پیرسینگ ابرو نشانه چیست ؟
تاریخچه ی پیرسینگ اعضای بدن
آراستن بدن به تازگی به موضوعی جدی برای باستان شناسان برای تحقیق علمی تبدیل شده است. پیش از این کمبود منابع در رابطه با پیرسینگ بخش های مختلف بدن آن ها را از این کار باز می داشت. گزارشات اولیه به ندرت در مورد استفاده از پیرسینگ بدن یا معنی آن صحبت می کردند و در حالی که جواهرات از جمله اشیاء متداولی هستند که در مقبره ها یافت می شوند، از بین رفتن گوشت بدنی که این جواهرات در گذشته آن را می آراستند فهم دقیق چگونگی استفاده از آن ها را مشکل می کند. همینطور، گزارشات مدرن توسط داستان های ساختگی داگ مالوی، یکی از علاقه مندان به پیرسینگ بدن در قرن بیستم به خطا کشیده شده اند. در دهه های 1960 و 1970، مالوی با استفاده از رنگ و لعابی از تاریخ برای محصولات مدرنش بازاریابی می کرد. او در جزوه های تبلیغاتی خود با نام خلاصه ای از پیرسینگ بدن و دستگاه تناسلی از تعدادی از افسانه های شهری که متداولا بازسازی می شوند صحبت کرده است. یکی از این افسانه ها مربوط به تاریخچه ی نوعی از پیرسینگ بدن است که نام پرنس آلبرت روی آن قرار داده شده است زیرا او اولین کسی بود که برای کمتر مشخص شدن آلت تناسلی بزرگش در شلوار های تنگ آن را اختراع کرد و یا این که سرداران رومی شنل هایشان را به سوراخ های روی نوک پستانشان متصل می کردند. بعضی از افسانه های مالوی به عنوان حقیقت در بعضی از تاریخچه های مربوط به پیرسینگ بدن که بعدا منتشر شدند دوباره به چاپ رسیده اند.
پیرسینگ گوش نشانه چیست و چه معنایی دارد
پیرسینگ گوش از زمان های بسیار قدیم در تمامی نقاط دنیا انجام می شده است. تعداد قابل توجهی مدرک مکتوب و باستان شناسی از این عمل موجود است. بدن های مومیایی شده با گوش های سوراخ شده یافت شده اند. یکی از این موارد قدیمی ترین بدن مومیایی شده ای است که تا به امروز کشف شده است و قدمت آن به 5300 سال پیش باز میگردد. این بدن متعلق به اتزی، مرد یخی است که در یک کوه یخ در ایتالیا کشف شده است. این مومیایی سوراخ گوشی با قطر 7-11 میلی متر دارد. قدیمی ترین گوشواره ها در مقبره ای مربوط به 2500 سال پیش یافت شده اند. این ها در شهر سومری یور، محل زندگی ابراهیم پدرسالار که در کتاب مقدس از او یاد شده است پیدا شده اند. در کتاب مقدس به گوشواره ها اشاره شده است. در سفر پیدایش 35:4، یعقوب گوشواره های اعضای خانواده را همراه با بت های آن ها دفن می کند. در سفر خروج 32، هارون گوساله ی طلایی را از گوشواره های ذوب شده می سازد. سفر تثنیه 15:12-17 به پیرسینگ گوش برده ای اشاره می کند که تصمیم گرفته بود آزاد نشود. همینطور به گوشواره های الهه ی هندی لاکشمی در وداها اشاره شده است. گوشواره های استفاده شده برای گوش سوراخ شده در مقبره ای در منطقه ی یوکوک مابین روسیه و چین مربوط به زمانی بین 400 تا 300 سال پیش از میلاد کشف شده اند.
گوشواره ها در میان سرخ پوستان تلینگیت که در منطقه ی شمال غربی آمریکا در کرانه ی اقیانوس آرام زندگی می کردند نشانه ی اصالت خانوادگی و ثروت بودند زیرا هر گوشواره برای یک فرزند باید در یک مهمانی مجلل خریداری می شد. گوشواره ها در هجدهمین سلسله ی مصر متداول بودند (1550 تا 1292 قبل میلاد مسیح). آن ها عموما به صورت حلقه های آویزان و گوهر نشان بودند. گوشواره های طلا به شکل مار افعی نشانه ی اشرافیت بودند. یونانیان باستان آویزهای خمیری با شکل پرنده های مقدس یا نیمه خدایان را به عنوان گوشواره می پوشیدند، در حالی که زنان روم باستان گوشواره هایی از سنگ های گران بها به گوش خود می آویختند.
