رانت‌خواری به اسم تولیدات فرهنگی برای کودکان!
ایسنا/خوزستان یک دکترای فلسفه هنر می‌گوید: در سال‌های اخیر تولید برنامه‌های فرهنگی برای کودکان توسط برخی افراد به اسم هنرمند تبدیل به بهانه‌ای برای رانت‌خواری و جذب بودجه‌های کلان دولتی شده است.
فرهاد پروین در گفت‌وگو با ایسنا، تصریح کرد: برخی به اسم هنرمند دلسوز خود را نگران تهاجم فرهنگی غرب نشان می‌دهند و بدون کمترین تجربه و دانشی از این حیطه خطیر با جذب بودجه‌های دولتی به اسم تولید فرهنگی برای کودکان هم بودجه را هدر می‌دهند و هم باعث زده شدن مخاطب از تولیدات داخلی می‌شوند.
وی ادامه داد: متاسفانه بی‌سوادی و کور بودن چشمه خلاقیت خودش را پشت لزوم کار فرهنگی پنهان کرده و باعث شده تا از دنیای سرگرمی غرب عقب بمانیم.
پروین تاکید کرد: در هیچ شکلی از هنرهای نمایشی، چه مخاطبش کودکان باشند چه بزرگسالان، مضامین مدنظر نویسنده‌ها نباید به صورت مستقیم و صریح بیان شود.
این مدرس سینما همچنین خاطرنشان کرد: تئاتر، فیلم، سریال‌های تلویزیونی، برنامه‌های نمایشی و… همواره می‌توانند با برانگیختن همذات‌پنداری مخاطب او را با قهرمانان همراه کرده و بدین طریق کاری کنند مخاطبان تجربه‌ای منحصربفرد که معمولا در زندگی واقعی قابل کسب نیست را از سر بگذرانند.
او در ادامه با اشاره به تفاوت بیان مضمون با انتقال مضمون توضیح داد: بیان مستلزم مشارکت فعال مخاطب است در حالی که انتقال مضمون مخاطب را یک دریافت‌کننده صرف می‌شمارد.
به باور این نویسنده: مفاهیم در آثار هنری باید به نمایش درآیند؛ یعنی تبدیل به درونمایه‌ای از داستان شوند و با تاروپود داستان نمایش‌نامه درآمیخته باشند.
پروین تاکید کرد: گرچه در تئاتر کودک آموزش مفاهیم اخلاقی و انسانی باید در دستور کار قرار گیرد اما هیچ چیزی بر وجه سرگرم‌کنندگی نمایش‌های کودکانه اولویت ندارد.
دکترای فلسفه هنر ادامه داد: این وجه سرگرم‌کنندگی و جذابیت کارهای نمایشی است که می‌تواند کودکان را به خود جذب کرده و آنها را وادار کند و به رغم تمام بازی‌های دیگری که می‌توانند انجام دهند ساعتی را پای نمایش بنشینند.
وی خاطرنشان کرد: در صورت توجه و دقت به حوزه نمایش کودک متوجه می‌شویم که پرفروش‌ترین فیلم‌های سینمای ایران فیلم‌های کودک بوده‌اند و در دنیا نیز محصولات فرهنگی که با هدف جذب کودکان و نوجوانان تولید می‌شوند بیشترین نفع مالی را برای تولید کنندگان دارند.
این کارشناس هنرهای نمایشی با اشاره به اینکه ارسطو در کتاب بوطیقا که قریب به ۲ هزار و ۵۰۰ سال از نگارشش می‌گذرد بر این باور است که کاتارسیس نمایشی جنبه تعلیمی نیز دارد توضیح داد: آن چیزی که ارسطو کاتارسیس می‌نامد نوعی از تزکیه عواطف و احساسات است که منجر به این می‌شود تا مخاطب با ماهیت احساس خود آشنا شده و متوجه شود در شرایط مختلف چه واکنش‌هایی می‌تواند از خود نشان دهد.
انتهای پیام
