• ابراهیم تهامی
• سید ابراهیم تهامی (زاده ۳۰ شهریور ۱۳۴۵ – آبادان) بازیکن بازنشستهٔ فوتبال اهل ایران است. وی سابقه بازی در باشگاه‌های استقلال اهواز و استقلال تهران و صنعت نفت آبادان را دارد.

تصاویری از ابراهیم تهامی

پخش مصاحبه سید ابراهیم تهامی در برنامه 90 و مرور دوباره خاطرات

مسابقه 25 سال قبل تیم های صنعت نفت و پاکدیس ارومیه، فرصت خوبی برای کاربران اینترنتی فراهم آورد تا ستاره سابق فوتبال خوزستان را در شبکه های اجتماعی، سوژه کامنت های تمسخرآمیز کنند.

ابراهیم تهامی، مردی که روزگاری بعد از جا گذاشتن مدافع حریف، توپ را نگه می داشت تا بازیکن دریبل خورده از راه برسد و با دریبل دوباره او باعث شادی هواداران فوتبال خوزستان شود، حالا برای دومین بار در دو سال اخیر، هدف قرار داده می شود و دریبل می خورد. دریبل می خورد، بخاطر حرف هایی که می زند و روی تکرار آن ها اصرار دارد. حرف هایی که می گوید او را «معروف تر» از قبل کرده اند.

تهامی باز هم اصرار می کند. اصرار می کند به گزارشگر 90 که از نوذر رودنیل کمک داور مسابقه 25 سال قبل سئوال کند: آیا تهامی در آن بازی 14 بازیکن تیم پاکدیس را دریبل کرده یا نکرده. در آن روز پاییزی، تهامی بعد از گلی که روی پاس برزگری زد، نه یک بار، بلکه چند بار از نیمه زمین راه می افتاد و شش-هفت بازیکن حریف را دریبل می کرد اما هر بار توپ را با بی دقتی به بیرون می زد. از همان کارهایی که باعث می شد مربیان وقت تیم ملی، بازیکنانی با 50 در صد توانایی های فنی تهامی را به اعجوبه فوتبال خوزستان ترجیح دهند. از همان حرکات اعجازانگیزش با توپ که در آن سال ها، خیلی از نوجوانان نسل ما، برای دیدن آن لحظات تکرار نشدنی، از مدارس فرار می کردند و به استادیوم اهواز می رفتند. می رفتند تا از جادوی با توپ بازیکن شماره 9 تیم صنعت نفت لذت ببرند.

تهامی، حالا دنبال فردی می گردد که به استرالیا مهاجرت کرده. به او گفته اند فیلم مسابقه ای که 14 بازیکن حریف را دریبل کرده ای، نزد آن فرد بوده. گویی که با یافتن فیلم آن بازی و ثابت کردن ادعایش به جماعتی که حالا با شنیدن نام تهامی، ناخودآگاه می خندند، می تواند آن سال هایی که به پیراهن استقلال اهواز وفادار ماند و از فرصت های طلایی زندگی اش گذشت را جبران کند.

یک بار برایش نوشتیم: بعد از آن سال هایی که در فوتبال ایران از دست داد و حقی که در فوتبال به آن نرسید، تهامی نباید بیشتر از این ببازد. نتیجه تکرار حرف های امروز، به سخره گرفته شدن خاطرات روزهای خوبی است که تهامی برای مردم خوزستان رقم زده است. همان مردمی که چون جادوی با توپ تهامی و دیگر بازیکنان نسل طلایی فوتبال دیار کارون را به چشم خود دیده اند، حالا برای حضور در استادیوم و دیدن بازی های این دوران، کمتر رغبت به خرج می دهند.

امروز، فیلمی از آن بازی معروف 29 آبان 68 وجود ندارد. تنها مدرک باقی مانده از آن بازی، گزارش خبرنگاران دو مجله کیهان ورزشی و دنیای ورزش است. کاظم کوه گیوی، خبرنگار کیهان ورزشی، در میان ما نیست و به دیار باقی شتافته. و رضا گنجاپور، خبرنگار دنیای ورزش، که باسابقه ترین ورزشی نویس شهرستانی محسوب می شود.

