدح امیر شیخ حسن

   حافظ (بیت چهارم): مقیم حلقه ذکر است دل بدان امید – که حلقه‌ای ز سر زلف یار بگشاید

   سلمان ساوجی (بیت پنجم): بنفشه در شکن و پیچ راست می‌ماند – به حلقه‌ای که سر زلف یار بگشاید

3. ۳.
   

   حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳۳۶ :: سلمان ساوجی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۲۸۳

   حافظ (بیت چهارم): بر سر تربت من با می و مطرب بنشین – تا به بویت ز لحد رقص کنان برخیزم

   سلمان ساوجی (بیت چهارم): چون شوم خاک به خاکم گذری کن چو صبا – تا به بویت ز زمین رقص کنان برخیزم

4. ۴.
   

   حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۲۷ :: سلمان ساوجی » دیوان اشعار » قصاید » قصیده شماره ۷۱ – در مدح دلشاد خاتون

   حافظ (بیت اول): چراغ روی تو را شمع گشت پروانه – مرا ز حال تو با حال خویش پروا نه

   سلمان ساوجی (بیت هفتم): چراغ حسن تو را شمع روز پروانه – کمند زلف تو را باد صبح سرگردان

5. ۵.
   

   حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۵۰ :: سلمان ساوجی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۱۱۱

   حافظ (بیت ششم): چون تویی نرگس باغ نظر ای چشم و چراغ – سر چرا بر من دلخسته گران می‌داری

   سلمان ساوجی (بیت چهارم): رایگان چون سر و زر در قدمش می‌بازم – سر چرا بر من شوریده گران می‌دارد؟

6. ۶.
   

   حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۷۴ :: سلمان ساوجی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۳۴۰

   حافظ (بیت آخر): خیال چنبر زلفش فریبت می‌دهد حافظ – نگر تا حلقه اقبال ناممکن نجنبانی

   سلمان ساوجی (بیت هشتم): صبا چون نیست امکان تصرف در سر کویش – نگر تا حلقه اقبال ناممکن نجنبانی!

7. ۷.
   

   حافظ » قصاید » قصیده شماره ۱ – در مدح شاه شجاع :: سلمان ساوجی » دیوان اشعار » قصاید » قصیده شماره ۳ – در مدح شیخ حسن نویان

   حافظ (بیت نهم): گر در خیال چرخ فتد عکس تیغ او – از یکدگر جدا شود اجزای توأمان

   سلمان ساوجی (بیت سی و پنجم): گر در میان تیر فتد عکس تیغ او – اعضای توامان شود از یکدگر جدا

   حافظ (بیت سیزدهم): تو آفتاب ملکی و هر جا که می‌روی – چون سایه از قفای تو دولت بود دوان

   سلمان ساوجی (بیت چهلم): تو آفتاب ملکی و هر جا که می‌روی – دولت تو را چو سایه دوان است در قفا

در بخش دوم مجموعه شعرهایی از دو شاعر را که توأماً هموزن و همقافیه هستند در گروههای مجزا فهرست کرده‌ایم:

1. ۱.
   

   ---

   سلمان ساوجی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۳ : ز شراب لعل نوشین من رند بی نوا را – مددی که چشم مستت به خمار کشت ما را

   حافظ » غزلیات » غزل شماره ۶ : به ملازمان سلطان که رساند این دعا را – که به شکر پادشاهی ز نظر مران گدا را

2. ۲.
   

   ---

   سلمان ساوجی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۴ : بدست باد گهگاهی سلامی می‌رسان یارا – که از لطف تو خود آخر سلامی می‌رسد ما را

   حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳ : اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را – به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را

3. ۳.
   

   ---

   سلمان ساوجی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۱۷ : ره، خرابات است و درد سالخورده، پیر ما – کس نمی‌داند به غیر از پیر ما، تدبیر ما

   حافظ » غزلیات » غزل شماره ۱۰ : دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما – چیست یاران طریقت بعد از این تدبیر ما

4. ۴.
   

   ---

   سلمان ساوجی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۲۱ : نوبهار و عشق و مستی، خاصه در عهد شباب – می‌کند، بنیاد مستوری مستوران، خراب

   سلمان ساوجی » دیوان اشعار » قصاید » قصیده شماره ۹ – در طلب بخشش از سلطان : ای سران ملک را شمشیر تو مالک رقاب! – باغ عدل از جویبار تیغ سبزت خورده آب!

   حافظ » اشعار منتسب » شماره ۲ : صبح دولت می‌دمد کو جام همچون آفتاب – فرصتی زین به کجا باشد بده جام شراب

5. ۵.
   

   ---

   سلمان ساوجی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۴۰ : دلی چو زلف تو سر تا به پای، جمله شکست – ز سر برآمده، در پا فتاده، رفته ز دست

   حافظ » غزلیات » غزل شماره ۲۵ : شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست – صلای سرخوشی ای صوفیان باده پرست

   حافظ » غزلیات » غزل شماره ۲۸ : به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست – که مونس دم صبحم دعای دولت توست

6. ۶.
   

   ---

   سلمان ساوجی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۴۱ : گر بدین شیوه کند، چشم تو مردم را مست – نتوان گفت، که در دور تو، هشیاری هست

   سلمان ساوجی » دیوان اشعار » قصاید » قصیده شماره ۱۶ – در مدح سلطان اویس : ای که روی تو به صدبار، ز گل تازه‌ترست – از حیایت به عرق، روی گل تازه‌ترست

   حافظ » غزلیات » غزل شماره ۲۴ : مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست – که به پیمانه کشی شهره شدم روز الست

   حافظ » غزلیات » غزل شماره ۲۶ : زلف آشفته و خوی کرده و خندان لب و مست – پیرهن چاک و غزل خوان و صراحی در دست

7. ۷.
   

   ---

   سلمان ساوجی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۴۶ : تا بدیدم حلقه زلف تو، روز من، شب است – تا ببوسیدم سر کوی تو، جانم بر لب است

   حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳۱ : آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است – یا رب این تاثیر دولت در کدامین کوکب است

8. ۸.
   

   ---

   سلمان ساوجی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۵۷ : فراق روی تو از شرح و بسط، بیرون است – زما مپرس، که حال درون دل، چون است

   حافظ » غزلیات » غزل شماره ۵۴ : ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است – ببین که در طلبت حال مردمان چون است

9. ۹.
   

   ---

   سلمان ساوجی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۷۵ : درون، ز غیر بپرداز و ساز، خلوت دوست – که اوست، مغز حقیقت، برون از همه پوست

   حافظ » غزلیات » غزل شماره ۵۸ : سر ارادت ما و آستان حضرت دوست – که هر چه بر سر ما می‌رود ارادت اوست

10. ۱۰.
    

    ---

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۸۲ : شب فراق تو را روز وصل، پیدا نیست – عجب شبی، که در آن شب، امید فردا نیست

    حافظ » قطعات » قطعه شماره ۲ : سرای مدرسه و بحث علم و طاق و رواق – چه سود چون دل دانا و چشم بینا نیست

11. ۱۱.
    

    ---

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۸۳ : بیمار غمت را، بجز از صبر دوا نیست – صبرست، دوای من و دردا، که مرا نیست

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۶۹ : کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست – در رهگذر کیست که دامی ز بلا نیست

12. ۱۲.
    

    ---

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۱۱۲ : بیا که ملک جمال تو را، زوال مباد – به غیر طره، پریشانیی، بدو مرساد

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » قطعات » قطعه شماره ۴۴ : کنار حرص الا پر کجا توانی کرد – تو از طمع که سه حرف میان تهی افتاد

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » قطعات » قطعه شماره ۴۷ : خدایگان وزیران ملک آصف عهد – زهی نهاده نهاد تو عدل را بنیاد

    حافظ » قطعات » قطعه شماره ۷ : به عهد سلطنت شاه شیخ ابواسحاق – به پنج شخص عجب ملک فارس بود آباد

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۱۰۱ : شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد – زدیم بر صف رندان و هر چه بادا باد

13. ۱۳.
    

    ---

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۱۱۳ : در ازل، عکس می لعل تو در جام، افتاد – عاشق سوخته دل، در طمع خام افتاد

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۱۱۱ : عکس روی تو چو در آینه جام افتاد – عارف از خنده می در طمع خام افتاد

14. ۱۴.
    

    ---

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۱۲۴ : گراز تن جان شود معزول، عشقت جای آن دارد – که در ملک دلم عشقت، همان حکم روان دارد

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۱۲۰ : بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه بان دارد – بهار عارضش خطی به خون ارغوان دارد

15. ۱۵.
    

    ---

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۱۲۸ : دام زلف تو به هر حلقه، طنابی دارد – چشم مست تو به هر گوشه، خرابی دارد

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۱۲۴ : آن که از سنبل او غالیه تابی دارد – باز با دلشدگان ناز و عتابی دارد

16. ۱۶.
    

    ---

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۱۵۰ : دلی که شیفته یار دلربا باشد – همیشه زار و پریشان و مبتلا باشد

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » قطعات » قطعه شماره ۵۹ : فراز تخت معانی چو کوس فضل زنم – سبق ز جمله اقران خود مرا باشد

    حافظ » قطعات » قطعه شماره ۱۱ : به سمع خواجه رسان ای ندیم وقت‌شناس – به خلوتی که در او اجنبی صبا باشد

17. ۱۷.
    

    ---

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۱۵۱ : بر منت ناز و ستم، گرچه به غایت باشد – حاش لله که مرا از تو شکایت باشد!

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۱۵۸ : من و انکار شراب این چه حکایت باشد – غالبا این قدرم عقل و کفایت باشد

18. ۱۸.
    

    ---

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۱۹۷ : گاه در مصطبه دردی کش رندم خوانند – گاه در خانقهم صوفی صافی دانند

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » قطعات » قطعه شماره ۸۰ : شاها وزرایی که امینان امیرند – بی وجه مرا در پی خود چند دوانند

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۱۹۳ : در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند – من چنینم که نمودم دگر ایشان دانند

19. ۱۹.
    

    ---

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۲۰۸ : همچنان مهر توام مونس جان است که بود – همچنان ذکر توام ورد زبان است که بود

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۲۱۳ : گوهر مخزن اسرار همان است که بود – حقه مهر بدان مهر و نشان است که بود

20. ۲۰.
    

    ---

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۲۰۹ : جان شیرین گر قبول چون تو جانانی بود – کی به جانی باز ماند، هر که را جانی بود؟

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۲۱۸ : در ازل هر کو به فیض دولت ارزانی بود – تا ابد جام مرادش همدم جانی بود

21. ۲۱.
    

    ---

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۲۲۴ : مرا از آینهٔ سخت روی سخت آید – که در برابر روی تو روی بنماید

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » قطعات » قطعه شماره ۹۱ : ایا شهی که غبار سپاه منصورت – عذار فتح به خط معنبر آراید

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۲۳۰ : اگر به باده مشکین دلم کشد شاید – که بوی خیر ز زهد ریا نمی‌آید

22. ۲۲.
    