در اروپا عموما در سال های میان قرن های چهارم تا شانزدهم گوشواره ها جایگاه خود را در مد بانوان از دست دادند زیرا سبک لباس پوشیدن و آرایش مویشان عموما گوش هایشان را می پوشاند، اما آن ها پس از آن در ایتالیا، اسپانیا، انگلستان و فرانسه، همینطور در آمریکا ی شمالی دوباره متداول شدند. تا این که پس از جنگ جهانی اول، پیرسینگ گوش محبوبیت خود را از دست داد و گوشواره های کلیپی که تازه اختراع شده بودند مد روز شدند. بر اساس کتاب آناتومی سوء استفاده ها نوشته شده توسط فیلیپ استابز، در قرن شانزدهم گوشواره در میان مردان حتی از زنان هم محبوب تر بوده است، و رافائل هولینشاد در 1577 انجام این کار توسط “درباریان شهوت انگیز” و “جوانمردان شجاع” را تایید می کند. پیرسینگ گوش توسط مردان اروپایی که بر طبق شواهد باید از اسپانیا شروع شده باشد به بارگاه هنری سوم در فرانسه و دروان الیزابت در انگلستان کشیده می شود، جایی که گوشواره ها (که عموما تنها در یک گوش استفاده می شدند) توسط افراد برجسته ای چنان رابرت کار، اولین ارل سامرست، شکسپیر، سر والتر رالی و اولین چالرز انگلستان پوشیده می شدند. مردان عادی هم گوشواره می پوشیدند. از قرون وسطی در اروپا، یک باور خرافی مبنی بر این که پیرسینگ یک گوش باعث بهبود دید راه دور می شود باعث شد دریا نوردان و کاشفان این عمل را انجام دهند. دریانوردان همینطور با این باور که اگر بدن غرق شده شان به ساحل برگشت، فروش گوشواره هایشان می تواند خرج کفن و دفنشان به روش مسیحی را فراهم آورد، گوشواره می پوشیدند.
پیرسینگ بینی نشانه چیست و چه معنایی دارد
پیرسینگ بینی نیز تاریخچه ای طولانی دارد. در 1500 سال پیش از میلاد مسیح، وداها به سوراخ بینی لاکشمی اشاره می کند، اما باور ها بر این است که این کار در دوران مدرن از سمت قبیله های چادر نشین خاورمیانه ای از مسیر امپراطوری گورکانی در قرن شانزدهم به هند وارد شده باشد. رسم است که زنان هندی با مذهب هندو در سن باروری یک حلقه ی بینی، عموما در سوراخ سمت چپ بینی بپوشند زیرا این سوراخ در طب آیورودا به اندام های تولید مثل زنانه مرتبط دانسته می شود. این پیرسینگ عموما یک شب قبل از ازدواج زن انجام می شود.
در سفر پیدایش 24:22، خدمتکار ابراهیم به ربکا یک حلقه ی بینی می دهد. پیرسینگ بینی توسط قبیله های عرب بادیه نشین در خاور میانه و مردم بربر و بجا در آفریقا و همینطور بومیان استرالیا نیز انجام می شده است. بسیاری از بومیان آمریکا و قبیله های آلاسکا پره ی میانی بینی خود را سوراخ می کردند. این کار در میان آزتک ها، مایا ها و قبیله های گینه ی نو که بینی هایشان را با استخوان و پر که نشانه هایی از ثروت (در میان مردان) و نیروی مردانه بودند می آراستند. نام قبلیه ی نز پرس از این کار برگرفته شده است، با این که پیرسینگ بینی در میان این قبلیه متداول نبوده است. آزتک ها، مایا ها و اینکا ها حلقه های طلایی در پره ی میانی بینی خود به عنوان جواهر می پوشیدند. این رسم تا به امروز پایدار مانده و هنوز در میان مردن کونا در پاناما انجام می شود. پیرسینگ بینی هنوز هم در پاکستان و بنگلادش محبوب است و در تعدادی از کشور های خاور میانه و عرب زبان انجام می شود.
پیرسینگ لب و زبان نشانه چیست و چه معنایی دارد
پیرسینگ و کشیدن لب در بعضی از قبلیه ها و فرهنگ های آفریقایی و آمریکایی یافت می شوند. نگین های استفاده شدن در سوراخ لب، به نام لبرت، توسط سرخ پوستان تلینگیت و همینطور مردم پاپوآ در گینه ی نو و کرانه ی آمازون استفاده می شده اند. آزتک ها و مایا ها هم از لبرت ها استفاده می کردند، در حالی که مردم دوگون در مالی و مردم نوبا در دره ی رود نیل حلقه می پوشیدند.