دو خبرنگار که قبل از کار رسانه ای، مربی و داور فوتبال بودند و دیدگاه های فنی متفاوت داشتند. دو خبرنگار که دو گزارش متفاوت از نمایش سید ابراهیم تهامی در آن روز پاییزی به مجلات دنیای ورزش و کیهان ورزشی ارسال کردند.

رضا گنجاپور در مجله دنیای ورزش، تهامی را بدلیل دریبل های تمام نشدنی اش در بازی مقابل پاکدیس ارومیه، «بولدوزر باقدرت و خوشکار نفت» لقب داد اما شادروان کاظم کوه گیوی در کیهان ورزشی نوشت: «تهامی نژاد نقش بازی برای تماشاگران را بهتر اجرا می کرد. او نه در خدمت تیم بود و نه مربی!»

تصاویر گزارش مجله های کیهان ورزشی و دنیای ورزش از بازی 29 آبان 68 بین تیم های صنعت نفت آبادان و پاکدیس ارومیه را می بینید.ابراهیم تهامی ملی پوش سابق کشورمان که در بازی خاطره انگیز ایران و استرالیا وارد زمین شد و پایه گذار یکی از گل های ایران بود، شخصیت جالبی دارد، کافیست چند دقیقه با او صحبت کنید تا به صداقتش پی ببرید، صداقتی که همراه با صراحت است، تهامی سوژه خوبی برای مصاحبه است، به ویژه وقتی می خواهید از او درباره همه چیز بپرسید، از شکست عشقی تا کانال های تلگرامی که در آن ها عضو است:

ابتدا از برنامه های تلویزیونی مورد علاقه تان شروع کنیم.

من اصلا تلویزیون نگاه نمی کنم. معمولا در سالن هستم و فوتبال بازی می کنم یا در تمرینات تیم استقلال اهواز حضور دارم.

برنامه های صدا و سیمای کشورمان را نگاه نمی کنید یا در مجموع تلویزیون تماشا نمی کنید؟

در مجموع تلویزیون را دوست ندارم گاهی به خانه می آیم و بچه ها را می بینم که فیلم می بینند ولی من اصلا دوست ندارم بنشینم و فیلم ببینم.

یکی از نوستالژی های دوران کودکی ما کارتون فوتبالیست هاست. شما در آن دوره بازیکن حرفه ای بودید، این کارتون را تماشا می کردید؟

گاهگاهی فوتبالیست ها را می دیدم، یادم است که سوباسا و چند نفر دیگر بودند که بازی می کردند، سوباسا هم کارهای عجیبی می کرد، توپ را می انداخت هوا و توپ شش ساعت آن بالا می ماند ولی اینطور نبود که بنشینم و برنامه را دنبال کنم.

بازیکنان تیم ملی چیزی از این کارتون نمی گفتند؟

کارتون برای بچه ها خوب است نه ما، بچه های تیم ملی هم گاهی حرف هایی می زدند ولی هیچ کس خیلی پیگیر نبود.

به فوتبال واقعی برگردیم، مسی یا رونالدو؟

هردوتا، من هر دو را به یک اندازه دوست دارم ولی چون رئالی هستم رونالدو را ترجیح می دهم.

خودتان را با این دو نفر مقایسه می کنید؟

نسل جوان ما بازی های این دونفر را دیده ولی بازی مرا ندیده است، نمی توانم خودم را با آن ها مقایسه کنم، رونالدو و مسی در اسپانیا بازی می کنند ولی من در اهواز بودم. مطمئن باشید اگر بازی مرا می دیدند حتما می دانستند در چه سطحی هستم.

یعنی بهتر از این دو نفر بودید؟

ببینید من نمی خواهم خودم را مقایسه کنم ولی هر کس بازی مرا دیده آن را فراموش نمی کند. مطمئن باشید هیچ وقت بازیکنی در سطح من نخواهد آمد. آن هایی که روبروی من بازی کردند می دانند که من چه کار کرده ام. اما نسل جوان این چیزها را ندیده و نمی داند. البته نسل جدید خیلی باسواد و باشعور است و من قصد توهین ندارم فقط می گویم که بازی مرا ندیده اند که مقایسه کنند.