    ---

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۲۴۸ : هست پیغامی مرا کو قاصدی مشکین نفس – سست می‌جنبد صبا ای صبح کار توست و بس

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۲۶۷ : ای صبا گر بگذری بر ساحل رود ارس – بوسه زن بر خاک آن وادی و مشکین کن نفس

23. ۲۳.
    

    ---

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۲۶۲ : چند گویی با تو یک شب روز گردانم چو شمع – من عجب دارم گر امشب تا سحر مانم چو شمع

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۲۹۴ : در وفای عشق تو مشهور خوبانم چو شمع – شب نشین کوی سربازان و رندانم چو شمع

24. ۲۴.
    

    ---

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۲۶۶ : به مهر روی تو خواهم رسید، ذره مثال – نمی‌رسد به زمین پایم از نشاط وصال

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » قطعات » قطعه شماره ۱۱۸ : پناه زمره اسلام تاج دولت و دین – زهی خرد ز وجود تو کسب کرده کمال

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳۰۳ : شممت روح وداد و شمت برق وصال – بیا که بوی تو را میرم ای نسیم شمال

25. ۲۵.
    

    ---

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۲۶۹ : ای بهم برزده زلف تو سراسر کارم – من چو موی توام آشفته، فرو نگذارم

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳۲۴ : گر چه افتاد ز زلفش گرهی در کارم – همچنان چشم گشاد از کرمش می‌دارم

26. ۲۶.
    

    ---

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۲۷۰ : آرزو دارم ز لعلش تا به لب جام مدام – وز سرم بیرون نخواهد رفتن این سودای خام

    حافظ » قطعات » قطعه شماره ۲۱ : سال و فال و مال و حال و اصل و نسل و تخت و بخت – بادت اندر شهریاری برقرار و بر دوام

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳۰۹ : عشقبازی و جوانی و شراب لعل فام – مجلس انس و حریف همدم و شرب مدام

27. ۲۷.
    

    ---

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۲۷۹ : بی دوست من از باغ ارم یاد نیارم – ور جنت فردوس بود، دوست ندارم

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳۲۵ : گر دست دهد خاک کف پای نگارم – بر لوح بصر خط غباری بنگارم

28. ۲۸.
    

    ---

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۲۸۳ : صبح محشر که من از خواب گران برخیزم – به جمالت که چو نرگس نگران برخیزم

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳۳۶ : مژده وصل تو کو کز سر جان برخیزم – طایر قدسم و از دام جهان برخیزم

29. ۲۹.
    

    ---

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۳۱۴ : خواهیم چون زلیخا، یوسف رخی گزیدن – بس دامنش گرفتن، وانگه فرو کشیدن

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳۹۲ : دانی که چیست دولت دیدار یار دیدن – در کوی او گدایی بر خسروی گزیدن

30. ۳۰.
    

    ---

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۳۳۱ : ای سر سودای من رفته در سودای تو – باد سر تا پای من برخی ز سر تا پای تو

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۱۰ : ای قبای پادشاهی راست بر بالای تو – زینت تاج و نگین از گوهر والای تو

31. ۳۱.
    

    ---

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۳۴۰ : دلا من قدر وصل او ندانستم تو می‌دانی – کنون دانستم و سودی نمی‌دارد پشیمانی

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۷۴ : هواخواه توام جانا و می‌دانم که می‌دانی – که هم نادیده می‌بینی و هم ننوشته می‌خوانی

32. ۳۲.
    

    ---

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۳۴۱ : هر دم به تیز غمزه دلم را چه می‌زنی؟ – خود را گذاشتم به تو خود در دل منی

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۷۹ : صبح است و ژاله می‌چکد از ابر بهمنی – برگ صبوح ساز و بده جام یک منی

33. ۳۳.
    

    ---

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۳۵۵ : چه می‌بری دل ما چون نگه نمی‌داری؟ – چه دلبری که نمی‌آید از تو دلداری؟

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » قطعات » قطعه شماره ۱۵۶ : ز دور دایره این محیط پرگاری – نصیب من همه سرگشتگی است پنداری

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » قصاید » قصیده شماره ۸۹ – در مدح سلطان اویس : دمید گرد لب جوی خط زنگاری – بیاد و در قدح افکن شراب گلناری

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۴۳ : چو سرو اگر بخرامی دمی به گلزاری – خورد ز غیرت روی تو هر گلی خاری

34. ۳۴.
    

    ---

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۳۶۳ : ز سودای رخ و زلفش، غمی دارم شبانروزی – مرا صبح وصال او، نمی‌گردد شبی روزی

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » قطعات » قطعه شماره ۱۵۸ : به حق المعرفت هر کس چه داند کازر و نی را – منش دانم بد اندیشی است بد نفسی بد آموزی

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۵۴ : ز کوی یار می‌آید نسیم باد نوروزی – از این باد ار مدد خواهی چراغ دل برافروزی

35. ۳۵.
    

    ---

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۳۶۸ : نه در کوی تو می‌یابم مجالی – نه می‌بینم وصالت هر به سالی

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۶۳ : سلام الله ما کر اللیالی – و جاوبت المثانی و المثالی

36. ۳۶.
    

    ---

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۳۷۴ : هر که از روی تواضع بنهد پیشانی – پیش روی تو زهی روی و زهی پیشانی!

    حافظ » قطعات » قطعه شماره ۳۲ : خسروا دادگرا شیردلا بحرکفا – ای جلال تو به انواع هنر ارزانی

    حافظ » قطعات » قطعه شماره ۳۳ : ساقیا باده که اکسیر حیات است بیار – تا تن خاکی من عین بقا گردانی

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۷۲ : احمد الله علی معدله السلطان – احمد شیخ اویس حسن ایلخانی

37. ۳۷.
    

    ---

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۳۸۴ : کشیده کار ز تنهایم به شیدایی – ندانم این همه غم چون کشم به تنهایی

    حافظ » قطعات » قطعه شماره ۲۹ : به من سلام فرستاد دوستی امروز – که ای نتیجهٔ کلکت سواد بینایی

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۹۱ : به چشم کرده‌ام ابروی ماه سیمایی – خیال سبزخطی نقش بسته‌ام جایی

38. ۳۸.
    

    ---

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۳۸۵ : چشم داریم که دلبستگی بنمایی – دل ما راست فرو بستگی، بگشایی

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۹۰ : در همه دیر مغان نیست چو من شیدایی – خرقه جایی گرو باده و دفتر جایی

39. ۳۹.
    

    ---

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » قطعات » قطعه شماره ۲۰ : زهی آصف کز صفاتی کز کفایت – تو را ملک سلیمان در نگین است

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۵۵ : خم زلف تو دام کفر و دین است – ز کارستان او یک شمه این است

40. ۴۰.
    

    ---

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » قطعات » قطعه شماره ۴۰ : مشیر ملک و صلاح زمانه عزالدین – که هر چه هست به جز خدمت تو نیست صلاح

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۹۸ : اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح – صلاح ما همه آن است کان تو راست صلاح

41. ۴۱.
    

    ---

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » قطعات » قطعه شماره ۸۲ : ای خسروی که دست و دل کامگار تو – کار جهان به تیغ جهانگیر می‌کنند

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۲۰۰ : دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند – پنهان خورید باده که تعزیر می‌کنند

42. ۴۲.
    

    ---

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » قطعات » قطعه شماره ۹۴ : شبی زبان فصاحت ز منهیان خرد – سوال کرد غرض آنکه مدتی است مدید

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۲۳۸ : جهان بر ابروی عید از هلال وسمه کشید – هلال عید در ابروی یار باید دید

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۲۳۹ : رسید مژده که آمد بهار و سبزه دمید – وظیفه گر برسد مصرفش گل است و نبید

43. ۴۳.
    

    ---

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » قطعات » قطعه شماره ۱۰۷ : کرا مجال بود کز زبان همچومنی – حکایتی برساند به بارگاه وزیر

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۲۵۶ : نصیحتی کنمت بشنو و بهانه مگیر – هر آن چه ناصح مشفق بگویدت بپذیر

44. ۴۴.
    

    ---

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » قطعات » قطعه شماره ۱۱۲ : قوی و بزرگ و سرافراز و سرخ رو ناگه – به آرزوی تو برخاستم ز مسکن خویش

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۲۹۰ : دلم رمیده شد و غافلم من درویش – که آن شکاری سرگشته را چه آمد پیش

    حافظ » اشعار منتسب » شماره ۱۵ : به جد و جهد چو کاری نمی‌رود از پیش – به کردگار رها کرده به مصالح خویش

45. ۴۵.
    

    ---

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » قطعات » قطعه شماره ۱۲۵ : صاحب قران مملکت ای آصفی که هست – صدر تو قبله عرب و کعبه عجم

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳۱۲ : بشری اذ السلامه حلت بذی سلم – لله حمد معترف غایه النعم

46. ۴۶.
    

    ---

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » قطعات » قطعه شماره ۱۳۵ : زاهد بگ آفتاب سلاطین شرق و غرب – دارای تاج بخش و خدیو جهان ستان

    حافظ » قصاید » قصیده شماره ۱ – در مدح شاه شجاع : شد عرصهٔ زمین چو بساط ارم جوان – از پرتو سعادت شاه جهان ستان

47. ۴۷.
    

    ---

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » قطعات » قطعه شماره ۱۳۸ : شاعری سحر آفرینم، ساحری معجز نما – خازن گنج ممالک، مالک ملک سخن

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » قصاید » قصیده شماره ۷۵ – در موعظه و دوری از دنیا : ای دل آخر یک قدم بیرون خرام از خویشتن – آشنا شو با روان بیگانه شو از خویشتن

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » قصاید » قصیده شماره ۷۶ – در مدح سلطان اویس : نقره ی خنگ صبح را در تاخت سلطان ختن – ساقیا گلگون کمیتت را به میدان در افکن

    حافظ » قطعات » قطعه شماره ۲۲ : سرور اهل عمایم شمع جمع انجمن – صاحب صاحبقران خواجه قوام الدین حسن

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳۹۰ : افسر سلطان گل پیدا شد از طرف چمن – مقدمش یا رب مبارک باد بر سرو و سمن

48. ۴۸.
    

    ---

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » قطعات » قطعه شماره ۱۴۰ : ز هجرت نبوی رفته هفصد و چل و چار – در آخر رجب افتاد اتفاق حسن

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » قطعات » قطعه شماره ۱۴۱ : جهان مجد و معالی رشید دولت و دین – زهی به جاه و جمال تو چشم جان روشن

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳۸۸ : بهار و گل طرب انگیز گشت و توبه شکن – به شادی رخ گل بیخ غم ز دل برکن

49. ۴۹.
    

    ---

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » قطعات » قطعه شماره ۱۴۷ : صاحب سلطان نشان دستور اعظم شمس الدین – ای جلال رفعتت را اوج گردون پایگاه

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » قصاید » قصیده شماره ۸۳ – درمرثیه ی شاهزاده ی بیرام شاه : آسمان با سینه ی پر آتش و پشتی دو تا ه – شد به های های گریان بر سر بیرام شاه

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » قصاید » قصیده شماره ۸۴ – در مدح شیخ حسن نویان : منت ایزد را که ذات خسرو گیتی پناه – در پناه صحت است از فیبض الطاف اله

    حافظ » قطعات » قطعه شماره ۲۶ : ساقیا پیمانه پر کن زانکه صاحب مجلست – آرزو می‌بخشد و اسرار می‌دارد نگاه

50. ۵۰.
    