پیرسینگ لثه نشانه چیست و چه معنایی دارد
کشیدن لب ها با پیرسینگ آن ها و قرار دادن ورقه یا درپوش در آن ها در میان مردم ساکن منطقه ی مزوآمریکا قبل از ظهور کلمبیا و مردم آمریکای شمالی و همینطور قبلیه های ساکن شمال غرب آمریکا در کرانه ی اقیانوس آرام و آفریقا انجام می شده است. در بعضی از بخش های مالاوی، در میان زن ها معمول بوده است که لب هایشان را با یک دیسک به نام “پله له” بیارایند. این سوراخ کم کم و از دوران کودکی بزرگ تر می شده و قطر آن تا چند اینچ می رسیده است تا حدی که باعث انسداد فک می شده است. چنین کاری برای کشیدن لب ها هنوز هم در بعضی مناطق انجام می شود. زن های قبیله ی نیلوتیک مورسی در دره ی رود نیل در مواقع خاصی حلقه هایی روی لب هایشان می پوشند که ممکن است تا 15 سانتی متر (9.5 اینچ) قطر داشته باشند.
پیرسینگ زبان توسط آزتک ها و فرهنگ های اولمک و مایا به عنوان یک سمبل مذهبی انجام می شده است. نقاشی های دیواری یکی از مراسم های مذهبی مایایی را نشان می دهند که در آن اشراف زاده ها زبان هایشان را با تیغ سوراخ می کردند. خون آن ها روی پوست درخت جمع آوری می شده و سپس برای خشنودی خدایان مایایی سوزانده می شده است. این کار همینطور توسط مردم هایدا، کواکیوتل، تلینگیت و همینطور فاکیر ها و سوفی های خاور میانه انجام می شده است.
پیرسینگ لب مغناطیسی چیست
پیرسینگ مغناطیسی لب بدون نیاز به سوراخ کردن لب و با حالت مغاطیسی که دارد پیرسینگ را روی لب نگه می دارد و لذت استفاده از پیرسینگ های جذاب را بدون درد و عفونت به شما می دهد که امروزه نیز خیلی مورد استقبال واقع شدند.
پیرسینگ نوک پستان و ناف و اندام تناسلی و جنسی نشانه چیست و چه معنایی دارد
تاریخچه ی پیرسینگ نوک پستان، ناف و ناحیه تناسلی در کتاب های چاپ شده به میزان زیادی دارای خطا است و به دلیل تکرار مداوم افسانه هایی که در ابتدا مالوی در جزوه ی خلاصه ای از پیرسینگ بدن و دستگاه تناسلی از آن ها نام برده است اشتباه برداشت شده است. به عنوان مثال، طبق گفته ی همکار مالوی، جیم وارد، ماولی ادعا می کند که پیرسینگ ناف در میان طبقه ی اشراف در مصر باستان محبوب بوده و در تندیس های مصری به تصویر کشیده شده است، این ادعا بسیار تکرار شده است. دیگر منابع ذکر می کنند که هیچ گزارشی حاکی از پیرسینگ ناف در تاریخ برای اثبات این ادعا وجود ندارد.
با این حال، شواهدی وجود دارند که پیرسینگ نوک پستان و ناحیه تناسلی در فرهنگ های مختلف پیش از قرن بیستم را نشان می دهند. کاما سوترا، که به امپراتوری گوپتا در هند باستان باز می گردد توصیفی از پیرسینگ ناحیه تناسلی ارائه می دهد. در آن زمان پوست رویی آلت تناسلی مردانه توسط سوزن یا دیگر اشیاء تیز برای بهبود قوای جنسی سوراخ می شده است. مردم قبیله ی دایاک در منطقه ی بورنئو یک تکه استخوان را با دلیل برعکس این به سر آلت جنسی خود فرو می بردند تا فعالیت جنسی خود را کاهش دهند. در تلمود (تراکتیت شابات 64آ)، ممکن است اشاره ای به پیرسینگ ناحیه تناسلی در پروبیشن رو به روی کوماز اشاره شده باشد. راشی، مفسر فرانسوی تلمود که در قرون وسطی زندگی می کرد کوماز را به عنوان سوراخی حاکی از پاکدامنی برای زنان عنوان کرده است. اما دیگر مفسران بیان کرده اند که کوماز یک آویز با شکلی شبیه مادگی یا یک کمربند بوده است.