در دوره ای که بازی می کردید بازیکنی بوده که بیاید و بگوید ابراهیم یک مقدار هوای ما را داشته باش.

خیلی ها بودند که می آمدند و این حرف را می زدند، می گفتند ابراهیم ما را اذیت نکن، ما را در زمین دریبل نزن. شاید باورتان نشود ولی من در گرمای 45 درجه اهواز استارت می زدم، برای یک بازیکن که اهوازی نیست سخت بود که در این هوا مقابل من بایستد. در 30 ثانیه اول بازی استارت می زدم و دفاع ها را خیلی اذیت می کردم.

شده بود برای مدافعی دل تان بسوزد؟

یک بار برای مدافع نساجی خیلی دلم سوخت چون پنج گل به آن ها زدیم. آن روز خیلی اذیتش کردم و مدام استارت می زدم، بنده خدا خیلی اذیت شد. فر کنم این بدترین روز زندگی اش بود.

 
به تیم ملی سال 98 برسیم، فکر می کنید تیمی بهتر از آن هم داشتیم؟

با اینکه زمان زیادی از بازی های آن تیم گذشته ولی من قسم می خورم که آن تیم، بهترین تیم تاریخ فوتبال ایران بود.

بهترین بازیکن تاریخ فوتبال چه کسی بود؟

علی دایی و خداداد عزیزی را خیلی دوست دارم ولی به نظرم در فوتبال ایران بازیکنی مثل من نخواهدآمد. فوتبال استعدادی بود که خدا در وجود من گذاشته بود.

ولی کمتر به تیم ملی دعوت می شدید.

خب طبیعتا مربیان تیم ملی پرسپولیسی بودند و من هم خیلی این تیم را اذیت کرده بودم. مایلی کهن هم با من خوب نبود، البته به او احترام می گذارم ولی قضاوت را به خدا واگذار می کنم. من می توانستم از طریق تیم ملی به اروپا بروم و حرف اول را بزنم ولی نگذاشتند که این اتفاق رخ بدهد.

با پرسپولیسی های تیم ملی کری داشتید؟

مگر می شود نداشته باشیم؟ من با مهرداد (میناوند)، رضا (شاهرودی) و فرشاد پیوس خیلی کری داشتم، آن ها پرسپولیسی بودند و من یک تنه استقلالی بودم.

با استاداسدی هم شوخی داشتید؟

استاداسدی را همه دوست داشتند، از گلر تا مهاجم، از ذخیره تا فیکس همه با او شوخی می کردند و همه دوستش داشتند، خودش هم آدم بامزه ای بود، جوک می گفت و ما هم می خندیدیم.

خاطره ای از او ندارید؟

بعد از گل به خودی که زد به او گفتم استاد چی کار کردی؟ تو مدافعی یا مهاجم؟ گفت خودم هم نمی دانم. گفتم مهاجمان هم اینجوری گل نمی زنند که تو زدی.

در اهواز خیلی محبوب هستید؟

باور کنید در مراکز خرید، مغازه ها، مکانیکی ها، هر کجا می روم همه به من محبت دارند. خداوکیلی خیلی به من احترام می گذارند.

با شما شوخی هم می کنند؟

شوخی می کنند، عکس می گیرند و همیشه هم یک سوال دارند.

چه سوالی؟

می گویند وقتی می خواستی در بازی ایران و استرالیا تعویض بشوی بند کفشت را باز می کردی یا می بستی؟ من هم می گویم داشتم بندم را می بستم.

علی دایی هم آمد و گفت که سریع تر بیرون برو.

بله، بچه های اهواز گاهی می گویند از علی دایی ناراحت هستند چون با پرخاش گفته بروم بیرون در حالی که علی دایی آمد و گفت: آقا سید برم بیرون که اخراج نشوی.

باورتان می شد که وقتی به زمین بیایید زمینه ساز گل ایران بشوید؟

باور کنید قبل از بازی به میناوند و استیلی گفتم که من می آیم و به جام جهانی می رویم. ولی نمی دانستم بعد از آن قرار است به من ظلم شود، مایلی کهن خیلی به من ظلم کرد ولی جدم کمک کرد که بتوانم آن پاس را به خداداد بدهم که او هم توپ را برای کریم باقری بفرستد.