    ---

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » قطعات » قطعه شماره ۱۵۹ : چو بر طلول دیار حبیب بگذشتم – که کرده بود خرابش جهان ز بی باکی

    سلمان ساوجی » جمشید و خورشید » بخش ۵۶ – قطعه : چو بر حدود یار حبیب بگذشتم – که کرده بود خرابش جهان زبیبا کی

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۶۱ : کتبت قصه شوقی و مدمعی باکی – بیا که بی تو به جان آمدم ز غمناکی

51. ۵۱.
    

    ---

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شماره ۴ : جز نقش تو در نظر نیامد مارا – جز کوی تو رهگذر نیامد ما را

    حافظ » رباعیات » رباعی شماره ۱ : جز نقش تو در نظر نیامد ما را – جز کوی تو رهگذر نیامد ما را

52. ۵۲.
    

    ---

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شماره ۱۰ : من با کمر تو در میان کردم دست – پنداشتمش که در میان چیزی هست

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شماره ۳۸ : آتش ز دهان شمع دیشب می‌جست – ناگاه سپیده دم زبانش بشکست

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شماره ۴۵ : آورد بهم تیر و کمان را در دست – تیر آمد و در خانه خویشش بنشست

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شماره ۴۶ : دیشب سر زلف یار بگرفتم مست – کز دست من دلشده چون خواهی رست

    حافظ » رباعیات » رباعی شماره ۵ : من باکمر تو در میان کردم دست – پنداشتمش که در میان چیزی هست

53. ۵۳.
    

    ---

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شماره ۲۷ : تا اسب مراد شه صفت می‌تازی – با حال من پیاده کی‌ پردازی؟

    حافظ » رباعیات » رباعی شماره ۳۹ : با شاهد شوخ شنگ و با بربط و نی – کنجی و فراغتی و یک شیشهٔ می

54. ۵۴.
    

    ---

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شماره ۳۹ : ما هم که رخش روشنی خور بگرفت – گرد خط او دامن کوثر بگرفت

    حافظ » رباعیات » رباعی شماره ۸ : ماهم که رخش روشنی خور بگرفت – گرد خط او چشمهٔ کوثر بگرفت

55. ۵۵.
    

    ---

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شماره ۷۳ : دستت چو به کارد کلک را بتراشید – دانی سر انگشت تو چون بخراشید؟

    سلمان ساوجی » جمشید و خورشید » بخش ۱۰۱ – رباعی : ای آینه کرده در رخت روی امید – بر چشمم ازین خط سیه روی ، سپید

    حافظ » رباعیات » رباعی شماره ۱۷ : از چرخ به هر گونه همی‌دار امید – وز گردش روزگار می‌لرز چو بید

56. ۵۶.
    

    ---

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » قصاید » قصیده شماره ۱۲ – در مدحدلشاد خاتون : سر سودای سر زلف تو تا در سرماست – همچو مویت دل سودایی ما بی‌سر و پاست

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » قصاید » قصیده شماره ۱۸ – در مدح سلطان الوزرا محمد زکریا : سرو با قد تو خواهد که کند بالا راست – راستی نیستش این شیوه که بالای تو راست

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۲۰ : روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست – می ز خمخانه به جوش آمد و می باید خواست

57. ۵۷.
    

    ---

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » قصاید » قصیده شماره ۱۵ – در مدح دلشاد خاتون : مصور ازل از روح، صورتی می‌خواست – مثال قد تو را برکشید و آمدراست

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۲۲ : چو بشنوی سخن اهل دل مگو که خطاست – سخن شناس نه‌ای جان من خطا این جاست

58. ۵۸.
    

    ---

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » قصاید » قصیده شماره ۴۳ – در مدح سلطان اویس : زامروز تا به حشر بر ابنای روزگار – شکرانه واجب است به روزی هزار بار

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۲۴۶ : عید است و آخر گل و یاران در انتظار – ساقی به روی شاه ببین ماه و می بیار

59. ۵۹.
    

    ---

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » قصاید » قصیده شماره ۶۰ – در موعظه ونصیحت : رفتند رفیقان ورسیدند به منزل – در خواب غروری تو هنوز ، ای دل غافل !

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳۰۴ : دارای جهان نصرت دین خسرو کامل – یحیی بن مظفر ملک عالم عادل

60. ۶۰.
    

    ---

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » قصاید » قصیده شماره ۶۱ – در مدح غیاث الدین محمد : راه نجم چو مشرف کند ایوان حمل – عامل نامیه را باز فرستد به عمل

    حافظ » قطعات » قطعه شماره ۲۰ : بلبل و سرو و سمن یاسمن و لاله و گل – هست تاریخ وفات شه مشکین کاکل

61. ۶۱.
    

    ---

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » قصاید » قصیده شماره ۶۲ – در مدح سلطان اویس : شفق آمد چو می و ماه نو عید چو جام – غرض آن است که امشب شب جام است و مدام

    سلمان ساوجی » دیوان اشعار » قصاید » قصیده شماره ۶۴ – در مدح امیر شیخ حسن : ای سر کوی تو را کعبه رسانیده سلام – عاشقان را حرم کعبه کوی تو مقام

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳۱۰ : مرحبا طایر فرخ پی فرخنده پیام – خیر مقدم چه خبر دوست کجا راه کدام

62. ۶۲.
    

    ---

    سلمان ساوجی » جمشید و خورشید » بخش ۸۴ – قطعه : بزمی که از نوای نوالش به بزم خلد – روحانیان نواله برند از برای حور

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۲۵۴ : دیگر ز شاخ سرو سهی بلبل صبور – گلبانگ زد که چشم بد از روی گل به دور

63. ۶۳.
    

    ---

    سلمان ساوجی » جمشید و خورشید » بخش ۹۴ – دوبیتی : آیا کراست زهره؟ آیا کراست یارا؟ – کر من برد به یارم این یک سخن که: «یارا؟

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۵ : دل می‌رود ز دستم صاحب دلان خدا را – دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا

استقبالهای حافظ از خواجوی کرمانی

استقبالهای حافظ از خواجوی کرمانی

در بخش اول شعرهایی را فهرست کرده‌ایم که در آنها حافظ مصرع یا بیتی از خواجو را عیناً نقل قول کرده است، علاوه بر اینها هر دو شاعر غزل سعدی با مطلع «کیست آن کش سر پیوند تو در خاطر نیست …» را با نقل همین مصرع تضمین کرده‌اند (شعرهای هموزن و همقافیهٔ این غزل را ببینید):

1. ۱.
   

   خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۳۱:: حافظ » غزلیات » غزل شماره ۱۰

   خواجو (بیت ۱): خرقه رهن خانهٔ خمار دارد پیر ما – ای همه رندان مرید پیر ساغر گیر ما

   حافظ (بیت ۲): ما مریدان روی سوی قبله چون آریم چون – روی سوی خانه خمار دارد پیر ما

   خواجو (بیت ۲): گر شدیم از باده بدنام جهان تدبیر چیست – همچنین رفتست در عهد ازل تقدیر ما

   حافظ (بیت ۳): در خرابات طریقت ما به هم منزل شویم – کاین چنین رفته‌ست در عهد ازل تقدیر ما

2. ۲.
   

   خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۴۰۴:: حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳۷۳

   خواجو (بیت ۲): تا ببینند مگر نور تجلی جمال – همچو موسی ارنی گوی به میقات آیند

   حافظ (بیت ۴): با تو آن عهد که در وادی ایمن بستیم – همچو موسی ارنی گوی به میقات بریم

3. ۳.
   

   خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۵۴۷:: حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۴۱

   خواجو (بیت ۳): گرم بهر سر موئی هزار جان بودی – فدای جان و سرش کردمی به جان و سرش

   حافظ (بیت ۲): بگفتمی که چه ارزد نسیم طره دوست – گرم به هر سر مویی هزار جان بودی

4. ۴.
   

   خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۸۸۹:: حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۷۶

   خواجو (بیت ۱): ایا صبا خبری کن مرا از آن که تو دانی – بدان زمین گذری کن در آن زمان که تو دانی

   حافظ (بیت ۱): نسیم صبح سعادت بدان نشان که تو دانی – گذر به کوی فلان کن در آن زمان که تو دانی

در بخش دوم مجموعه شعرهایی از دو شاعر را که توأماً هموزن و همقافیه هستند در گروههای مجزا فهرست کرده‌ایم:

1. ۱.
   

   ---

   خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۳۱ : خرقه رهن خانهٔ خمار دارد پیر ما – ای همه رندان مرید پیر ساغر گیر ما

   حافظ » غزلیات » غزل شماره ۱۰ : دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما – چیست یاران طریقت بعد از این تدبیر ما

2. ۲.
   

   ---

   خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۳۸ : طلع الصبح من وراء حجاب – عجلو بالرحیل یا اصحاب

   حافظ » غزلیات » غزل شماره ۱۳ : می‌دمد صبح و کله بست سحاب – الصبوح الصبوح یا اصحاب

3. ۳.
   

   ---

   خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۴۸ : برقع از رخ برفکن ای لعبت مشکین نقاب – در دم صبح از شب تاریک بنمای آفتاب

   خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۵۲ : ای لب لعلت ز آب زندگانی برده آب – ما ز چشم می پرستت مست و چشمت مست خواب

   حافظ » اشعار منتسب » شماره ۲ : صبح دولت می‌دمد کو جام همچون آفتاب – فرصتی زین به کجا باشد بده جام شراب

4. ۴.
   

   ---

   خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۷۲ : ایکه از باغ رسالت چو تو شمشاد نخاست – کار اسلام ز بالای بلندت بالاست

   خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۷۴ : گر نه مرغ چمن از همنفس خویش جداست – همچو من خسته و نالنده و دل ریش چراست

   خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۷۶ : کار ما بی قد زیبات نمی آید راست – راستی را چه بلائیست که کارت بالاست

   خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۸۶ : منزل پیر مغان کوی خرابات فناست – آخر ای مغبچگان راه خرابات کجاست

   حافظ » غزلیات » غزل شماره ۲۰ : روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست – می ز خمخانه به جوش آمد و می باید خواست

5. ۵.
   

   ---

   خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۹۹ : آنزمان مهر تو می‌جست که پیمان می‌بست – جان من با گره زلف تو در عهد الست

   خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۱۱۴ : رمضان آمد و شد کار صراحی از دست – بدرستی که دل نازک ساغر بشکست

   خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۱۲۶ : ای لبت باده‌فروش و دل من باده‌پرست – جانم از جام می عشق تو دیوانه و مست

   خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۱۵۹ : دوش پیری ز خرابات برون آمد مست – دست در دست جوانان و صراحی در دست

   حافظ » غزلیات » غزل شماره ۲۴ : مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست – که به پیمانه کشی شهره شدم روز الست

   حافظ » غزلیات » غزل شماره ۲۶ : زلف آشفته و خوی کرده و خندان لب و مست – پیرهن چاک و غزل خوان و صراحی در دست

6. ۶.
   

