داریون نهری است در شهر شوشتر که از رود شطیط جدا می ‌شود و دوباره به آن ملحق می ‌گردد. این نهر داریوش یا دارا نیز نام دارد و در زمان داریوش هخامنشی حفر شده است. سر دهانه نهر در زیر قلعه سلاسل قرار دارد و توسط میراب‌ها از همین قلعه کنترل می ‌شده است. وظیفه این نهر، آبیاری دشت میاناب شوشتر است .حفر كانال داریون را برخی از متون تاریخی به دوره حكومت داریوش اول هخامنشی نسبت می دهند كه حدود قرن پنجم قبل از میلاد می باشد.نهر داریون(دارا) پس از شاخه گرگر دومین كانال دست كند بزرگ شوشتر می باشد كه زمینهای كشاورزی میان دو شاخه اصلی كارون و شاخه گرگر را به علت ارتفاع بالای این زمینها نسبت به رودخانه آبیاری می كند. داریون برگرفته از نام داریوش است. در نوشته مورخان یونانی داریوش را داریون معرفی می كنند. این نهر تنها سازه آبی شوشتر است كه پس از گذشت قرنها همچنان نام بانی خویش را یدك می كشد. پل بند شادروان حدود 300 متر پایین تر از آبگیرهای نهر داریون سطح آب را برای سوار شدن بر نهر داریون بالا می آورد. این نهر نه تنها آب مورد نیاز كشاورزی ساكنان شهر را تأمین می كند بلكه با حفر تونل های آب بر نیز مانند قنات آب را به درون شوادان(زیر زمین) منازل بافت قدیم هدایت می كرد. اگرچه بسیاری از مورخین پل بند شادروان را از سازه های آبی دوره ی ساسانی می دانند، اما با توجه به وجود نهر داریون در دوره هخامنشی و قرار داشتن ارتفاع آبگیرهای نهر داریون در فاصله ای بالاتر از سطح آب رودخانه در دوره كم آبی می توان به وجود پل بند شادروان در دوره هخامنشی نیز با قطعیت نظر داد و بطور حتم در دوران ساسانی مجدداً باز سازی شده است.در سالهای اخیر نهرداریون توسط وزارت نیرو بازسازی شده است .سر دهانه های این نهر در ساحل راست رودخانه شطیط درصخره های زیر قلعه سلاسل قرار دارد. آبگیرهای نهر داریون که از زیر صخره‌های ساحلی رودخانه شطیط در زیر قلعه سلاسل آغاز می‌شوند شامل هشت آبگیر هستند که برخی از آن‌ها طی سال‌های متمادی مسدود شده‌اند. در زیر قلعه سلاسل پلکان‌هایی جهت برداشت آب از نهر تعبیه شده بود به طوری که در هنگام محاصره و بسته شدن درهای قلعه به راحتی از نهر آب بر‌می‌داشتند. هشت کانال مذکور در زیر قلعه سلاسل تبدیل به دو کانال بزرگ می‌شوند و پس از خروج از زیر قلعه به یک کانال بزرگ تبدیل می‌شوند که تا مسافت‌ها به صورت یک کانال روباز به درون دشت میاناب هدایت می‌شود. درون قلعه نیز حمام‌های متعددی توسط تنبوشه‌های سفالی آب نهر داریون را استفاده می‌کردند. نهر داریون یک نهر دوقلو همسان نیز دارد ولی آن تخریب شده است . این نهر به همراه 15 اثر تاریخی دیگر شوشتر به صورت یکجا در نشست سالانه کمیته میراث جهانی یونسکو در ۲۶ ژوئن ۲۰۰۹ (۵ تیرماه ۱۳۸۸) در شهر سویل اسپانیا، با احراز معیارهای ۱، ۲ و ۵ با عنوان نظام آبی تاریخی شوشتر به عنوان دهمین اثر ایران در فهرست میراث جهانی یونسکو با شماره ۱۳۱۵ به ثبت رسید.

آبشارهاي شوشتر(سيکاها) شوشتر در موقعیت جغرافیایی E4851 N3202 در استان خوزستان واقع است. سازه‌های آبی شوشتر در دوران ساسانیان، جهت بهره‌گیری از نیروی آب به‌عنوان محرک آسیاب‌های صنعتی ساخته شده است. در این مجموعه بزرگ، ساختمان آسیاب‌ها، آبشارها، کانال‌ها و تونل‌های عظیم هدایت آب و سیکا که محلی جهت استراحت و تفریح است قابل توجه و جالب هستند. محوطه آبشارهاي شوشتر در جنوب پل بند گرگر و خيابان شريعتي واقع شده است.

