در حال نمایش 6 نتیجهمرتبسازی بر اساس جدیدترین
رود دز و تفریحگاه ساحلی کله علی | دیدنی های دزفول
رود دز یکی از زلالترین رودخانههای ایران است که از زردکوه بختیاری سرچشمه گرفته و پس از گذشتن از دزفول در شرق شوشتر به رودخانه کارون میپیوندد. آب زلال و تمیز آن سالانه گردشگران بسیاری را جذب خود میکند.
درحاشیه رود دز تفریحگاههای ساحلی زیادی قرار گرفته که محبوبترین آن ها تفریحگاه کله علی است که دارای امکانات رفاهی و تفریحی مناسبی برای گردشگران است.
اسکله قایقرانی خرمشهر | دیدنی های خرمشهر
کانال عضدی خرمشهر | دیدنی های خرمشهر
کانال عضدی، از مهمترین آثار تاریخی خرمشهر است که در عهد عضدالدوله دیلمی مابین سال ۳۲۴-۳۷۲ هجری قمری برای ارتباط رودخانه کارون به اروندرود و کوتاه کردن مسیر اهواز - بصره احداث شد. حفاری این کانال که ۴۶۰۰ متر طول و ۲۰۰ متر عرض دارد، ۴۷ سال طول کشید و شهر خرمشهر را به ۲ قسمت جنوبی و شمالی تقسیم میکند.
اروندرود | دیدنی های خرمشهر
پل بند گرگر | دیدنی های شوشتر
این اثر در تاریخ ۲۰ آذر ۱۳۷۹ با شمارهٔ ثبت ۲۹۱۴ بهعنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. پل بند گرگر بر فراز مجموعه آسيابها و آبشارها قرار دارد كه مسير رودخانه گرگر را مسدود نموده است و با بوجود آمدن اختلاف سطح، آب رودخانه به تونلهاي سه گانه مجموعه هدايت مي گردد. اين پل بند در 800 متري پايين دست بند ميزان قرار دارد. پيشينه ساخت اين پل بند را به دوره صفوي نسبت مي دهند. بر اساس نمونه برداري ها و آزمايشات انجام شده بر روي نمونه آجر اين پل، قدمت آن 470 سال تعيين گرديده است. البته این بند در اعصار پیشین همان صخره های طبیعی بوده اند.
متون تاریخی
طهماسب سلطان ولد محمد سلطان مذكور سه سال حاكم بود و در ايام او بناي پل گرگر به اتمام رسيد و قبل از آن مردم از روي بند ميزان تردد مي نمودند. و باني پل ملا حسيني مردي درويش بي روزگار پريشان حال بود و چون اين اراده كرد به هركه اظهار نمود او را تمسخر و ملامت مي كردند تا آنكه به طوف افتاده كمر عزيمت بر ميان بست و توفيق الهي امداد نموده و به اتمام رسانيد و ذكر خير او به روزگار باقي ماند. [….] و مبلغ ها از اخراجات فاضل ماند كه ملا حسين طواحين[آسياب ها] و دكاكين ساخت و املاك خريد. و تاريخ بناي پل را بدين وجه گفته اند «اين پل از جهد حسيني شد تمام»[1036ه.ق].(تذكره شوشتر، نوشته سيد عبدالله جزايري، فصل پانزدهم، صفحات 60 و 61، انتشارات معتبر، 1384)