   ---

   خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۱۲۵ : سحر بگوش صبوحی کشان باده‌پرست – خروش بلبله خوشتر زبانک بلبل مست

   خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۲۳۰ : ز عشق غمزه و ابروی آن صنم پیوست – امام شهر بمحراب می‌رود سرمست

   حافظ » غزلیات » غزل شماره ۲۵ : شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست – صلای سرخوشی ای صوفیان باده پرست

   حافظ » غزلیات » غزل شماره ۲۸ : به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست – که مونس دم صبحم دعای دولت توست

7. ۷.
   

   ---

   خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۱۳۸ : ز آتشکده و کعبه غرض سوز ونیازست – وانجا که نیازست چه حاجت بنمازست

   حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۰ : المنه لله که در میکده باز است – زان رو که مرا بر در او روی نیاز است

8. ۸.
   

   ---

   خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۱۸۵ : ترا که طرهٔ مشکین و خط زنگاریست – چه غم ز چهره زرد و سرشک گلناریست

   حافظ » غزلیات » غزل شماره ۶۶ : بنال بلبل اگر با منت سر یاریست – که ما دو عاشق زاریم و کار ما زاریست

9. ۹.
   

   ---

   خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۱۹۰ : بتی که طره او مجمع پریشانیست – لب شکر شکنش گوهر بدخشانیست

   حافظ » قطعات » قطعه شماره ۲ : سرای مدرسه و بحث علم و طاق و رواق – چه سود چون دل دانا و چشم بینا نیست

10. ۱۰.
    

    ---

    خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۱۹۵ : هیچکس نیست که منظور مرا ناظر نیست – گر چه بر منظرش ادارک نظر قادر نیست

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۷۰ : مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست – دل سرگشته ما غیر تو را ذاکر نیست

11. ۱۱.
    

    ---

    خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۲۱۷ : منزل ار یار قرینست چه دوزخ چه بهشت – سجده گه گر بنیازست چه مسجد چه کنشت

    حافظ » قطعات » قطعه شماره ۳ : آصف عهد زمان جان جهان تورانشاه – که در این مزرعه جز دانهٔ خیرات نکشت

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۸۰ : عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه سرشت – که گناه دگران بر تو نخواهند نوشت

12. ۱۲.
    

    ---

    خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۲۳۴ : بنوش لعل مذاب از زمردین اقداح – ببین که جوهر روحست در قدح یا راح

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۹۸ : اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح – صلاح ما همه آن است کان تو راست صلاح

13. ۱۳.
    

    ---

    خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۲۳۶ : ببوی زلف تو دادم دل شکسته بباد – بیا که جان عزیزم فدای بوی تو باد

    خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۲۳۹ : نسیم باد صبا جان من فدای تو باد – بیا گرم خبری زان نگار خواهی داد

    خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۲۴۳ : گهی که شرح فراقت کنم بدیده سواد – شود سیاهی چشمم روان بجای مداد

    خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۲۴۵ : بدان ورق که صبا در کف شکوفه نهاد – بدان عرق که سحر بر عذار لاله فتاد

    حافظ » قطعات » قطعه شماره ۷ : به عهد سلطنت شاه شیخ ابواسحاق – به پنج شخص عجب ملک فارس بود آباد

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۱۰۱ : شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد – زدیم بر صف رندان و هر چه بادا باد

14. ۱۴.
    

    ---

    خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۲۸۵ : پشت بر یار گمان ابرو ما نتوان کرد – خویشتن را هدف تیر بلا نتوان کرد

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۱۳۶ : دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد – تکیه بر عهد تو و باد صبا نتوان کرد

15. ۱۵.
    

    ---

    خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۲۸۷ : هر کو چو شمع ز آتش دل تاج سر نکرد – سر در میان مجلس عشاق برنکرد

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۱۳۹ : رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد – صد لطف چشم داشتم و یک نظر نکرد

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۱۴۰ : دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد – یاد حریف شهر و رفیق سفر نکرد

16. ۱۶.
    

    ---

    خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۳۱۴ : گر سر صحبت این بی سر و پایت باشد – بر سر و چشم من دلشده جایت باشد

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۱۵۸ : من و انکار شراب این چه حکایت باشد – غالبا این قدرم عقل و کفایت باشد

17. ۱۷.
    

    ---

    خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۳۵۷ : شام خون آشام گیسو را اگر چین کرده‌اند – زلف پرچین را چرا برصبح پرچین کرده‌اند

    حافظ » قطعات » قطعه شماره ۱۲ : شمه‌ای از داستان عشق شورانگیز ماست – این حکایتها که از فرهاد و شیرین کرده‌اند

18. ۱۸.
    

    ---

    خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۳۸۹ : چون سایبان آفتاب از مشک تاتاری کند – روز من بد روز را همچون شب تاری کند

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۱۹۱ : آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند – بر جای بدکاری چو من یک دم نکوکاری کند

19. ۱۹.
    

    ---

    خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۳۹۲ : سوی دیرم نگذارند که غیرم دانند – ور سوی کعبه شوم راهب دیرم خوانند

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۱۹۳ : در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند – من چنینم که نمودم دگر ایشان دانند

20. ۲۰.
    

    ---

    خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۴۳۵ : هر کو نظر کند بتو صاحب‌نظر شود – وانکش خبر شود ز غمت بیخبر شود

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۲۲۶ : ترسم که اشک در غم ما پرده در شود – وین راز سر به مهر به عالم سمر شود

21. ۲۱.
    

    ---

    خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۴۸۴ : زهی تاری ز زلفت مشگ تاتار – گل روی تو برده آب گلنار

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۲۴۵ : الا ای طوطی گویای اسرار – مبادا خالیت شکر ز منقار

22. ۲۲.
    

    ---

    خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۴۹۲ : ای نغمهٔ خوشت دم داود را شعار – وی عندلیب را نفست کرده شرمسار

    خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۴۹۳ : سبحان من یسبحه الرمل فی القفار – سبحان من تقدسه الحوت فی البحار

    خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۴۹۸ : مائیم و عشق و کنج خرابات و روی یار – ساقی ز جام لعل لبت باده‌ئی بیار

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۲۴۶ : عید است و آخر گل و یاران در انتظار – ساقی به روی شاه ببین ماه و می بیار

23. ۲۳.
    

    ---

    خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۵۱۲ : فتاده‌ام من دیوانه در غم تو اسیر – بیا و طره برافشان که بشکنم زنجیر

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۲۵۶ : نصیحتی کنمت بشنو و بهانه مگیر – هر آن چه ناصح مشفق بگویدت بپذیر

24. ۲۴.
    

    ---

    خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۵۲۱ : چون کوتهست دستم از آن گیسوی دراز – زین پس من و خیالش و شبهای دیر باز

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۲۶۰ : ای سرو ناز حسن که خوش می‌روی به ناز – عشاق را به ناز تو هر لحظه صد نیاز

25. ۲۵.
    

    ---

    خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۵۲۵ : کجا بود من مدهوش را حضور نماز – که کنج کعبه ز دیر مغان ندانم باز

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۲۵۸ : هزار شکر که دیدم به کام خویشت باز – ز روی صدق و صفا گشته با دلم دمساز

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۲۵۹ : منم که دیده به دیدار دوست کردم باز – چه شکر گویمت ای کارساز بنده نواز

    حافظ » اشعار منتسب » شماره ۱۳ : صبا به مقدم گل راح روح بخشد باز – کجاست بلبل خوشگوی؟ گو برآر آواز!

26. ۲۶.
    

    ---

    خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۵۴۶ : سرو را پای به گل می‌رود از رفتارش – واب شیرین ز عقیق لب شکر بارش

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۲۷۷ : فکر بلبل همه آن است که گل شد یارش – گل در اندیشه که چون عشوه کند در کارش

27. ۲۷.
    

    ---

    خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۵۵۷ : آنکه جز نام نیابند نشان از دهنش – بر زبان کی گذرد نام یکی همچو منش

    خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۵۵۸ : حسد از هیچ ندارم مگر از پیرهنش – که جز او کیست که برخورد ز سیمین بدنش

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۲۸۱ : یا رب این نوگل خندان که سپردی به منش – می‌سپارم به تو از چشم حسود چمنش

28. ۲۸.
    

    ---

    خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۵۶۵ : چو جام لعل تو نوشم کجا بماند هوش – چو مست چشم تو گردم مرا که دارد گوش

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۲۸۳ : سحر ز هاتف غیبم رسید مژده به گوش – که دور شاه شجاع است می دلیر بنوش

29. ۲۹.
    

    ---

    خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۵۶۹ : به شهریار بگوئید حال این درویش – به شهریار برید آگهی از این دل ریش

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۲۹۰ : دلم رمیده شد و غافلم من درویش – که آن شکاری سرگشته را چه آمد پیش

    حافظ » اشعار منتسب » شماره ۱۵ : به جد و جهد چو کاری نمی‌رود از پیش – به کردگار رها کرده به مصالح خویش

30. ۳۰.
    

    ---

    خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۵۷۲ : بسوز سینه رسند اهل دل بذوق سماع – که شمع سوخته دل را از آتشست شعاع

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۲۹۲ : قسم به حشمت و جاه و جلال شاه شجاع – که نیست با کسم از بهر مال و جاه نزاع

31. ۳۱.
    

    ---

    خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۵۷۳ : بیار باده که وقت گلست و موسم باغ – ز مهر بردل پر خون لاله بنگر داغ

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۲۹۵ : سحر به بوی گلستان دمی شدم در باغ – که تا چو بلبل بی‌دل کنم علاج دماغ

32. ۳۲.
    

    ---

    خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۵۸۷ : چو هیچگونه ندارم بحضرت تو مجال – شوم مقیم درت بالغدو و الاصال

    خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۵۹۱ : زهی ز بادهٔ لعلت در آتش آب زلال – یکی ز حلقهٔ بگوشان حاجب تو هلال

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳۰۳ : شممت روح وداد و شمت برق وصال – بیا که بوی تو را میرم ای نسیم شمال

33. ۳۳.
    

    ---

    خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۶۰۶ : هرگه که ز خرگه بچمن بار دهد گل – نرگس نکند خواب خوش از غلغل بلبل

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳۰۴ : دارای جهان نصرت دین خسرو کامل – یحیی بن مظفر ملک عالم عادل

34. ۳۴.
    

    ---

    خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۶۰۷ : باغبان گو برو باد مپیما کز گل – بدم سرد سحر باز نیاید بلبل

    حافظ » قطعات » قطعه شماره ۲۰ : بلبل و سرو و سمن یاسمن و لاله و گل – هست تاریخ وفات شه مشکین کاکل

35. ۳۵.
    

    ---

    خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۶۰۹ : مرا که نیست بخاک درت امید وصول – کجا بمنزل قربت بود مجال نزول

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳۰۶ : اگر به کوی تو باشد مرا مجال وصول – رسد به دولت وصل تو کار من به اصول

36. ۳۶.
    