دقيقا ًمشخص نيست كه اين محوطه در چه زماني بوجود آمده ولي شواهد موجود نشان مي دهد كه احتمالاً در دوره ساساني، خصوصاً در زمان سلطنت شاپور اول بنا شده است. طبق نوشته كتاب تذكره شوشتر، در زمان اردشير بابكان (بنيانگذار سلسله ساساني در سال 224ميلادي) بخاطر اينكه آب را به شرق و جنوب شوشتر رسانده و كشاورزي منطقه را رونق دهند، ساخت رود گرگرشروع و تا سلطنت شاپور،فرزند اردشير، ادامه يافت. بر روي اين نهر، پل بند گرگر ساخته شد، كه نه تنها از طغيان آبهاي اضافي جلوگيري مي كرد، بلكه شهر شوشتر را با شرق آن ( مسجد سليمان و اهواز) مرتبط مي ساخت.بطوري كه درگذشته نزديك اين پل بند، دروازه گرگر وجود داشت. درون محوطه آبشارها، حدود 40 آسياب وجود داشت كه اين آسياب ها در بخش شمالي، شرقي و غربي قرار داشتند. از آسياب ها براي تهيه آرد استفاده مي شد.به مرور زمان بر اثر حوادث طبيعي (سيل و زلزله) وعوامل انساني اكثر اين آسياب ها رو به تخريب نهادند.در حال حاضر آسياب رضا گلاب توسط پايگاه ميراث فرهنگي سازه هاي آبي تاريخي شوشتر، مرمت و در حال فعاليت مي باشد. در این مجموعه بزرگ، ساختمان آسیاب‌ها، آبشارها، کانال‌ها و تونل‌های عظیم هدایت آب و سیکا که محلی جهت استراحت و تفریح است قابل توجه و جالب هستند. در قسمت انتهایی ضلع غربی این مجموعه، سیکا قرار دارد که دسترسی به فضای درون آن از طریق چند پله دستکند میسر است.درون این فضا یک حوض 8 ضلعی با کانال‌های کوچک به چشم می‌خورد. آب این حوض از طریق یک جوی که از دیواره سیکا خارج می‌شود تأمین و از طریق دو کانال کوچک به درون رودخانه هدایت می‌شود. این مجموعه جزئی از کانال‌های آبرسانی به آسیاب‌ها بوده که بعدها در دوره قاجار و در زمان حکومت محتشم (از حکام محلی) سدی در این مکان زده شده و در این مکان آب از یک قسمت داخل و وارد یک 8 ضلعی گود شده و سپس از این 8 ضلعی وارد دو کانال و از آنجا وارد رودخانه می‌شود.در مورد معنای «سیکا» نظرات متفاوتی ارائه شده است. لغت نامه دهخدا سیکا را نوعی مرغابی یا نوعی درخت و قومی از هندوان دارای مهب وشنو که شعبه‌ای از آیین بودائیست معرفی می‌کند.

مجموعه آسیاب‌ها و آبشارهای شوشتر در مسیر «رودخانه گرگر» که خود از شاهکارهای فنی و مهندسی اعصار کهن است، بنا شده است. رود گرگر کاملاً به صورت دستکند می‌باشد و احداث آن را به اردشیر بابکان، شاهنشاه ساسانی نسبت داده‌اند.در سفرنامه مادام ژان دیولافوآ باستان‌شناس نامدار فرانسوی از این محوطه به عنوان بزرگ‌ترین مجموعه صنعتی پیش از انقلاب صنعتی یاد شده است. این محوطه مجموعه‌ای از سد، تونل‌ها، کانال‌های فرعی و آسیاب‌های آبی است که به صورت یک مجموعه صنعتی- اقتصادی بوده و جزئی از مجموعه بزرگ «سازه‌های آبی شوشتر» می‌باشد که در کتب تاریخی مکرراً به آن اشاره شده است.اساس کار مجموعه به این صورت است که سد گرگر مسیر رودخانه را مسدود کرده و سطح آب را برای آبگیری 3 تونل حفر شده در تخته سنگ بالا می‌آورد. تونل‌های سه گانه، آب را به مجموعه هدایت می‌کنند و به کانال‌های متعددی تقسیم می‌شوند که پس از گرداندن چرخ آسیاب‌ها، آب به صورت آبشارهایی به محوطه‌ای حوضچه مانند سرازیر می‌شود. یکی از ویژگی‌های بسیار بارز مجموعه آسیاب‌ها و آبشارها مجاورت آن با بافت تاریخی شهر شوشتر است. این محوطه علاوه بر استفاده‌های صنعتی، در ایام کم آبی نیز، آب مورد نیاز ساکنین را تأمین می‌نمود.

