برفراز کارخانه آجر نسوز امین آباد کوه کوچکی واقع بوده که در ادوار کهن به آن طبرک می‌گفتند وآن به سبب وجود قلعه ای با همین نام بود که به امر طغرل سوم خراب و با زمین یکسان شد و دیگر اثری از آن بجای نمانده. قلعه طبرک از نظر قدمت به استناد متون تاریخی ظاهراً از بناهای قرون نخستین اسلامی بوده. امروزه به مناسبت قرار گرفتن برج نقاره‌خانه برفراز آن به کوه نقاره خانه معروفه.
قلعه طَبَرَک دژی تاریخی در شهر ری بود. این قلعه و حصار شهر اثار بر جای مانده از عصر خلفای عباسی و مهمترین کارها اسلامی ری است که دربردارنده یک رشته دیوارهای خشتی و سنگی است. درون حصار بقایی به اسم قلعه طبرک وجود داشت که به دستور طغرل سلجوقی با خاک یکسان شد. در بالای کوه نیز نقشی از بهرام گور بود که بعدها در دوره قاجاریه صورت فتحعلی شاه را به جای آن تراشیدند. هرچند قلعه تبرک امروزه کاملا خراب شده اما با توجه به قرارگیری برج نقارخانه بر بالای دامنه ی آن امروزه آن را با عنوان کوه نقارخانه نام داده اند .
در بعضي كتب تاريخي در باره اين قلعه آمده است : « قلعه ای طبرک است در ری و دژی است بر فراز کوهی خرد نزدیک شهر ری بر جانب راست رونده به خراسان که از جانب چپ وی کوه بزرگ ری واقع است . این دژ بخرابه ری پیوسته است که آن را سلطان طغرل بن ارسلان بن طغرل بن محمد بن ملکشاه بن ارسلان بن داود بن سلجوق در سال ۵۸۸ ه . ق . خراب کرد . سبب خراب کردن این شهر آن بود که خوارزمشاه «تکش بن ایل ارسلان» چون به عراق آمد و بر ری استیلا یافت ، این دژ را نیز متصرف كرد و هنگام بازگشت به خوارزم «طمغاج» نامی را که یکی از امراء بود با دو هزار تن سوار خوارزمی بجای خود در آن دژ برقرار و آن دژ را بوسیله اموال و ذخائر نیک استوار ساخت (معجم البلدان چ مصر ج ۶ ص ۱۸)
بر اساس متون تاريخي در سال (۵۸۸ ه . ق .) طغرل از اسارت قزل ارسلان در یکی از قلاع محبوس بود آزاد شده است و لشکری گرد آورده و آهنگ ری مي كند ، «قتلغ اینانج ابن البهلوان» كه حاكم وقت ري بوده است از بیم طغرل فرار کرد از «خوارزمشاه» یاری و مدد مي طلبد ، طغرل به ری مي آيد و آنجا را تصرف مي كند و به محاصره «قلعه طبرک» مي پردازد كه در همينن اثناء امیر «طمغاج» مي ميرد ، و خوارزمیان دل شکسته از طغرل استدعا مي کنند که اجازه دهد اموال خویش را از دژ با خود بیرون ببرند و دژ را تسلیم کنند .
طغرل پس از این فتح و پیروزی ، امراء سپاه خود را احضار کرد و گفت : این دژ ماری دوسر را ماند که یک سر او در عراق و سر دیگرش به خراسان باشد . به هر طرف دهان باز کند اهل آنجا را خواهد بلعید و تصیمم من بر آن است که این دژ را ویران کنم. آنگاه فرمان داد اهالی ری آن جا را غارت کنند و سپس آن جا را با خاک یکسان کردند و تا مدت یک سال هر زمان که طغرل از آنجا می گذشت ، اگر کمترین اثر و نشانه ای از آن دژ می یافت می گفت این را نیز نابود كنيد.