    ---

    خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۶۱۸ : عارض ترکان نگر در چین جعد مشک فام – تا جمال حور مقصورات بینی فی الخیام

    خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۶۱۹ : حن فی روض الهوی قلبی کماناح الحمام – قم بتغرید الحمایم و اسقنی کاس المدام

    خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۶۲۶ : هردم آرد باد صبح از روضهٔ رضوان پیام – کاخر ای دلمردگان جز باده من یحیی العظام

    حافظ » قطعات » قطعه شماره ۲۱ : سال و فال و مال و حال و اصل و نسل و تخت و بخت – بادت اندر شهریاری برقرار و بر دوام

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳۰۹ : عشقبازی و جوانی و شراب لعل فام – مجلس انس و حریف همدم و شرب مدام

37. ۳۷.
    

    ---

    خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۶۳۲ : من از آن لحظه که در چشم تو دیدم مستم – کارم از دست برون رفت که گیرد دستم

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳۱۴ : دوش بیماری چشم تو ببرد از دستم – لیکن از لطف لبت صورت جان می‌بستم

38. ۳۸.
    

    ---

    خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۶۴۳ : وقتست کز ورای سراپردهٔ عدم – سلطان گل بساحت بستان زند علم

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳۱۲ : بشری اذ السلامه حلت بذی سلم – لله حمد معترف غایه النعم

39. ۳۹.
    

    ---

    خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۶۴۸ : نشان روی تو جستم به هر کجا که رسیدم – ز مهر در تو نشانی ندیدم و نشنیدم

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳۲۲ : خیال نقش تو در کارگاه دیده کشیدم – به صورت تو نگاری ندیدم و نشنیدم

40. ۴۰.
    

    ---

    خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۶۵۹ : می‌درم جامه و از مدعیان می‌پوشم – می‌خورم جامی و زهری بگمان می‌نوشم

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳۴۰ : من که از آتش دل چون خم می در جوشم – مهر بر لب زده خون می‌خورم و خاموشم

41. ۴۱.
    

    ---

    خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۶۶۶ : ز روی خوب تو گفتم که پرده برفکنم – ولی چو درنگرم پردهٔ رخ تو منم

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳۴۲ : حجاب چهره جان می‌شود غبار تنم – خوشا دمی که از آن چهره پرده برفکنم

42. ۴۲.
    

    ---

    خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۶۶۹ : گلی به رنگ تو در بوستان نمی‌بینم – باعتدال تو سروی روان نمی‌بینم

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳۵۸ : غم زمانه که هیچش کران نمی‌بینم – دواش جز می چون ارغوان نمی‌بینم

43. ۴۳.
    

    ---

    خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۶۷۱ : خرم آنروز که از خطهٔ کرمان بروم – دل و جان داده ز دست از پی جانان بروم

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳۵۹ : خرم آن روز کز این منزل ویران بروم – راحت جان طلبم و از پی جانان بروم

44. ۴۴.
    

    ---

    خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۶۹۸ : شمع بنشست ز باد سحری خیز ندیم – که ز فردوس نشان می‌دهد انفاس نسیم

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳۶۷ : فتوی پیر مغان دارم و قولیست قدیم – که حرام است می آن جا که نه یار است ندیم

45. ۴۵.
    

    ---

    خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۷۴۲ : نی نگر با اهل دل هر دم بمعنی در سخن – بشنو از وی ماجرای خویشتن بیخویشتن

    خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۷۴۳ : دوش چون از لعل میگون تو می‌گفتم سخن – همچو جام از باده لعلم لبالب شد دهن

    خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۷۶۳ : خط زنگاری نگر از سبزه بر گرد سمن – کاسهٔ یاقوت بین از لاله در صحن چمن

    خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۷۶۴ : ای ز سنبل بسته شادروان مشکین بر سمن – راستی را چون قدت سروی ندیدم در چمن

    حافظ » قطعات » قطعه شماره ۲۲ : سرور اهل عمایم شمع جمع انجمن – صاحب صاحبقران خواجه قوام الدین حسن

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳۹۰ : افسر سلطان گل پیدا شد از طرف چمن – مقدمش یا رب مبارک باد بر سرو و سمن

46. ۴۶.
    

    ---

    خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۷۴۹ : وقت صبوح شد بشبستان شتاب کن – برگ صبوح ساز و قدح پر شراب کن

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳۹۵ : گلبرگ را ز سنبل مشکین نقاب کن – یعنی که رخ بپوش و جهانی خراب کن

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳۹۶ : صبح است ساقیا قدحی پرشراب کن – دور فلک درنگ ندارد شتاب کن

47. ۴۷.
    

    ---

    خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۷۵۶ : بوقت صبح ندانم چه شد که مرغ چمن – هزار نالهٔ شبگیر بر کشید چو من

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳۸۸ : بهار و گل طرب انگیز گشت و توبه شکن – به شادی رخ گل بیخ غم ز دل برکن

48. ۴۸.
    

    ---

    خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۷۸۳ : ای شب قدر بیدلان طرهٔ دلربای تو – مطلع صبح صادقان طلعت دلگشای تو

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۱۱ : تاب بنفشه می‌دهد طره مشک سای تو – پرده غنچه می‌درد خنده دلگشای تو

49. ۴۹.
    

    ---

    خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۸۴۹ : یا باری البرایا یا زاری الذراری – یا راعی الرعایا یا مجری الجواری

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۴۴ : شهریست پرظریفان و از هر طرف نگاری – یاران صلای عشق است گر می‌کنید کاری

50. ۵۰.
    

    ---

    خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۸۵۴ : ای مهر ماه روی ترا زهره مشتری – بر مشتریت پردهٔ دیبای ششتری

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۵۱ : خوش کرد یاوری فلکت روز داوری – تا شکر چون کنی و چه شکرانه آوری

51. ۵۱.
    

    ---

    خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۸۶۴ : در دلم بود کزین پس ندهم دل بکسی – چکنم باز گرفتار شدم در هوسی

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۵۵ : عمر بگذشت به بی‌حاصلی و بوالهوسی – ای پسر جام می‌ام ده که به پیری برسی

52. ۵۲.
    

    ---

    خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۸۷۹ : کس به نیکی نبرد نام من از بدنامی – زانکه در شهر شدم شهره بدرد آشامی

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۶۷ : زان می عشق کز او پخته شود هر خامی – گر چه ماه رمضان است بیاور جامی

53. ۵۳.
    

    ---

    خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۸۸۱ : ای مقیمان درت را عالمی در هر دمی – رهروان راه عشقت هر دمی در عالمی

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۷۰ : سینه مالامال درد است ای دریغا مرهمی – دل ز تنهایی به جان آمد خدا را همدمی

54. ۵۴.
    

    ---

    خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۸۸۵ : ای از حیای لعل لبت آب گشته می – خورشید پیش آتش روی تو کرده خوی

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۲۹ : ساقی بیا که شد قدح لاله پر ز می – طامات تا به چند و خرافات تا به کی

55. ۵۵.
    

    ---

    خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۸۸۹ : ایا صبا خبری کن مرا از آن که تو دانی – بدان زمین گذری کن در آن زمان که تو دانی

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۷۶ : نسیم صبح سعادت بدان نشان که تو دانی – گذر به کوی فلان کن در آن زمان که تو دانی

56. ۵۶.
    

    ---

    خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۸۹۱ : کامت اینست که هر لحظه ز پیشم رانی – وردت اینست که بیگانهٔ خویشم خوانی

    حافظ » قطعات » قطعه شماره ۳۲ : خسروا دادگرا شیردلا بحرکفا – ای جلال تو به انواع هنر ارزانی

    حافظ » قطعات » قطعه شماره ۳۳ : ساقیا باده که اکسیر حیات است بیار – تا تن خاکی من عین بقا گردانی

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۷۲ : احمد الله علی معدله السلطان – احمد شیخ اویس حسن ایلخانی

57. ۵۷.
    

    ---

    خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۸۹۳ : دلا بر عالم جان زن علم زین دیر جسمانی – که جانرا انس ممکن نیست با این جن انسانی

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۷۴ : هواخواه توام جانا و می‌دانم که می‌دانی – که هم نادیده می‌بینی و هم ننوشته می‌خوانی

58. ۵۸.
    

    ---

    خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۸۹۴ : دی سیر برآمد دلم از روز جوانی – جانم به لب آمد ز غم و درد نهانی

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۷۵ : گفتند خلایق که تویی یوسف ثانی – چون نیک بدیدم به حقیقت به از آنی

59. ۵۹.
    

    ---

    خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۹۰۷ : ای لاله زار آتش روی تو آب روی – بر باد داده آب رخ من چو خاک کوی

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۸۶ : بلبل ز شاخ سرو به گلبانگ پهلوی – می‌خواند دوش درس مقامات معنوی

60. ۶۰.
    

    ---

    خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۹۱۸ : چون پیکر مطبوعت در معنی زیبائی – صورت نتوان بستن نقشی بدلارائی

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۹۳ : ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی – دل بی تو به جان آمد وقت است که بازآیی

61. ۶۱.
    

    ---

    خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۹۲۰ : ای سر زلف ترا پیشه سمن فرسائی – وی لب لعل ترای عادت روح افزائی

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۹۰ : در همه دیر مغان نیست چو من شیدایی – خرقه جایی گرو باده و دفتر جایی

62. ۶۲.
    

    ---

    خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شماره ۹۲۳ : برخیز که بنشیند فریاد ز هر سوئی – زان پیش که برخیزد صد فتنه ز هر کوئی

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۹۵ : می خواه و گل افشان کن از دهر چه می‌جویی – این گفت سحرگه گل بلبل تو چه می‌گویی

استقبالهای حافظ از اوحدی

استقبالهای حافظ از اوحدی

در بخش اول شعرهایی را فهرست کرده‌ایم که در آنها حافظ مصرع یا بیتی از خواجو را عیناً نقل قول کرده است:

1. ۱.
   

   اوحدی » دیوان اشعار » قصاید » قصیده شماره ۶ – وله روح‌الله روحه :: حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳۷

   اوحدی (بیت ۱۱): مده به شاهد دنیا عنان دل، زنهار! – که این عجوزه عروس هزار دامادست

   حافظ (بیت ۹): مجو درستی عهد از جهان سست نهاد – که این عجوز عروس هزاردامادست

2. ۲.
   

   اوحدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۳۷۴ :: حافظ » غزلیات » غزل شماره ۱۷۴

   اوحدی (بیت ۶): پی همراهی این قافله بودم عمری – تا به گوش دلم آواز درایی برسید

   حافظ (بیت ۶): چشم من در ره این قافله راه بماند – تا به گوش دلم آواز درا بازآمد

3. ۳.
   

   اوحدی » دیوان اشعار » مربع :: حافظ » غزلیات » غزل شماره ۱۱۸

   اوحدی (بیت ۱۴): آواز دهید، تا ببینند – صوفی که به دست جام دارد

   حافظ (بیت ۱): آن کس که به دست جام دارد – سلطانی جم مدام دارد

4. ۴.
   

   اوحدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شماره ۱۰ :: حافظ » رباعیات » رباعی شماره ۴

   اوحدی (بیت ۱): قدش به درخت سرو می‌ماند راست – زلفش به رسن، که پای بند دل ماست

   حافظ (بیت ۱): ماهی که قدش به سرو می‌ماند راست – آیینه به دست و روی خود می‌آراست

5. ۵.
   

   اوحدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۴۰۷ :: حافظ » اشعار منتسب » شماره ۱۳

   اوحدی (بیت ۷): هزار دیده به روی تو ناظرند و تو خود – نظر به روی کسی بر نمی‌کنی از ناز

   حافظ (بیت ۷): هزار دیده به روی تو ناظرند و تو خود – نظر به روی کسی بر نمی‌کنی از ناز

در بخش دوم مجموعه شعرهایی از دو شاعر را که توأماً هموزن و همقافیه هستند در گروههای مجزا فهرست کرده‌ایم:

1. ۱.
   

   ---

   اوحدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۶ : پیر ریاضت ما عشق تو بود، یارا – گر تو شکیب داری، طاقت نماند ما را

   حافظ » غزلیات » غزل شماره ۵ : دل می‌رود ز دستم صاحب دلان خدا را – دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا

2. ۲.
   

   ---

   اوحدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۵۱ : نیست در آبگینه آتش و آب – باده‌شان رنگ می‌دهد، دریاب

   حافظ » غزلیات » غزل شماره ۱۳ : می‌دمد صبح و کله بست سحاب – الصبوح الصبوح یا اصحاب

3. ۳.
   

   ---

   اوحدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۱۴۳ : در فراق تو مرا هیچ نه خوردست و نه خفت – تا تو بازآیی از آنجا که نمی‌یارم گفت

   حافظ » غزلیات » غزل شماره ۸۱ : صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت – ناز کم کن که در این باغ بسی چون تو شکفت

4. ۴.
   

   ---

   اوحدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۱۶۶ : بد میکنند مردم زان بی‌وفا حکایت – وانگه رسیده ما را دل دوستی به غایت

   حافظ » غزلیات » غزل شماره ۹۴ : زان یار دلنوازم شکریست با شکایت – گر نکته دان عشقی بشنو تو این حکایت

5. ۵.
   

   ---

   اوحدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۱۶۸ : بیا، که دیدن رویت مبارکست صباح – بیا، که زنده به بوی تو می‌شوند ارواح

   حافظ » غزلیات » غزل شماره ۹۸ : اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح – صلاح ما همه آن است کان تو راست صلاح

6. ۶.
   

   ---

   اوحدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۱۹۱ : ترکم به خنده چون دهن تنگ باز کرد – دل را لبش ز تنگ شکر بی‌نیاز کرد

   حافظ » غزلیات » غزل شماره ۱۳۳ : صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد – بنیاد مکر با فلک حقه باز کرد

7. ۷.
   

   ---

   اوحدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۲۱۴ : چو میل او کنم، از من به عشوه بگریزد – دگر چو روی به پیچم به من در آویزد

   حافظ » غزلیات » غزل شماره ۱۵۵ : اگر روم ز پی اش فتنه‌ها برانگیزد – ور از طلب بنشینم به کینه برخیزد

8. ۸.
   

   ---

   اوحدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۲۲۶ : دلی که با سر زلف تو آشنا باشد – گمان مبر که ز خاک درت جدا باشد

   حافظ » قطعات » قطعه شماره ۱۱ : به سمع خواجه رسان ای ندیم وقت‌شناس – به خلوتی که در او اجنبی صبا باشد

9. ۹.
   

   ---

   اوحدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۲۸۱ : هر که در حلقهٔ زلف تو گرفتار بماند – همچو من سوخته و خسته دل و زار بماند

   حافظ » غزلیات » غزل شماره ۱۷۸ : هر که شد محرم دل در حرم یار بماند – وان که این کار ندانست در انکار بماند

10. ۱۰.
    

    ---

    اوحدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۲۹۶ : چون ز بغداد و لب دجله دلم یاد کند – دامنم را چو لب دجلهٔ بغداد کند

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۱۹۰ : کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند – ببرد اجر دو صد بنده که آزاد کند

11. ۱۱.
    

    ---

    اوحدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۳۱۴ : قلندران تهی سر کلاه دارانند – به ترک یار بگفتند و بربارانند

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۱۹۵ : غلام نرگس مست تو تاجدارانند – خراب باده لعل تو هوشیارانند

12. ۱۲.
    

    ---

    اوحدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۳۴۸ : گفتم: که: بی‌وصال تو ما را به سر شود – گر صبر صبر ماست عجب دارم ار شود

    اوحدی » دیوان اشعار » قصاید » قصیده شماره ۱۶ – وله فی النصیحه : روزی قرار و قاعدهٔ ما دگر شود – وین باد و بارنامه ز سرها بدر شود

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۲۲۶ : ترسم که اشک در غم ما پرده در شود – وین راز سر به مهر به عالم سمر شود

13. ۱۳.
    

    ---

    اوحدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۳۹۸ : ای ساربان، که رنج کشیدی ز راه دور – آمد شتر به منزل لیلی، مکن عبور

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۲۵۴ : دیگر ز شاخ سرو سهی بلبل صبور – گلبانگ زد که چشم بد از روی گل به دور

14. ۱۴.
    

    ---

    اوحدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۴۰۷ : منم غریب دیار تو، ای غریب‌نواز – دمی به حال غریب دیار خود پرداز

    اوحدی » دیوان اشعار » قصاید » قصیده شماره ۲۱ – وله رحمةالله علیه : میان کار فروبند و کار راه بساز – که کار سخت مخوفست و راه نیک دراز

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۲۵۸ : هزار شکر که دیدم به کام خویشت باز – ز روی صدق و صفا گشته با دلم دمساز

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۲۵۹ : منم که دیده به دیدار دوست کردم باز – چه شکر گویمت ای کارساز بنده نواز

    حافظ » اشعار منتسب » شماره ۱۳ : صبا به مقدم گل راح روح بخشد باز – کجاست بلبل خوشگوی؟ گو برآر آواز!

15. ۱۵.
    

    ---

    اوحدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۴۱۸ : در ضمیر ما نمیگنجد بغیر از دوست کس – هر دو عالم را به دشمن ده، که ما را دوست بس

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۲۶۷ : ای صبا گر بگذری بر ساحل رود ارس – بوسه زن بر خاک آن وادی و مشکین کن نفس

16. ۱۶.
    

    ---

    اوحدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۴۲۹ : درین همسایه شمعی هست و جمعی عاشق از دورش – که ما صد بار گم گشتیم همچون سایه در نورش

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۲۷۸ : شراب تلخ می‌خواهم که مردافکن بود زورش – که تا یک دم بیاسایم ز دنیا و شر و شورش

17. ۱۷.
    

    ---

    اوحدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۴۳۶ : امروز گم شدم: تو بر آهم مدار گوش – فردا طلب مرا به سر کوی می‌فروش

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۲۸۵ : در عهد پادشاه خطابخش جرم پوش – حافظ قرابه کش شد و مفتی پیاله نوش

18. ۱۸.
    

    ---

    اوحدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۴۳۹ : دو هفتهٔ دگر از بوی باد مشک فروش – شود چو باغ بهشت این زمین دیبا پوش

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۲۸۳ : سحر ز هاتف غیبم رسید مژده به گوش – که دور شاه شجاع است می دلیر بنوش

19. ۱۹.
    

    ---

    اوحدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۴۶۶ : گر درد سر نباشدت، ای باد صبحدم – روزی به دستگیری ما رنجه کن قدم

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳۱۲ : بشری اذ السلامه حلت بذی سلم – لله حمد معترف غایه النعم

20. ۲۰.
    

    ---

    اوحدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۴۶۹ : من که باشم؟ که به من نامه فرستند و سلام – گو: به دشنام ز من یاد کن از لب، که تمام

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳۱۰ : مرحبا طایر فرخ پی فرخنده پیام – خیر مقدم چه خبر دوست کجا راه کدام

21. ۲۱.
    

    ---

    اوحدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۴۹۰ : ای که رفتی و نرفتی نفسی از یادم – خاک پای تو چو گشتم چه دهی بر بادم؟

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳۱۶ : زلف بر باد مده تا ندهی بر بادم – ناز بنیاد مکن تا نکنی بنیادم

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳۱۷ : فاش می‌گویم و از گفته خود دلشادم – بنده عشقم و از هر دو جهان آزادم

22. ۲۲.
    

    ---

    اوحدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۵۰۸ : به یک نظر چو ببردی دل زبون ز برم – چرا به دیدهٔ رحمت نمی‌کنی نظرم؟

    اوحدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۵۰۹ : چو تیغ بر کشد آن بی‌وفا به قصد سرم – دلم چو تیر برابر رود که: من سپرم

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳۳۰ : تو همچو صبحی و من شمع خلوت سحرم – تبسمی کن و جان بین که چون همی‌سپرم

23. ۲۳.
    

    ---

    اوحدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۵۱۰ : عمریست تا ز دست غمت جامه می‌درم – دستم بگیر، تا مگر از عمر برخورم

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳۲۹ : جوزا سحر نهاد حمایل برابرم – یعنی غلام شاهم و سوگند می‌خورم

24. ۲۴.
    

    ---

    اوحدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۵۱۱ : همه کامیم برآید، چو در آیی ز درم – که مرید توام و نیست مراد دگرم

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳۲۸ : من که باشم که بر آن خاطر عاطر گذرم – لطف‌ها می‌کنی ای خاک درت تاج سرم

25. ۲۵.
    

    ---

    اوحدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۵۱۸ : من همان داغ محبت که تو دیدی دارم – هم چنان در هوست زرد وز عشقت زارم

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳۲۴ : گر چه افتاد ز زلفش گرهی در کارم – همچنان چشم گشاد از کرمش می‌دارم

26. ۲۶.
    

    ---

    اوحدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۵۲۵ : گر چه در پای هوی و هوست می‌میرم – دسترس نیست که روزی سر زلفت گیرم

    حافظ » اشعار منتسب » شماره ۱۷ : روز عید است و من امروز در آن تدبیرم – که دهم حاصل سی‌روزه و ساغر گیرم

27. ۲۷.
    

    ---

    اوحدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۵۲۷ : به غم خویش چنان شیفته کردی بازم – کز خیال تو به خود نیز نمی‌پردازم

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳۳۵ : در خرابات مغان گر گذر افتد بازم – حاصل خرقه و سجاده روان دربازم

28. ۲۸.
    

    ---

    اوحدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۵۳۹ : دست عشقت قدحی داد و ببرد از هوشم – خم می گو: سر خود گیر، که من در جوشم

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳۴۰ : من که از آتش دل چون خم می در جوشم – مهر بر لب زده خون می‌خورم و خاموشم

29. ۲۹.
    

    ---

    اوحدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۵۸۷ : دیریست تا ز دست غمت جان نمی‌بریم – وقتست کز وصال تو جانی بپروریم

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳۷۲ : بگذار تا ز شارع میخانه بگذریم – کز بهر جرعه‌ای همه محتاج این دریم

30. ۳۰.
    