یک ویژگی بسیار زیبا و منحصر بفرد بصری نیز که در این مجموعه وجود دارد و جلوه‌ای خاص به آن می‌بخشد این است که آب حاصل از پساب آسیاب‌ها به صورت آبشارهای مصنوعی زیبا به محوطه‌ای حوضچه مانند می‌ریزد که منظره‌ای چشم‌نواز و دل‌انگیز را در مقابل دیدگان هر بیننده بوجود می‌آورد.همچنین در محوطه پشت بند که محل آبگیری 3 تونل معروف «سه کوره»، «دهانه شهر» و «بلیتی» است نیز چشم انداز زیبایی به چشم می‌خورد. تونل‌های سه گانه در پشت «پل بند گرگر»، وظیفه انتقال حجم معینی از آب را برای به حرکت درآوردن پره‌های آسیاب برعهده داشته‌اند. مجموعه آسیاب‌ها و آبشارهای شوشتر با توجه به زمان ساخت از شاهکارهای فنی و مهندسی در جهان است. این شاهکار مهندسی هم در ایران و هم در جهان بی‌نظیر است.

در بالای تپه‌ای در جنوب شهر شوشتر قرار دارد و دارای چشم‌انداز بسیار زیبایی است. ساختمان اصلی آن از به دوران سلجوقی و به سال 629 هجری قمری نسبت می‌دهند. این بقعه محل دفن یکی از فرزندان امام زین‌العابدین (ع) است. ضریح آن در زمان ناصر الدین شاه قاجار به و به سال 1228 خورشیدی به سبک اواخر دوره صفوی ساخته شد. گچ‌بریهای داخل بنا به سبک قاجار است. گنبد این بنا به شیوه گنبدسازی منطقه، از نوع رک مضرس است. ارتفاع ایوان ورودی بنا نه متر و عمق آن پنج متر است.

این اثر در تاریخ ۲۰ آذر ۱۳۷۹ با شمارهٔ ثبت ۲۹۱۴ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. پل بند گرگر بر فراز مجموعه آسيابها و آبشارها قرار دارد كه مسير رودخانه گرگر را مسدود نموده است و با بوجود آمدن اختلاف سطح، آب رودخانه به تونلهاي سه گانه مجموعه هدايت مي گردد. اين پل بند در 800 متري پايين دست بند ميزان قرار دارد. پيشينه ساخت اين پل بند را به دوره صفوي نسبت مي دهند. بر اساس نمونه برداري ها و آزمايشات انجام شده بر روي نمونه آجر اين پل، قدمت آن 470 سال تعيين گرديده است. البته این بند در اعصار پیشین همان صخره های طبیعی بوده اند.

متون تاریخی

طهماسب سلطان ولد محمد سلطان مذكور سه سال حاكم بود و در ايام او بناي پل گرگر به اتمام رسيد و قبل از آن مردم از روي بند ميزان تردد مي نمودند. و باني پل ملا حسيني مردي درويش بي روزگار پريشان حال بود و چون اين اراده كرد به هركه اظهار نمود او را تمسخر و ملامت مي كردند تا آنكه به طوف افتاده كمر عزيمت بر ميان بست و توفيق الهي امداد نموده و به اتمام رسانيد و ذكر خير او به روزگار باقي ماند. [….] و مبلغ ها از اخراجات فاضل ماند كه ملا حسين طواحين[آسياب ها] و دكاكين ساخت و املاك خريد. و تاريخ بناي پل را بدين وجه گفته اند «اين پل از جهد حسيني شد تمام»[1036ه‍.ق].(تذكره شوشتر، نوشته سيد عبدالله جزايري، فصل پانزدهم، صفحات 60 و 61، انتشارات معتبر، 1384)