پیش آمده که در خیابان های اهواز به شما بگویند بیا و با ما فوتبال بازی کن؟

اخیرا این اتفاق رخ داد، یک جایی بودم که بچه ها خواشه کردند بروم با آن ها بازی کنم، من هم گفتم لباس ندارم ولی به من لباس و کفش دادند و توانستم بازی کنم. کلی هم پاس دادم و دریبل زدم، بچه ها از فوتبال لذت بردند و بعد از بازی می گفتند برو در لیگ ایران هم بازی کن.

توانایی بازی در لیگ حرفه ای را دارید؟

بدن من خیلی آماده است و می توانم شصت دقیقه بازی کنم چون مرتب تمرین می کنم.

پسرتان چند ساله است؟

23-24 ساله است.

بعد از برنامه 90 که گفتید سیزده نفر را دریبل زده اید، واکنشی نشان نداد؟

نه فقط پرسید فیلمش را داری؟ من خیلی دنبال فیلمش بودم، به صدا و سیما هم زنگ زدم و گفتم فیلمش را پیدا کنید، بنده خدا نری موسی (گزارشگر اهواز) هم تایید کرد که این اتفاق رخ داده ولی ظاهرا فیلم دست یکی از دوستانش بوده که او هم در استرالیاست.

در مدرسه یا دانشگاه با پسرتان به خاطر این موضوع شوخی نکردند؟

پسرم تحصیلات را کنار گذاشته و در آبادان مغازه تزیینات ماشین دارد. آنجا هم چیزی به او نگفته بودند چون خیلی احترامش را نگه می دارند.

یکی از اتفاقات مهم سال 94 انتخابات مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان بود. شما رای دادید؟

بله ولی به کسی که رای دادم بدبختانه رای نیاورد.

خودتان دوست ندارید که یک روز وارد سیاست شوید؟

من از سیاست بدم می آید ولی دوستان سیاسی خوبی دارم.

اگر یک روز وارد مجلس شوید چه کارهایی می کنید؟

احتمالا با رییس مجلس درگیر می شوم (با خنده)، من کاندیدا نمی شوم ولی اگر به مجلس بروم حتما حق شهرم را می گیرم. مردم آبادان و خرمشهر خیلی اذیت شده اند (بغض می کند) این دوش هر بعد از جنگ هنوز هم اوضاع خوبی ندارند و نشانه های جنگ را می توان در شهر دید.
در حصر آبادان مردم جنگیدند که ایران سقوط نکند و این دو شهر کشور را حفظ کردند ولی الان خیلی مظلوم هستند و به آن اندازه که باید به آن ها رسیدگی نمی شود. باور کنید هر بار به آبادان می روم دلم می شکند، نباید بگذاریم این دو شهر خراب شوند.

اصولگرا هستید یا اصلاح طلب و یا اعتدال؟

برای من فرقی نمی کند، دوست دارم کسی در مجلس باشد که هوای جوانان ما را داشته باشد. من یک دوستی دارم که بنگاه املاک دارد، گاهی پیش او  می روم و می بینم جوانانی که می آیند و دنبال خانه هستند چه مشکلاتی دارند. خیلی دلم برای شان می سوزد، به دوستم می گویم هوای شان را داشته باش ولی او می گوید آقا سید خانه مال مردم است و نمی توانم کاری کنم. این مشکلات را که می بینم دلم می سوزد و می گویم دیگر نمی توانم به بنگاه املاک بیایم.

بحث انتخابات شد اجازه بدهید بپرسیم که در سال 84 به چه کسی رای دادید؟

(کمی فکر می کند) سال 84 به احمدی نژاد رای دادم.

سال 88 به چه کسی رای دادید؟

باز هم به احمدی نژاد رای دادم ولی بعدا پشیمان شدم چون او می خواست یارانه را بیشتر کند و این به جوانان ما کمک می کرد ولی بعدا متوجه شدم اشتباه می کردم چون همه چیز گران شد و چند برابر پول یارانه را از ما گرفتند.