    ---

    اوحدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۶۹۰ : چون همه ملک وجود خانهٔ شاهست و شاه – راه چه جویی به غیر؟ بیش چه پویی به راه؟

    حافظ » قطعات » قطعه شماره ۲۶ : ساقیا پیمانه پر کن زانکه صاحب مجلست – آرزو می‌بخشد و اسرار می‌دارد نگاه

31. ۳۱.
    

    ---

    اوحدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۷۲۸ : پدید نیست اسیران عشق را خانه – کجاست بند؟ که صحرا گرفت دیوانه

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۲۷ : چراغ روی تو را شمع گشت پروانه – مرا ز حال تو با حال خویش پروا نه

32. ۳۲.
    

    ---

    اوحدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۷۵۵ : با این چنین بلایی، بعد از چنان عذابی – راضی شدم که: بینم روی ترا به خوابی

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۳۲ : مخمور جام عشقم ساقی بده شرابی – پر کن قدح که بی می مجلس ندارد آبی

33. ۳۳.
    

    ---

    اوحدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۷۶۸ : چون فتنه شدم بر رخت، ای حور بهشتی – رفتی و مرا در غم خود زار بهشتی

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۳۶ : آن غالیه خط گر سوی ما نامه نوشتی – گردون ورق هستی ما درننوشتی

34. ۳۴.
    

    ---

    اوحدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۷۷۲ : جان را ستیزهٔ تو ندارد نهایتی – خوبان جفا کنند ولی تا به غایتی

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۳۷ : ای قصه بهشت ز کویت حکایتی – شرح جمال حور ز رویت روایتی

35. ۳۵.
    

    ---

    اوحدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۷۸۱ : نگارا، گر چه می‌دانم که بس بی‌مهر و پیوندی – سلامت می‌فرستم با جهانی آرزومندی

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۴۰ : سحر با باد می‌گفتم حدیث آرزومندی – خطاب آمد که واثق شو به الطاف خداوندی

36. ۳۶.
    

    ---

    اوحدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۷۸۶ : باغ بهشت بیند بی‌داغ انتظاری – آن کش ز در درآید هر لحظه چون تو یاری

    اوحدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۷۸۹ : ساقی، بده شرابم، کندر چنین بهاری – نتوان شراب خوردن بی‌مطربی و یاری

    اوحدی » دیوان اشعار » قصاید » قصیده شماره ۳۶ – وله نورالله قبره : گریان در آخر شب، چون ابر نوبهاری – بر خاک نازنینی کردم گذر به زاری

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۴۴ : شهریست پرظریفان و از هر طرف نگاری – یاران صلای عشق است گر می‌کنید کاری

37. ۳۷.
    

    ---

    اوحدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۸۱۸ : از چهره لاله سازی و از زلف سنبلی – تا از خجالت تو نروید دگر گلی

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۶۵ : رفتم به باغ صبحدمی تا چنم گلی – آمد به گوش ناگهم آواز بلبلی

38. ۳۸.
    

    ---

    اوحدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۸۱۹ : ای بر شفق نهاده از شام زلف خالی – بر گرد ماه بسته از رنگ شب هلالی

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۶۲ : یا مبسما یحاکی درجا من اللالی – یا رب چه درخور آمد گردش خط هلالی

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۶۴ : بگرفت کار حسنت چون عشق من کمالی – خوش باش زان که نبود این هر دو را زوالی

39. ۳۹.
    

    ---

    اوحدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۸۲۵ : به خرابات گذارم ندهند از خامی – سوی مسجد نتوانم شدن از بدنامی

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۶۷ : زان می عشق کز او پخته شود هر خامی – گر چه ماه رمضان است بیاور جامی

40. ۴۰.
    

    ---

    اوحدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۸۳۲ : ای تن و اندامت از گل خرمنی – عالمی حسنی تو در پیراهنی

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۷۸ : نوش کن جام شراب یک منی – تا بدان بیخ غم از دل برکنی

41. ۴۱.
    

    ---

    اوحدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۸۳۳ : سر بگذرانم از سر گردون به گردنی – گر بگذرد به خاطر او یاد چون منی

    اوحدی » دیوان اشعار » قصاید » قصیده شماره ۳۸ – وله سترالله عیوبه : هرگز به جان فرا نرسی بی‌فروتنی – خواهی که او شوی تو، جدا گرد از منی

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۷۹ : صبح است و ژاله می‌چکد از ابر بهمنی – برگ صبوح ساز و بده جام یک منی

42. ۴۲.
    

    ---

    اوحدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۸۴۲ : نسیم صبح، کرم باشد آن چنان که تو دانی – گذر کنی ز بر من به نزد آنکه تو دانی

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۷۶ : نسیم صبح سعادت بدان نشان که تو دانی – گذر به کوی فلان کن در آن زمان که تو دانی

43. ۴۳.
    

    ---

    اوحدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۸۵۹ : آمد بهار، خیمه بزن بر کنار جوی – بر دوست کن کنار وز دشمن کنار جوی

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۸۶ : بلبل ز شاخ سرو به گلبانگ پهلوی – می‌خواند دوش درس مقامات معنوی

44. ۴۴.
    

    ---

    اوحدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۸۶۰ : بر گذشت از من و بنمود چو ماه از سر کوی – دلبر کافرم از چادر کافوری روی

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۸۵ : ساقیا سایه ابر است و بهار و لب جوی – من نگویم چه کن ار اهل دلی خود تو بگوی

45. ۴۵.
    

    ---

    اوحدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شماره ۸۷۵ : دمشق عشق شد این شهر و مصر زیبایی – ز حسن طلعت این دلبران یغمایی

    حافظ » قطعات » قطعه شماره ۲۹ : به من سلام فرستاد دوستی امروز – که ای نتیجهٔ کلکت سواد بینایی

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۹۱ : به چشم کرده‌ام ابروی ماه سیمایی – خیال سبزخطی نقش بسته‌ام جایی

46. ۴۶.
    

    ---

    اوحدی » دیوان اشعار » قصاید » قصیده شماره ۶ – وله روح‌الله روحه : مباش بندهٔ آن کز غم تو آزادست – غمش مخور، که به غم خوردن تو دلشادست

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳۵ : برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست – مرا فتاد دل از ره تو را چه افتادست

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۳۷ : بیا که قصر امل سخت سست بنیادست – بیار باده که بنیاد عمر بر بادست

47. ۴۷.
    

    ---

    اوحدی » دیوان اشعار » قصاید » قصیده شماره ۹ – وله فی‌طلب الحقایق : این چرخ گرد گرد کواکب نگار چیست؟ – وین اختر ستیزه گر کینه کار چیست؟

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۶۵ : خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست – ساقی کجاست گو سبب انتظار چیست

48. ۴۸.
    

    ---

    اوحدی » دیوان اشعار » قصاید » قصیده شماره ۱۱ – وله علیه الرحمه : نگفتمت که: منه دل برین خراب آباد؟ – که بر کف تو نخواهد شد این خراب آباد

    حافظ » قطعات » قطعه شماره ۷ : به عهد سلطنت شاه شیخ ابواسحاق – به پنج شخص عجب ملک فارس بود آباد

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۱۰۱ : شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد – زدیم بر صف رندان و هر چه بادا باد

49. ۴۹.
    

    ---

    اوحدی » دیوان اشعار » قصاید » قصیده شماره ۳۲ – وله روحه الله روحه : ای رنج ناکشیده، که میراث می‌خوری – بنگر که: کیستی تو و مال که می‌بری؟

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۵۱ : خوش کرد یاوری فلکت روز داوری – تا شکر چون کنی و چه شکرانه آوری

50. ۵۰.
    

    ---

    اوحدی » دیوان اشعار » مربع : آن سرو سهی چه نام دارد؟ – کان قامت خوش خرام دارد

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۱۱۸ : آن کس که به دست جام دارد – سلطانی جم مدام دارد

51. ۵۱.
    

    ---

    اوحدی » منطق‌العشاق » غزل : نمی‌یابم برت چندان مجالی – که در گوش تو گویم حسب حالی

    حافظ » غزلیات » غزل شماره ۴۶۳ : سلام الله ما کر اللیالی – و جاوبت المثانی و المثالی

52. ۵۲.
    

    ---

    اوحدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شماره ۷ : در کارگه غیب چو نقاش نخست – جویندهٔ نقش خویشتن را می‌جست

    حافظ » رباعیات » رباعی شماره ۵ : من باکمر تو در میان کردم دست – پنداشتمش که در میان چیزی هست

53. ۵۳.
    

    ---

    اوحدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شماره ۱۰۴ : چون دوستی روی تو ورزم به نیاز – مگذار به دست دشمن دونم باز

    اوحدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شماره ۱۰۵ : کردند دگر نگاربندان از ناز – در دست تو دستوانه از مشک طراز

    اوحدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شماره ۱۰۶ : گر جور کنی نیاورم دل ز تو باز – ور ناز کنی به جان پذیرم ز تو ناز

    حافظ » رباعیات » رباعی شماره ۲۲ : در سنبلش آویختم از روی نیاز – گفتم من سودازده را کار بساز

54. ۵۴.
    

    ---

    اوحدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شماره ۱۶۵ : آب ار چه به هر گوشه کند جنبش و رای – بر صحن سرایت به سر آمد، نه به پای

    حافظ » رباعیات » رباعی شماره ۴۰ : قسام بهشت و دوزخ آن عقده گشای – ما را نگذارد که درآییم ز پای

استقبالهای ابن حسام از حافظ

استقبالهای ابن حسام از حافظ

در بخش اول شعرهایی را فهرست کرده‌ایم که در آنها ابن حسام خوسفی مصرع یا بیتی از حافظ را عیناً نقل قول کرده است:

1. ۱.
   

   حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱ :: ابن حسام خوسفی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱

   حافظ (بیت ۷): حضوری گر همی‌خواهی از او غایب مشو حافظ – متی ما تلق من تهوی دع الدنیا و اهملها

   ابن حسام خوسفی (بیت ۵): نظر ابن حسام از ماسوی بردند و او را بین – «مَتی ما تَلقَ مَن تَهوی دَع الدنیا وَ اهمِلها»

2. ۲.
   

   حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۹۹ :: ابن حسام خوسفی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۵۴

   حافظ (بیت ۹): غلام همت آنم که باشد – چو حافظ بنده و هندوی فرخ

   ابن حسام خوسفی (بیت ۷): غلام همت آنم که پیشش – نسنجد حشمت دنیا به یک جو

3. ۳.
   

   حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۰۱ :: ابن حسام خوسفی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۵

   حافظ (بیت ۱): شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد – زدیم بر صف رندان و هر چه بادا باد

   ابن حسام خوسفی (بیت ۱۰): به آشکار بده می به دست ابن حسام – «شراب و عیش نهان چیست کار بی بنیاد»

4. ۴.
   

   حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۹۸ :: ابن حسام خوسفی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۱۳

   حافظ (بیت ۲): جهان و کار جهان جمله هیچ بر هیچ است – هزار بار من این نکته کرده‌ام تحقیق

   ابن حسام خوسفی (بیت ۴): مجاز،قنطره ی راه اهل تحقیق است – هزار بار من این نکته کرده ام تحقیق

5. ۵.
   

   حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۲۳ :: ابن حسام خوسفی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۳۹

   حافظ (بیت ۳): ز چشم من بپرس اوضاع گردون – که شب تا روز اختر می‌شمارم

   ابن حسام خوسفی (بیت ۵): درازی شب هجران ز من پرس – که شب تا روز اختر می شمارم

6. ۶.
   

   حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۰۰ :: ابن حسام خوسفی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۴۶

   حافظ (بیت ۳): می‌ترسم از خرابی ایمان که می‌برد – محراب ابروی تو حضور نماز من

   ابن حسام خوسفی (بیت ۱): ای قامت بلند تو عمر دراز من – محراب ابروی تو محل نماز من

7. ۷.
   

   حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۶۶ :: ابن حسام خوسفی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۷۶

   حافظ (بیت ۱): این خرقه که من دارم در رهن شراب اولی – وین دفتر بی‌معنی غرق می ناب اولی

   ابن حسام خوسفی (بیت ۵): در وجه می صافی سجاده من بفروش – کاین خرقه که من دارم در رهن و شراب اولی

8. ۸.
   

   حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۶۶ :: ابن حسام خوسفی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۷۶

   حافظ (بیت ۱): این خرقه که من دارم در رهن شراب اولی – وین دفتر بی‌معنی غرق می ناب اولی

   ابن حسام خوسفی (بیت ۶): این نامه بی ناموس در خم می اندارید – کاین دفتر بی معنی غرق می ناب اولی

9. ۹.
   

   حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۸۶ :: ابن حسام خوسفی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۹

   حافظ (بیت ۷): چشمت به غمزه خانه مردم خراب کرد – مخموریت مباد که خوش مست می‌روی

   ابن حسام خوسفی (بیت ۴): چشمت به فتنه خانه ی مردم خراب کرد – نتوان دگر بهانه بر آخر زمان نهاد

در بخش دوم مجموعه شعرهایی از دو شاعر را که توأماً هموزن و همقافیه هستند در گروههای مجزا فهرست کرده‌ایم:

1. ۱.
   

   ---

   حافظ » قطعات » قطعه شمارهٔ ۷ : به عهد سلطنت شاه شیخ ابواسحاق – به پنج شخص عجب ملک فارس بود آباد

   حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۰۱ : شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد – زدیم بر صف رندان و هر چه بادا باد

   ابن حسام خوسفی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۵ : بیا بیا که در این خظه ی خراب آباد – نگشت بی تو دمی این دل خراب آباد

2. ۲.
   

   ---

   حافظ » قطعات » قطعه شمارهٔ ۲۹ : به من سلام فرستاد دوستی امروز – که ای نتیجهٔ کلکت سواد بینایی

   حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۹۱ : به چشم کرده‌ام ابروی ماه سیمایی – خیال سبزخطی نقش بسته‌ام جایی

   ابن حسام خوسفی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۷۳ : شب وداع و غم هجر و درد تنهایی – دل شکسته و محزون کجا شکیبایی

3. ۳.
   

   ---

   ابن حسام خوسفی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱ : به امیدی که بگشاید ز لعل یار مشکل ها – خیال آن لب میگون چه خون افتاده در دلها

4. ۴.
   

   ---

   حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۲ : چو بشنوی سخن اهل دل مگو که خطاست – سخن شناس نه‌ای جان من خطا این جاست

   ابن حسام خوسفی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۵ : مپیچ در سر زلفش که سر به سر سوداست – مرو به جانب کویش که در به در غوغاست

5. ۵.
   

   ---

   حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۵ : شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست – صلای سرخوشی ای صوفیان باده پرست

   حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۸ : به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست – که مونس دم صبحم دعای دولت توست

   ابن حسام خوسفی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۲ : خیال ابرویت ار سجده می کنم پیوست – خیال کج نرود طین سر خیال پرست

6. ۶.
   

   ---

   حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۰ : آن پیک نامور که رسید از دیار دوست – آورد حرز جان ز خط مشکبار دوست

   ابن حسام خوسفی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۹ : دیدم نبشته از قلم مشکبار دوست – خطی سیه چو سنبل تر بر غذار دوست

7. ۷.
   

   ---

   حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۴ : اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست – زبان خموش ولیکن دهان پر از عربیست

   ابن حسام خوسفی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۳ : دلم فریفته آن شمایل عربیست – که شکل و شیوه او را هزار بوالعجبیست

8. ۸.
   

   ---

   حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۸۸ : شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت – فراق یار نه آن می‌کند که بتوان گفت

   ابن حسام خوسفی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۸ : صبا حکایت زلف مرا پریشان گفت – سیاهکاری شوریده باز نتوان گفت

9. ۹.
   

   ---

   حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۲۷ : روشنی طلعت تو ماه ندارد – پیش تو گل رونق گیاه ندارد

   ابن حسام خوسفی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۷۳ : جز خم زلفت دلم پناه ندارد – جانب دلها چرا نگاه ندارد

10. ۱۰.
    

    ---

    حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۲۴ : خوشا دلی که مدام از پی نظر نرود – به هر درش که بخوانند بی‌خبر نرود

    ابن حسام خوسفی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۸ : مرا هوای تو هرگز زسر به در نرود – خیال چشم سیاه تو از نظر نرود

11. ۱۱.
    

    ---

    حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۲۶ : ترسم که اشک در غم ما پرده‌در شود – وین راز سر به مهر به عالم سمر شود

    ابن حسام خوسفی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۷۵ : یاد لبت کنم دهنم پرشکر شود – نام رخت برم همه عالم قمر شود

12. ۱۲.
    

    ---

    حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۵۸ : هزار شکر که دیدم به کام خویشت باز – ز روی صدق و صفا گشته با دلم دمساز

    حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۵۹ : منم که دیده به دیدار دوست کردم باز – چه شکر گویمت ای کارساز بنده نواز

    حافظ » اشعار منتسب » شمارهٔ ۱۳ : صبا به مقدم گل راح روح بخشد باز – کجاست بلبل خوشگوی؟ گو برآر آواز!

    ابن حسام خوسفی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۸۸ : زبس که می کند آن چشم فتنه بر من ناز – به جان رسید دل از عشوه های آن طناز

    ابن حسام خوسفی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۹۱ : چو زلف دوست بباید شبی سیاه و دراز – که با خیال رخت در درون پرده ی راز

13. ۱۳.
    

    ---

    حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۶۶ : دلم رمیده لولی‌وشیست شورانگیز – دروغ وعده و قتال وضع و رنگ آمیز

    ابن حسام خوسفی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۸۷ : دلم فدای تو باد ای نسیم عنبر بیز – به دستگیری افتاده ای چو من برخیز

14. ۱۴.
    

    ---

    حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۸۳ : سحر ز هاتف غیبم رسید مژده به گوش – که دور شاه شجاع است می دلیر بنوش

    ابن حسام خوسفی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۰۰ : دانی چه گفت سالک خمّار خانه دوش – بشنو نصیحت از نفس پیر می فروش

15. ۱۵.
    

    ---

    حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۹۰ : دلم رمیده شد و غافلم من درویش – که آن شکاری سرگشته را چه آمد پیش

    حافظ » اشعار منتسب » شمارهٔ ۱۵ : به جد و جهد چو کاری نمی رود از پیش – به کردگار رها کرده به مصالح خویش

    ابن حسام خوسفی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۰۳ : دلا چو شیوه ی رندی نمی رود از پیش – بجوی گنج سلامت ز کُنج خانه ی خویش

16. ۱۶.
    

    ---

    حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۹۸ : مقام امن و می بی‌غش و رفیق شفیق – گرت مدام میسر شود زهی توفیق

    ابن حسام خوسفی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۱۳ : به وقت گل چو به کف برنهی شراب رحیق – بنوش جام مروّق به یاد لعل رفیق

17. ۱۷.
    

    ---

    حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۹۹ : اگر شراب خوری جرعه‌ای فشان بر خاک – از آن گناه که نفعی رسد به غیر چه باک

    حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۰۰ : هزار دشمنم ار می‌کنند قصد هلاک – گرم تو دوستی از دشمنان ندارم باک

    ابن حسام خوسفی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۱۶ : چو خاک تا نشود تخته ی من اندر خاک – ز لوح سینه نگردد رقوم عشق تو پاک

18. ۱۸.
    

    ---

    حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۰۳ : شَمَمتُ روحَ وِدادٍ و شِمتُ برقَ وصال – بیا که بوی تو را میرم ای نسیم شمال

    ابن حسام خوسفی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۲۰ : برفتی از نظر و از نظر نرفت خیال – به افتراق مبدّل شد اتفاق وصال

19. ۱۹.
    

    ---

    حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۰۵ : به وقت گل شدم از توبهٔ شراب خجل – که کس مباد ز کردار ناصواب خجل

    ابن حسام خوسفی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۲۱ : ایا ز تاب جمال تو آفتاب خجل – ز عطر سنبل زلف تو مشک ناب خجل

20. ۲۰.
    

    ---

    حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۶۶ : ما بدین در نه پی حشمت و جاه آمده‌ایم – از بد حادثه این جا به پناه آمده‌ایم

    ابن حسام خوسفی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۴۲ : گر چه بس منفعل از شرم گناه آمده ایم – تکیه بر مرحمت لطف اله آمده ایم

21. ۲۱.
    

    ---

    حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۰۰ : بالابلند عشوه گر نقش باز من – کوتاه کرد قصه زهد دراز من

    ابن حسام خوسفی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۴۶ : ای قامت بلند تو عمر دراز من – محراب ابروی تو محل نماز من

22. ۲۲.
    

    ---

    حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۰۵ : به جان پیر خرابات و حق صحبت او – که نیست در سر من جز هوای خدمت او

    ابن حسام خوسفی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۵۹ : نگار من که میان بسته ام به خدمت او – هزار شکر که مستظهرم بهمَّت او

23. ۲۳.
    

    ---

    حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۵۹ : زین خوش رقم که بر گل رخسار می‌کشی – خط بر صحیفه گل و گلزار می‌کشی

    ابن حسام خوسفی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۷۴ : بر گرد مه ز غالیه پرگار می کشی – بر طرف روز نقش شب تار می کشی

24. ۲۴.
    

    ---

    حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۶۶ : این خرقه که من دارم در رهن شراب اولی – وین دفتر بی‌معنی غرق می ناب اولی

    ابن حسام خوسفی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۷۶ : آن زلف مشَّوش وش اندر خم و تاب اولی – وآن نرگس خوش منظر مخمور و خراب اولی

25. ۲۵.
    

    ---

    حافظ » اشعار منتسب » شمارهٔ ۱ : ما برفتیم، تو دانی و دل غمخور ما – بخت بد تا به کجا می برد آبشخور ما

    ابن حسام خوسفی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲ : ای سهی قامت گلبوی صنوبر بر ما – سایه سرو قدت دور مباد از سر ما

منبع : ganjoor.net