ساخت موزه بهبهان از آذر 1382 با گرد آوری اشیای برای بخش مردم شناسی آغاز شد. پس از پنج ماه اشیای گوناگونی مانند ابزار کشاورزی، وسایل زینتی، پوشاک سنتی، ظروف به کمک مردم از شهر بهبهان و روستاهای پیرامون آن گردآوری شد. پس از ساخت مانکن‌ها و آماده سازی ساختمان، موزه بهبهان در سال 1384 در دو بخش باستان شناسی و مردم شناسی افتتاح گردید. موزه دارای یک تالار بزرگ و سه تالار کوچک می‌باشد. در تالار بزرگ گوشه‌هایی از زندگی، آداب و رسوم و حرفه های سنتی به نمایش گذاشته شده است، مانند مراسم عروسی، کشاورزی، عبابافی. در تالار دوم گوشه ای از یک خانه سنتی نشان داده شده است و در تالار سوم اشیای مردم شناسی و زیورآلات زنانه قرار دارد و آخرین تالار شامل نسخ خطی و سکه‌های مربوط به ادوار گوناگون و اشیایی از تمدن ایلام می‌باشد.

محوطه باستانی ارجان در کنار رودخانه «مارون» در 12 کیلومتری شمال شرقی بهبهان واقع است. وسعت این محوطه باستانی حدود 500 هکتار است. در اولین مطالعات پیرامون شهر قدیم ارجان، قدمت این شهر به دوره ساسانیان (224- 652 میلادی) نسبت داده شده ولی در سال 1316 خورشیدی در نزدیکی این محوطه باستانی، آثار یک آرامگاه متعلق به حدود هزاره دوم قبل از میلاد و به دوره ایلامی کشف شد که باب جدیدی در باستانشناسی این محوطه تاریخی گشود. ویژگی این آرامگاه استفاده از ملاط قیر و اندود گچ به لحاظ جلوگیری از نفوذ رطوبت همجواری با رودخانه مارون بوده است. یکی از کشفیات مهم این محوطه تاریخی جام طلایی ارجان است. شکل حلقه طلائی (قدرت) ارجان تجسمی از یک لوتوس (نیلوفر آبی) است که حامل پیامهای ذهنی و اساطیری است. این حلقه طلائی 237 گرم وزن دارد و متصل به یک دسته مجوف است. قدمت این حلقه قرن هشتم قبل از میلاد است. تا کنون نظیر این حلقه طلائی در هیچ یک از حفاریهای علمی بدست نیامده است.

قلعه گلو یا همان قلعه گل و گلاب در میان پنج روستای شله زار یک و دو ، گنجیگون ، چم بستون یا چم بستان و قلعه دز قرار دارد که نزدیک ترین روستا به قلعه گلو روستای چم بستون است که از بالای قلعه هم دیده می شود.یکی از نامهای پر آوازه و نام آشنای این مناطق قلعه گلو یا گل و گلاب است که اهالی لیراوی آن را مرکز حکومت لیراوی کوه به رهبری امیر لیرو می دانند . نام این قلعه برای بسیاری آشناست و اتفاقات تاریخی زیادی در این قلعه به وقوع پیوسته است. اما اندک کسانی هستند که موقعیت این قلعه را دیده باشند . قلعه گلو نام کوهی است و نه نام یک قلعه ساخت انسان های زبر دست ، دیواره های مرتفع و صعب العبور آن باعث شده بود تا این نام بر کوه گذاشته شود.دو کوه ی که یکی با نام گل و دیگری با نام گلاب است و هر دو را با هم قلعه گلو می نامند با دره ای از هم جدا شده اند ؛ در ابتدای ورود به دره با دیواری بسیار قدیمی برخورد می کنید که به گفته اهالی دروازه پیروز نام دارد . این دروازه از چنان استحکامی برخوردار بوده است که اگر فرد و یا افرادی می توانستند از آن عبور کنند آنها را پیروز می نامیدند.بعد از گذر از دروازه پیروز به اشکفتهایی برمی خورید که در دامنه کوه قلعه گل و گلاب قرار داشتند این اشکفتها محل زندگی ساکنین آن منطقه بوده است.کوه قلعه گل تنها یک راه ورودی داشته است راهی که حتی دو نفر هم شانه به شانه قادر به گذر از آن نبودند . در میانه این راه که یک سمت آن دیواره کوه و سمت دیگر مشرف به رودخانه زهره است اولین دروازه نگهبانی قرار دارد. دروازه به صورتی ساخته شده بود که فرد باید از میان آن عبور کند و پس از عبور از این دروازه و طی مسافتی صدمتری به ورودی اصلی قلعه می رسید. این ورودی دارای ساختمان بزرگی است که باز هم برای ورود باید از میان آن عبور کنید. با عبور از این ساختمان در بلندای کوه قلعه گل قرار می گیرید.داستانهای بسیار زیادی از حمله ها به این کوه استوار نقل شده است ؛به روایتی کریم خان زند و به روایتی کریم خان بویراحمدی برای گرفتن خراج به این قلعه حمله کرده بودند که اوج کشتار در این قلعه بوده است .