و سال 92؟

به روحانی رای دادم چون می خواست با کلید مشکلات را حل کند ولی هنوز کلیدش قفل را باز نکرده و مشکلات زیادی داریم… امیدوارم در سال جدید این مشکلات اقتصادی برطرف شود. البته حضور روحانی مثبت بوده ولی دوست دارم بیشتر فعالیت کند.

مدل گوشی تلفن همراه تان چیست؟

من دو تا سامسونگ داشتم که یکی از آن ها در آب افتاد و سوخت. الان یک نوکیا دارم که مال زمان پیرعلی شاه است. در گوشی سامسونگم شبکه های اجتماعی را نصب کرده ام.

در کدام شبکه های اجتماعی عضو هستید؟

نمی دانم، دوستانم مرا عضو کرده اند.

در کدام گروه های تلگرامی عضو هستید؟

دو تا گروه دارم، اسم یکی از آن ها «استقلال اهواز دهه 70» است و دیگری «پیشکسوتان آبادان».

یعنی در گروه جوک عضو نیستید؟

در همان گروه «استقلال اهواز دهه 70» گاهی جوک هم می فرستند و عکس های نوستالژی را هم برایم ارسال می کنند.

شوخی هایی که با شما در فضای مجازی می شود را دیده اید؟

چه شوخی هایی؟

مثلا عکس شما را روی سر رونالدو می گذارند و یا مسی پیراهنش را بعد از گل بالا زده و عکس شما روی آن است.

(می خندد) بله، دیده ایم، نسل جوان است دیگر، من هم به آن ها می خندم. خیلی برایم مهم نیست که چی درباره من می گویند. البته همانطور که گفتم جوانان را خیلی دوست دارم چون در جوانی شکست خورده ام.

شکست عشقی یا ورزشی؟

ورزشی.

شکست عشقی نداشتید؟

شکست عشقی که نه ولی خب به هر حال اشتباهاتی داشته ام.

با همسرتان چطور آشنا شدید؟

من و همسرم با هم بزرگ شدیم، برادر همسرم فوتبالیست بود و از این طریق با هم آشنا شدیم. ما در خوابگاه جنگ زده ها یکدیگر را دیدم و آن موقع من در تیم شهید جهان آرای شیراز بازی می کردم، درواقع جنگ باعث شد ما به هم برسیم.

شاید ازدواج یکی از دلایلی بود که شما از حاشیه ها فاصله گرفتید.

قطعا همینطور است، خیلی از همبازیانم فضول بودند و می گفتند تو چرا این قدر به دخترها بی اعتنایی؟ ولی می گفتم من زن دارم و چه کار به کار ناموس مردم دارم.

گفتید اشتباه هایی هم داشتید، یکی از این اشتباهات مربوط به ماجرای میناوند و آن جشنی است که در برنامه 90 گفتید؟

از این موضوع بگذریم. دوست ندارم راجع به آن صحبت کنم.

هر طور صلاح می دانید ولی دوست داشتم بدانم چرا تا دم در رفتید و داخل نرفتید؟ یعنی اگر دوست نداشتید بروید چرا میناوند را همراهی کردید و اگر دوست داشتید بروید چرا داخل نرفتید؟

من همین الان هم انگلیسی ام خوب نیست آن موقع که اصلا بلد نبودم حرف بزنم. می رفتم داخل چه می گفتم؟

رابطه تان با میناوند چطور است؟

خوب، عالی، هروقت به اهواز می آید با هم هستیم، او خیلی به من احترام می گذارد. نه تنها میناوند بلکه علی دایی و خداداد عزیزی هم خیلی مرا دوست دارند و هر وقتی یکدیگر را می بینیم آقا سید از دهان شان نمی افتد.

 تا به حال چراغ قرمز را رد کرده اید؟

دروغ چرا؟ بله رد کرده ام چون عجله داشتم.

شده که مامور شما را بگیرد ولی به خاطر شهرت تان جریمه نکند؟

نه حواسم هست که وقتی رد می کنم مامور نباشد (می خندد)

یعنی تا به حال از شهرت تان استفاده نکردید؟

مردم آن قدر به من لطف دارند که نیازی به سوءاستفاده نیست. هر اداره یا جایی می روم همه کارم را سریع انجام می دهند. من به مردم احترام می گذارم و آن ها هم به من احترام می گذارند.